Queridos amigos e amigas! Ik ben even terug in Brussel en word nu al verteerd door heimwee naar mijn verborgen paradijs in de Algarve waar het godverdomme 23 graden was afgelopen vrijdag en ik in de hangmat chillde met een glas schuimende bietensap dat ik uit mijn eigen Fruit & Groentenmoordenaar van 1800 watt had gecentrifugeerd. De lucht was bezwangerd met bloesem van de amandelbomen en van de sinaasappelen en andere citrusvruchten in mijn gaarde. De honden likten mijn voeten, maar dat vermoedde jelui al. Spontaan droeg ik het gedicht Mei van Herman Gorter voor: Een nieuwe lente, een nieuw geluid! Ik ben immers niet van de straat.
In Brussel regent het, zoals het eigenlijk altijd regent in Brussel. De Brusselaren zijn nog treuriger geworden terwijl ik toch heel wat gewend ben in de Algarve, waar de genenpoel ondiep en troebel is en de tandarts nog minder geliefd dan de grafdelver. Nu hoor ik u denken: waarom doet Van Amerongen zichzelve dit aan, is hij wellicht van de masochistische persuasie? Nee, gekkies, natuurlijk niet: het is allemaal handel en de schoorsteen moet roken. Ik ben hier voor veldwerk betreffende mijn langverwachte opvolger van Brussel Eurabia. Ik denk dat die gewoon Brussel Eurabia 2 gaat heten, en dat ik er dan Terug naar het Kalifaat aan toevoeg.
Ik gedij in de regen van Brussel als een schimmel op de doos van Kim Holland. Het kan mij niet treurig genoeg zijn en ik viel wat dat betreft met de neus in de boter. Ik wandelde van het Noordstation via het Centraal Station naar station Brussel Zuid, een as die dwars door de hoofdstad van Europa klieft en geheel bezet is door de mohammedanen. Dat was acht jaar geleden al zo maar nu waren er nog meer restaurants die in grote Arabische letters aankondigden halal te zijn. Nu heb ik daar geen enkele moeite mee als het een nis in de muur betreft waar men een kebab of couscous a la bonne femme nuttigt voor een luttel bedrag, maar ik vind het wel vreemd dat diverse hipsterwoktenten nu ook halal zijn en in principe geen alcohol mogen verkopen. We hebben het dus over horeca in het hart van Brussel en niet over kalifaat Molenbeek.
Verder zag ik diverse nachtwinkels die geen alcohol meer verkopen en dat is een veeg teken en een ernstig symptoom van islamisering. En ik had nog meer geluk – qua het schrijven van een vrolijk boek over Kalifaat Brussel – want er was een heuse bommelding, niet ver van de Beurs. De boel was afgezet, helikopters cirkelden boven mijn hoofd en honderden zenuwachtige veldwachters probeerden een woedende meute buurtbewoners de toegang te beletten. Ik zei tegen zo’n Sjefke, met een bleek gezicht vol puisten en een vlassnorretje en een waterpistool, dat het mij niet logisch leek dat er een aanslag zou plaatsvinden in een buurt die hoofdzakelijk wordt bevolkt door mohammedanen. Tenzij het natuurlijk een bom van de Mossad of de Vikingjeugd betrof want die zitten niet stil zoals wij allemaal weten. Enfin, dat zal maandagochtend wel in krities dagblad De Morgen staan want de islam heeft het immers nooit gedaan.
De Morgen had ik acht jaar niet in de dodebomenversie gezien en ik schrok mij een rolberoerte van het gedrocht dat amper nog de kwalificatie courant mag dragen. Van de opmaak werd ik duizelig en gans de VeePee werd ingenomen door een bericht met de schreeuwende kop: Eén op de vijf verhuurders discrimineert. Het betrof geeneens eigen nieuwsgaring maar een opgepimpt onderzoekje door een obscuur, staatsruivenierend stichtinkje. De opening van de Morgen werd echter wel gebracht als een diepgravende reportage van twee journalisten van De Morgen. Wie er door wie geweigerd was, werd niet duidelijk maar we kunnen er gevoeglijk van uitgaan dat een hardwerkende Belg wellicht zijn propere appartement niet had willen verhuren aan een bebaarde mijnheer van de mohammedaanse confessie, plus zijn kongsi.
Ik ga dat allemaal voor jelui uitzoeken want in Belgistan heeft men de politieke correctheid uitgevonden. Niet zozeer in Wallonië overigens, want de Waal heeft het veel te druk met staatsruivenieren, roken en drinken en vettigheid verorberen terwijl hij onverstaanbaar commentaar levert op deze of gene fietswedstrijd. Ik wil vooral weten waarom de Vlaamse gutmenschen het mohammedanisme en zijn aanhangers bijkans doodknuffelen terwijl ze in één adem door de roomskatholieke kerk fasisties noemen en in de beslotenheid van het stamcafé na een pint of zes ook wel fluisteren dat men toch wel weet hoe het zit met de Internationale Jodenheid, de diamanten, de banken, de media und so weiter. Denkt u maar aan de antisemitische Dichter des Vaderlands Charles Ducal die als een ware Touretter om de drie minuten Auschwitz brult, met het schuim op zijn Palestijnenshawl.
Bon, ik ben toe aan mijn Prozac. Ik wens u een goede zondag en om u op te vrolijken heb ik hier een vrolijk plaatje, à bientôt!
