“Steek hem met zijn kont daarheen,” instrueert de wederom in kadasterjas gestoken boerin Bertie haar aanbidster Katherine die de tractor wil besturen. Katherine doet haar best. Ietsje teveel zelfs. Ze bestookt de stille boerin met vragen waarop met weinig overtuiging “ja”, “okee” en “aha” geantwoord wordt. Gelukkig is Katherine snel tevreden en concludeert ze na het hobbelige ritje dat ze weer een fijn gesprek gehad hebben waarna ze trots in de camera vertelt dat er wel “iets stroomt” tussen haar en Bertie.
De boerin is zich ondertussen van geen stroming bewust en babbelt met wannalesbie Esther die weer eens een traantje wegpinkt omdat ze zo verliefd is. Esther voelt echter weinig stromen bij de boerin. “Een blik, een glimlach, daar blijft het wel bij,” mijmert ze. De doodse stilte tijdens de avonduren wordt alleen onderbroken door het geritsel van boeken, het dagelijkse geneuzel over het avondeten en de immer piepende hond. Wellicht kan Bertie beter alleen blijven. Dat is wel zo lekker stil.
Jan hangt in alle vroegte aan de uiers van de schapen terwijl zijn dames elkaars haar vlechten als voorbereiding op het grote keuzemoment. Zowel Marieke als Rianne willen graag blijven. Heel graag zelfs. Als Yvon aan Marieke vraagt wat ze voelt, legt ze met een serieuze blik haar hand op haar borst. Ze laat haar hand bewegen op het ritme van haar hart en legt uit dat “het dekseltje, je weet wel, hier, precies hier, op dat potje komt.” Tja. Dat weten wij niet natuurlijk, want wij hebben geen dekseltje en ook geen potje maar een hart, maar dat maakt allemaal niks uit. Jan kiest namelijk voor de struise Rianne. “Gefeliciteerd meis,” stamelt Marieke, alvorens ze ingeladen wordt in een busje dat haar richting boot brengt. Zonder dekseltje. Maar met potje.
Ook boer Tom moet vandaag een keuze maken tussen zijn twee vrouwen. En aangezien een echte man dit niet alleen kan, nodigt hij zijn moeder uit om de dames te beoordelen. De moeder van Tom heet overigens Jos. “Is dat boeiend?” hoor ik u zeggen. Nou, een beetje. Niet alleen omdat ik Jos een ongewone meisjesnaam vind, maar ook omdat boer Tom blijkbaar reeds een relatie heeft met Leonie, en niet met Leonie die op bezoek is, maar met Leonie van (komt ie) boer Jos.
Enfin. Tom vraagt dus, heel serieus, aan Jos of er verschil is tussen de twee dames. Het lijkt me dat Tom dat beter zelf kan beoordelen en ook voor zijn potentiële nieuwe liefde lijkt het me prettig als haar man het verschil weet tussen haar en een andere vrouw. Niet dus. Dit soort triviale zaken bespreekt Tom-die-ooit-aantrekkelijk-leek met zijn moeder. Het blijft een boer natuurlijk.
Tom en Jos komen tot de conclusie dat Rimke mag blijven. Tom vertelt haar vervolgens het goede nieuws en om hun liefde te vieren geven ze elkaar een ferme high five. Een prachtig moment. Het zal vast in de keuze meespelen dat Rimke een boerendochter is maar ook al was ze dat niet, Leonie blijft gewoon een beetje eng en ze ging veel te opgewekt weg. Het zal me daarom niks verbazen als de twee geliefden morgenochtend een grote pan met daarin een versgekookt konijn vinden. Met sommige vrouwen moet je simpelweg niet spotten.
In Groningen is het feest vandaag. Boer Geert doet een dutje en de dames maken zich zorgvuldig op als voorbereiding op de eerste ontmoeting met Geerts vrienden en familie. Lipjes getuit, puntjes vooruit. Zodra de dames beneden komen blijft Geert een beetje sloom in zijn stoel hangen, maar ferm wordt hij door Ada aangespoord om ze voor te stellen.
Dat is gelukkig het enige wat de boer hoeft te doen, want Ada en Hetty zorgen voor gebak, gevulde eieren en koffie terwijl Geert weer terugzakt in zijn signature houding. De boer wordt er vrolijk van. “Het flonkert en het flikkert en het is klaar.” Dit is liefde. Dit wil Geert. Natuurlijk wil hij dat. Van die gewillige verkapte serveersters die met verve eieren vullen en augurken in cervelaat zwieren en die je af en toe ook nog eens lekker mag besnuffelen en in de bips mag knijpen wil iedere man wel.
Wat minder gewillig is de vrouw bij Theo. En dat is nog hysterisch positief. Begeleid door een romantisch sfeermuziekje lopen de twee in matching overals tussen de koeien door de wei. Er is echter weinig romantisch aan dit tafereel. Nancy baalt ontzettend dat ze als enige over is gebleven en bazelt maar door over het feit dat ze Theo geen hoop wil geven door te blijven. Waarna Theo bijna onverstaanbaar blijft mompelen dat ze er toch nog even over na moet denken en dat ze het een kans moet geven. Ondertussen blijft Nancy dus wel, aangemoedigd door een in Noorse kriebeltrui gestoken Yvon, die “wel iets positiefs” ziet in deze immense treurnis. Geen idee wat ze ziet. Maar Nancy mag niet naar huis. Dat is wel zeker.
Geert en Bertie kiezen. Volgende week zondag 20.25 NPO1
