De eisen van de studenten die deelnemen aan de zogenaamde democratische protesten zijn hypocriet. Er wordt gevraagd om meer medezeggenschap en minder focus op het rendement, maar in het huidige systeem is deze zeggenschap er al, alleen wordt er geen gebruik van gemaakt.
Op de Erasmus Universiteit is het gemiddelde opkomstpercentage voor de verkiezingen van de faculteitsraden 14 procent. Eén faculteit heeft zelfs geen verkiezingen nodig omdat er toch nooit meer studenten zich aanmelden dan dat er verkiesbare plaatsen zijn. Laat dit nou net de faculteit zijn van de opleidingen geschiedenis en algemene cultuurwetenschappen, de studies die juist gevaar zouden lopen vanwege het huidige rendementsdenken. Beide studies lopen het gevaar te worden opgeheven, maar er het aantal studenten dat zich aanmeldt voor de medezeggenschap is hierdoor niet toegenomen.
Blijkbaar is er dus maar weinig interesse in meer zeggenschap. Ook wanneer je kijkt naar het aantal kandidaten dat zich opgeeft voor de Universiteitsraad is dit bar weinig voor een studentenpopulatie die zo graag meer te zeggen zou willen hebben. Als er al genoeg kandidaten zijn voor een verkiezing dan zijn dit vaak maar één of twee extra kandidaten.
We hebben het hier dan over vier kandidaten voor twee plekken op een studente populatie van soms bijna 7000 kiesgerechtigden. De nummer vier krijgt vaak maar enkele stemmen: die van zichzelf en een paar vrienden. Op de faculteit sociale wetenschappen, ook gekenmerkt door niet-rendabele studies zoals sociologie en psychologie, had de nummer vier zelfs maar één stem behaald.
En laten nou juist de kandidaten van één van de meest rendabele studies aan de Erasmus Universiteit, namelijk Economie, de meeste concurrentie hebben tijdens hun verkiezingscampagne. Zij zijn dan ook de enige studenten die je nog wel eens een flyer ziet uitdelen tijdens de verkiezingsperiode. Voor deze faculteit zijn de opkomstpercentages dan ook vaak het hoogst.
Het is dus de vraag waarom er meer zeggenschap en democratie nodig zou zijn terwijl er duidelijk geen behoefte aan is onder de kiesgerechtigden. Het huidige groepje studenten dat actie voert en zegt dat de democratie op universiteiten tekort schiet, voert juist zelf een anti-democratisch beleid. Zij vormen nog geen één procent van het electoraat en willen nu door het luid schreeuwen van kreten als ‘pleurt op met je rendementsdenken’ hun marginale mening opdringen aan een meerderheid van de studentenpopulatie. Erg hypocriet voor een zogenaamd democratisch clubje.
Misschien is het een idee dat deze studenten zelf eerst maar eens proberen campagne te voeren voor hun denkwijze binnen het huidige democratische systeem van de universiteit en proberen verkozen te worden door middel van een daadwerkelijke stemming?
Pas als blijkt dat zij inderdaad meer zijn dan een clubje van nog geen honderd studenten dat graag wat roept in plaats van doet en wanneer zij door middel van stemming daadwerkelijk een meerderheid kunnen behalen voor hun plannen, dan pas zou de universiteit aandacht aan hen moeten besteden.
Marike Abrahamse is oud-voorzitter van de Faculteitsraad van de Erasmus School of History, Culture and Communication, schrijft op persoonlijke titel.
