Iedereen zal opgelucht zijn als Geert de Glibberige vandaag zijn keuze bekendmaakt. Ten eerste Geert zelf, aangezien hij belaagd wordt door journalisten en om die reden zijn kleinkinderen even niet mag zien van zijn zoon. Dat is een beetje sneu maar ja, dan moet opa Geert maar niet zo glibberig doen.
Ik ben ook blij, omdat ik wel klaar ben met die hele “wie kiest Geert” discussie die deze week de sociale media overheerste. Zorgvuldig werden theorieën gespuid naar aanleiding van de preview van vorige week waar Brabantse Hetty in het ene shot een grijs shirt droeg en in het volgende een witte jas. Die kledingwissel zou betekenen dat de boer voor Ada zou gaan en Hetty en haar witte jas zouden vertrekken. Want waarom heeft Hetty anders een jas aan? Nou ja, wellicht heeft ze het koud ofzo.
Anderzijds heeft Ada in beide shots een fleurig geel vest aan maar tijdens het buitenshot heeft ze ineens een geheimzinnig tasje vast, en waarom zou Ada een tasje bij zich dragen als ze niet zou vertrekken? Enfin. Dit soort discussies dus. Het is komkommertijd zullen we maar zeggen en het heeft ook iets positiefs dat we ons en masse druk maken over grijze shirts, witte jassen, geheimzinnige tasjes en het liefdesleven van een grijze Groningse bejaarde.
We hoeven gelukkig niet lang te wachten op de ontknoping. Geert kan zijn gevoelens niet meer bedwingen en bespringt een verbouwereerde Hetty middenin een spelletje Wordfeud terwijl Ada boven onwetend in haar dagboek schrijft. Hij verklaart de struise Brabantse de liefde, maar knuffelt en zoent de immer blije Ada even later ook nog even alvorens hij haar vertelt dat ze naar huis mag. Ada (die ik begin te verdenken van het slikken van oppeppende middelen) vindt deze ontknoping niet vervelend. Helemaal niet zelfs. “Je hebt je hart gevolgd Geert, je moet het gewoon doen, de liefde is prachtig Geert, het is enig!” kirt de blonde dame terwijl ze, gevolgd door een bezorgde Yvon, naar boven huppelt om haar koffer in te pakken. “Maar vind je het niet vervelend dan?” informeert de presentatrice nog even. “Nee hoor meid, het is dolletjes, enig, de liefde is prachtig mooi, enig!” antwoordt Ada terwijl ze haar tasje met een sierlijke zwaai in haar autootje gooit en lachend wegscheurt. Enig.
Een paar dagen later krijgt Geert de schrik van zijn leven als hij na een lange autorit naar het verre Brabant bij Hetty aanbelt. De struise boerderijdame blijkt in een nogal deftig ingericht huisje te wonen en ineens geen jeans met praktische trui meer te dragen maar een jasje met suède elleboogstukken en een gigantische froezelbloes alsof ze zojuist van haar paard gesprongen is. Ach jee. Een beetje ongemakkelijk neemt de boer plaats op de beige bank maar veel tijd om te ontspannen heeft hij niet, laat staan dan hij zijn schoenen uit kan trekken en een dutje kan gaan doen. De gasten stromen namelijk binnen, met voorop de ex-man van Hetty die heel vanzelfsprekend de nieuwe aanwinst van zijn ex-vrouw even komt keuren. Daarna volgen de kinderen en neemt het hele gezelschap plaats aan een grote, keurig gedekte tafel alwaar Geert geen bloemkool met papje geserveerd krijgt maar een gek buitenlands pastagerecht en geen Mona-toetje maar een klein bakje met vanillevla met een eng hard korstje. Arme Geert. Had hij blije Ada maar gekozen, die zou vast niet zo moeilijk doen en al lachend een gevuld ei voor hem maken.
Het is een spannende dag voor Rimke. Ze wordt voorgesteld aan de vrienden en vriendinnen van Tom tijdens een groot feest. Althans, dat beeld had ik erbij. Een boerenfeest blijkt een nogal vreemde ouderwetsche aangelegenheid waarbij de heren in een door TL buizen verlichte loods een biertje drinken, terwijl de dames elkaar gezelschap houden in de keuken. Ontzettend gezellig. Gelukkig kijkt Rimke zo nu en dan wel even om het hoekje en krijgt dan een glimlach en een kusje van haar boer.
Een paar dagen later ondergaat Tom hetzelfde lot. Gewapend met een grote bos eigen gekweekte tulpen en een lege Malibudoos met daarin een kitten gaat hij zich voorstellen aan de vader van Rimke die ook boer is, dus ze hebben elkaar vast veel te vertellen. Dat valt tegen. Vader Stoffel heeft overigens wel een hoop te vertellen, maar door zijn onverstaanbare Friese accent kan Tom niet meer doen dan zo nu en dan een keer knikken en glimlachen. Gelukkig komt even later de rest van de familie binnen en kan Tom het gesprek in ABN vervolgen.
In Zeeland polst Yvon de twee dames bij boerin Bertie. Wannalesbie Esther is weer in tranen terwijl ze vertelt hoe dolverliefd ze is en dat Bertie de ware is. Katherine voelt de bui waarschijnlijk al hangen en dekt zich in door ineens te roepen dat ze twijfelt. Gek genoeg zou ze het wel helemaal fantastisch vinden als Bertie haar kiest. Nou jammer dan Katherine, Bertie kiest namelijk voor degene met wie het rustig is, degene met wie het misschien zou lukken, en dat is Esther die ineens geen wannalesbie meer is en haar geluk niet op kan.
Waar bij boer Geert het afscheid tussen de dames ontzettend warm was, weet Katherine niet hoe vlug ze van het erf moet vluchten na de koude handdruk van Esther. “Ik wens je het allerbeste,” mompelt Esther. “Ik jou ook.” zegt Katherine. Er zal geen fijne vriendschap uit ontstaan.
Alvorens met Esther af te reizen voor een citytrip naar Berlijn moet ook de boerin aan het voorstelfeest geloven. Esther heeft zich goed voorbereid. Ze is zorgvuldig opgemaakt, ze heeft haar haar geföhnd en haar vleeswaren op een presenteerblaadje gelegd. Bertie is tevreden en gelukkig valt ze bij de ouders van Esther in een warm bad. Er wordt ook hier namelijk weinig gepraat en er is een hond aanwezig die binnen vijf minuten bij Bertie op schoot zit zodat ze zich op het dier kan richten. Na een paar obligate vragen gesteld te hebben aan de Uggs dragende vader van haar geliefde wordt gelukkig het eten opgediend. En praten met een volle mond dat mag niet, zelfs niet als boerin.
Boer Jan uit Texel is tot over zijn oren verliefd op Rianne tot het moment dat hij bij haar binnenstapt. Vanuit alle hoeken wordt hij toegelachen door de overleden ex van zijn nieuwe liefde, en nadat hij Rianne op de bank even lekker wil grijpen komt er een kat formaatje Siberische tijger op zijn hoofd zitten. Nee, Jan is ook maar een boer. En boeren trekken dit niet. Dieren horen niet in huis. Daar denkt zijn nieuwe liefde echter anders over. Haar vier katten zijn haar lust en haar leven die ze ieder kwartier als ze niet thuis is in de gaten houdt met een app op haar telefoon die aangesloten is op een supersonische camera.
Eenmaal aangekomen bij haar ouders wordt hij ook nog eens verwelkomd door een manische Duitse Herder die Rianne aanhaalt en streelt zoals ze dat bij de bebrilde boer nog nooit gedaan heeft. Alhoewel de ouders van Rianne blij zijn dat hun dochter weer verliefd is, lijkt Jan iedere minuut minder overtuigd van zijn liefde. Het wordt vast een geweldige citytrip. Ik hoop maar dat Rianne niet vergeet haar app te activeren. Of ze neemt de katten mee. Ook gezellig.
Ik vergeet Theo bijna. Dat komt vast omdat er bij Theo niet zoveel nieuwe dingen gebeuren. Het blijft allemaal een beetje hetzelfde treurige verhaal. Theo wil Nancy. Nancy wil Theo stiekem ook wel maar toch roept ze steeds dat ze de boer geen valse hoop wil geven. Geen idee waarom. De moeder en de dochter van Nancy willen in ieder geval dat ze gelukkig wordt en verder gaat met de komische boer die voor deze speciale gelegenheid zijn overal omgewisseld heeft voor een ruig leren jaren 80 jack met immense schoudervullingen.
Ook tijdens een strandwandeling die je romantisch zou kunnen noemen als Nancy niet de hele tijd weg zou springen bij de gewillige boer om hem daarna weer vast te pakken tijdens een lekker bakje koffie, bazelt ze weer wat verder over de hoop die ze niet aan Theo wil geven. Ik begrijp het niet hoor Nancy. Ik stel voor dat Theo haar tijdens de stedentrip eens flink neemt. Wellicht kan dat haar twijfels wegnemen.
De Citytrips. Volgende week zondag 20.25 NPO1
