Twee jaar geleden zag een nieuw, Amsterdams powertrio het levenslicht. Onconventioneel spelen slechts met twee gitaristen en een drummer, ook live. MY BABY tourde na hun debuutalbum in 2013 door maar liefst 16 landen en bezocht Japan, Nieuw-Zeeland en Amerika niet lang geleden ook voor optredens. Vanavond staan ze gewoon in hun eigen stad om hun nieuwe album Shamanaid te promoten.
Maar eerst even terug naar het begin. MY BABY bestaat uit zangeres en gitarist Cato van Dyck, haar broer en drummer Joost van Dyck en de Nieuw-Zeelander en gitarist Daniel Johnston. De band komt voort uit The Souldiers. De muzikale visie lag niet meer op één lijn, dus besloten de drie muzikanten in deze onconventionele bezetting door te gaan. “We zijn met z’n drieën omdat we eigenlijk de enige zijn die elkaar muzikaal zó goed begrijpen,” zegt Cato. “Dat we niemand anders meer nodig hadden!” vult Joost aan. “Eigenlijk in eerste instantie uit armoede. Uiteindelijk bleek het juist de grootste troef te zijn. Minimaler, en het is een grotere uitdaging. Je zit minder in de comfort zone dan wanneer je een basgitaar hebt die altijd begeleidend is. Je moet extremere keuzes maken, daardoor ontwikkel je een eigen sound.”
Achter de naam van de band zit een verhaal. Het is namelijk niet bepaald makkelijk te googlen. Je krijgt voornamelijk babyfoto’s in je resultaten. Cato: “Daarom hebben we wel wat extremere albumtitels zoals Loves Voodoo of Shamanaid. Dat helpt wel. MY BABY is behalve dat het moeilijk te zoeken is, wel makkelijk om te onthouden.”
Joost legt uit waar de naam vandaan komt. “Het is ontstaan in de eind 19e eeuw, de uitdrukking ‘my baby’. Het is een heel bluesy muziekterm, er wordt heel veel over gezongen, over my baby. Wij zijn die my baby. Zo hebben we ook onderzoek gedaan naar hoe het ontstaan is. Het is ontstaan in een periode van industrialisatie, in een periode dat mensen meer naar de stad trokken. Voor het eerst kwam er eigenlijk stedenvorming. Waardoor ook liefde wat meer anoniem werd, minder heilig. Er was minder vaste liefde. My baby is een term voor je flirt.” “Your love for the night,” vult Cato aan. “Wij zij your baby tonight. Als je zegt ‘I’m gonna see my baby tonight’, dan heb je een date met ons.”
De band omschrijft hun muziek als ‘delta trance louisiana dub infie’ Niet echt in een hokje te plaatsen, zo lijkt het. Cato: “Zo’n hele reeks namen komt voort uit dat we best wel een eigen stijl hebben en lastig in een hokje te plaatsen zijn.” Joost: “We pakken het liefste niet één muziekstijl. Als je één stijl zegt, dan heb je meteen allerlei associaties die misschien niet kloppen. Behalve als je echt een rockband bent ofzo. We zoeken eigenlijk nog naar een woord. Misschien moeten we het zelf gaan verzinnen.”
“Met deze zin creëerden we een beetje een volledig beeld voor mensen die het live gaan zien,” vertelt Cato. “Als je zegt dat het ‘blues’ is, stel je mensen teleur die voor blues komen. Maar we wachten eigenlijk nog wel op een ingeving voor een nieuw woord.”
“Uiteindelijk is het gewoon dansbare muziek, het brengt je een beetje in een trance. Ik zou liever willen zeggen wat het met je doet. Emoties, of wat je ermee kunt. Er zitten veel elementen van stijlen in. Geen enkele band wil zich natuurlijk in een hokje laten stoppen. Er is gewoon ook nog geen hokje voor ons. Anders zou ik mezelf er best in willen stoppen. Het is veel makkelijker. Dan heb je niet dit soort vragen.”
Daniel: “Je wilt jezelf omschrijven zodat je de juiste mensen kunt bereiken. Als je jezelf funk noemt en je maakt niet echt funk, bereik je je doelgroep niet. Je probeert iets te verzinnen om een totaalbeeld te vormen. Maar het is voortdurend in ontwikkeling. Dit dekt de lading misschien ook niet echt meer. Het is eigenlijk meer een omschrijving van de eerste plaat. Nu zijn we weer een genre aan het ontwikkelen waarvoor een nieuwe omschrijving nodig is.”
Zoals veel dingen, gaat ook het schrijven van de muziek niet op de conventionele manier bij MY BABY. Cato: “We zijn niet van die singer-songwriters die met een gitaar gaan zingen en een plaat in elkaar schrijven. Er wordt vanuit veel verschillende hoeken geschreven. Ook veel ‘s nachts. Joost en Daniel wonen samen, in een oud klaslokaal. Daar staat een drumstelletje. Dan komen er heel veel jams uit die de basis vormen voor muziek.”
Klachten van de buren zijn er vooralsnog niet. Joost: “We spelen heel zacht. Als je het dan opneemt met de microfoon, kun je het heel hard laten klinken. We hebben nooit klachten gehad.” Daniel gaat verder: “Het heeft ook wel z’n magie, hoor. Als je heel zachtjes speelt, ‘s nachts. Dat is heel anders dan hard en overdag. Er schijnt een theorie voor te zijn. Maar ik denk dat er heel veel extra ruimte is ofzo. Er is iets met zachtjes spelen dat er meer ruimte is voor creatieve energie. Omdat je veel subtieler bezig bent, je staat veel meer open voor het moment van creatie. Dat ontbreekt soms wel eens in de studio als je probeert iets heel krachtig neer te leggen. We proberen altijd een balans te vinden. De magie van het moment te grijpen.”
Cato: “Het is moeilijk om die magie vast te houden. Sommige dingen hebben we daarom ook letterlijk gebruikt van de opnames in de nacht en dan in de studio overgedubt.” Joost: “Je neemt wel die vibe mee. Het klinkt nooit precies zoals het klonk, maar de kwaliteit van de nacht is vaak niet goed genoeg. Het wordt wel anders. Live natuurlijk ook, net als dat live weer anders is dan in de studio.”
“Een plaat dient ook een ander doel, alles wat je op een plaat doet, moet je niet proberen live precies zo over te brengen,” legt Cato uit. “Je wil meegevoerd kunnen worden in een plaat, die misschien iets warmer of intiemer klinkt. Live speel je met een zaal vol mensen, die wil je energie kunnen geven en kunnen laten dansen. Een plaat moet ook gewoon door één persoon geluisterd kunnen worden. Een plaat is toch materiaal waar je live wat mee kunt, we benaderen dat elke keer op een andere manier. Het is het uitgangspunt.”
Nederland is niet de enige speelplaats voor de band. Vanaf het begin is de band veel in het buitenland om te spelen. “Met z’n drieën gaan we makkelijk weg,” vertelt Cato. “We hebben voor de muziek gekozen en hebben daardoor geen andere verplichtingen. Daardoor hebben we er ook voor gekozen veel naar het buitenland te gaan en ons niet te richten op de Nederlandse markt. Het is een gezamenlijke droom. Je begint dan met een ticket boeken.”
Daniel: “Het is ook een instelling om te zeggen dat we daar naartoe gingen. Nieuw-Zeeland was een doel. Ik kom daar vandaan. Eén van mijn dromen was hier weg en naar Nieuw-Zeeland. Een fanbase opbouwen, een tweede thuisbasis. Zodat je eigenlijk in beide landen een seizoen kan draaien. Tijdens de winter hier doe je in Nieuw-Zeeland een festivalseizoen, tijdens onze zomer doe je dat hier. Als je als muzikant wil leven en werken, moet je de hele tijd bezig zijn.”
“We zijn ooit begonnen met plekken vinden om te spelen, nu hebben we de luxe dat we worden teruggevraagd,” zegt Cato. “We kunnen constant on the road zijn, naar al die plekken. We kunnen kiezen wanneer we op welke plek willen zijn. Als we willen overwinteren in Nieuw-Zeeland, kan dat ook. We zijn heel actief als het gaat om plekken zoeken om te gaan spelen. Het heeft geen zin om te gaan wachten tot mensen je vinden zodat je kunt spelen. We zien het als onze droom om over de wereld te touren.”
Daniel: “Als je gedreven en vindingrijk bent en jezelf elke dag kunt inspireren om dat te bereiken, dan kom je er wel. Dan ga je mensen ontmoeten die je verder gaan helpen. Na een paar jaar ontwikkeling doormaken, wordt het eigenlijk vooral een kwestie van kopzorgen rondom planning.”
Cato: “Je ziet veel met Nederlandse bands dat ze dan groot worden. Als je dan buiten Nederland speelt, sta je ineens weer voor twintig man in een kroegje omdat men je niet kent. Je moet dat dan weer helemaal doorgaan. Het voelt voor bands die hier heel groot zijn dan misschien als ene afgang. En het is logistiek niet eens te doen. Wij hebben echt vanaf het begin af aan besloten om vanaf het begin af aan die zaadjes te planten op meerdere plekken, nu merken we dat we daar kunnen oogsten. Het is superleuk dat het geleidelijk meegaat met Nederland. We worden nu meer een internationale band dan een Nederlandse act.”
Joost: “Dat betekent ook dat we ons niet hoeven te conformeren aan de Nederlandse muziekindustrie. We zijn losgeketend door onze eigen tourtjes te plannen. We hoeven niet afhankelijk te zijn van een 3FM.” Daniel: “Het is een kleine wereld als je alternatief bent. Je hebt bijvoorbeeld geen alternatieve radiozender. Het is lastig om je muziek op een grotere schaal te verspreiden.”
MY BABY speelt vanavond in De Melkweg. Meer tourdata vind je hier.
