Met een debuutalbum onderweg heeft de Australische singer-songwriter Josef Salvat al heel wat shows in Nederland op zijn naam staan: hij heeft op Lowlands, Into the Great Wide Open en London Calling gespeeld en afgelopen donderdagavond stond hij in the Tolhuistuin. De afgestudeerde rechtenstudent heeft zijn leven omgegooid en maakt nu toegankelijke elektronische pop met ‘bittersweet lyrics’.
Salvat woont nu in Londen en is fulltime bezig met muziek maken, touren en optredens geven. Zijn leven zag er niet altijd zo uit. Hiervoor behaalde hij een rechtenstudie in Australië wat de vrolijk ogende Salvat nu lachend “dat fucking papiertje” noemt.
“Ik weet zeker dat ik nooit een advocaat of iets dergelijks word. Ik had op dat moment gewoon iets stabiels in mijn leven nodig dus ben ik dat gaan studeren. Ook had ik het idee dat ik voor mezelf moest bewijzen dat ik serieus persoon kon zijn voordat ik muzikant kon worden, wat in mijn ogen toen een onserieus persoon was.”
Salvet’s cover van Diamonds van Rihanna is in een Sony-reclame gebruikt die in Engeland, Frankrijk en Duitsland is uitgezonden. De cover leverde hem flinke bekendheid op in deze landen. “De reden waarom ik dat nummer coverde was om de songteksten. Ik las de tekst nog voordat ik het hoorde en wist meteen dat ik het wilde coveren want het past perfect bij mij”.
“Het nummer gaat over twee mensen die samen de realiteit ontsnappen door mdma te nemen. Wij vergiftigen onszelf om aan ons bestaan te ontsnappen, worden ‘diamonds in the sky’ en hebben een prachtig moment samen. Maar dat hebben we door die drugs. Dat is bitterzoet. Er schuilt veel achter die op het eerste oog vrolijke teksten dat eigenlijk heel triest is.”
Ook de nummers van Salvat zelf zijn bitterzoet te noemen. Zijn teksten zijn zwaar en soms donker, maar verpakt in meestal vrolijke poppy nummers. “Die tegenstelling gebruik ik in mijn muziek want zo zie ik het leven ook: bitterzoet. Geluk eindigt en dat is wreed. Verdriet eindigt en dat is mooi. Maar we genieten ook van dat verdriet. Dat doet iedereen.”.
Als voorbeeld noemt de muzikant zijn nummer Open Season, wat een vrolijk nummer lijkt. “Open Season, schreef ik op mijn 24e, en gaat over het moment dat ik me realiseerde dat ik niet meer jong ben. Ik kan niet zo maar meer fouten maken en ik voelde heel erg de druk van het volwassen zijn. Ik had net mijn platencontract ondertekend maar dat was een hele eenzame gebeurtenis. Ik had al mijn vrienden in Australië achtergelaten en in Londen moest ik werken om te overleven. Het contract tekende ik in de receptie van mijn advocaat zijn hotel en kwam vervolgens thuis in een leeg huis. Er was niets vrolijks aan, maar ik had toch een platencontract. Zo is het leven. Op papier kan iets nog zo goed eruit zien, maar de realiteit is hard.”
“Al mijn nummers heb ik geschreven vanuit de piano. In de helft daarvan is die piano nog steeds te horen en bij de andere helft was ik iets creatiever en heb ik andere instrumenten gebruikt. Die zijn iets elektronischer en iets meer geproduceerd. Ik heb ook veel gedempte gitaar gebruikt wat ik heel nostalgisch vind klinken. Daarnaast hoor je veel sexy bass, synths en stemeffecten.”
Salvat haalt zijn inspiratie uit artiesten waar hij voeger naar luisterde. “Klassiekers als Frank Sinatra, Nina Simone, Billy Holiday, de eerste Coldplay-albums, Bruce Springsteen en Björk. Het is altijd heel gemixed geweest”.
Zijn verhuizing naar Londen is te danken aan de muziekscène van de stad. “Ik ging naar Londen voor artiesten als Amy Winehouse, Florence and the Machine en Lily Allen. Tijdens mijn studie in Australië zag ik deze artiesten groot worden in Londen. Die scene is nu al een beetje overgewaaid dus misschien ben ik er iets te laat gaan wonen”, zegt de jonge Australiër lachend.
