Met kittig opgestoken haar wat vast en zeker door haar kapster als nonchalante plattelandslook omschreven is, verwelkomt de blonde presentatrice Yvon de vijf hoofdrolspelers voor een serieus gesprek. Natuurlijk gaat het meteen over de stoute media, die er de schuld van zijn dat er zoveel ophef ontstaan is rond het door ruim vijf miljoen mensen bekeken datingprogramma.
Natuurlijk. Stoute kranten. Stoute recensenten. Stoute Lucky TV. Het feit dat de BZV-redactie kwijlend van hun bureaustoeltjes gleed na het zien van de kijkcijfers nadat glibberige Geert zijn neus in alle beschikbare openingen wilde duwen, en het programma daarna nog iets sappiger monteerde doet natuurlijk helemaal niet ter zake. Natuurlijk niet zeg. Allemaal de schuld van de media.
Afijn. Na hun ongenoegen gespuid te hebben nemen alle boeren én hun spiksplinternieuwe wederhelften plaats bij Yvon voor een persoonlijk gesprek. Theo en Nancy kijken samen naar de terugblik op de logeerweek. Het moeilijkste moment was voor Theo toch wel het moment waarop Ria wegging en hij Nancy ervan moest overtuigen dat zij de ware was. Ja, dat begrijpen we Theo. Het was een onmogelijke opgave. Het is me een raadsel waarom Nancy überhaupt een brief heeft geschreven naar de jeneverneusboer, want al vanaf dag 1 zeurt ze over haar gevoelens. Of haar gebrek aan gevoelens.
Dit blijkt ook na de citytrip niet veranderd. Het ontbranden van die dubieuze liefdeskaars was niet gemeend, maar gewoon een gezellig afsluitend shot. Nancy en Theo zien elkaar namelijk zo’n twee keer per week, en hebben geen relatie maar een waardevolle vriendschap. Ook fijn, maar niet de bedoeling van een datingprogramma. Yvon wringt zich in allerlei bochten om het stel dat geen stel is te overtuigen dat ze wel een stel kunnen zijn. “WANT JE WIL TOCH ZO GRAAG, THEO!” roept ze uit. Maar Theo wil niet. En terecht. Soms werkt het gewoon niet Yvon. Ze wil hem niet. Hij wil haar niet. Dat wisten wij in de tweede aflevering al. Laat het gaan.
Na een samenvatting van de doodse treurnis op de boerderij van Bertie is de aanblik van de twee verliefde vrouwen op de bank een verademing. Bertie en Esther lachen, geven elkaar knipogen en kunnen niet van elkaar afblijven. De hoeveelheid tekst die uit de boerin komt is meer dan we in de gehele logeerweek gehoord hebben, maar volgens Bertie had ze stress, en was dat de reden van haar zwijgzaamheid.
Gelukkig was daar wannalesbie Esther, die door Bertie’s stress heen kon kijken en stug volhield. Zelfs de kadasterjas en de crocs van de boerin waren geen afknapper voor het zelfbenoemde modepopje Esther. Bertie is haar vrouw. Dat wist ze zeker. Eindelijk is ze een echte lesbie.
Tijdens de samenvatting leidt de montage van Boer zoekt Vrouw ons door alle glibberige glibberheden van kijkcijferkanon Geert. Hij knijpt en ruikt, en glibbert en grijpt. Daarna zien we Geert en Hetty met grafgezicht op de grote bank bij Yvon. Het gaat wel goed met het stel, volgens Hetty. Het is alleen allemaal veel te heftig geweest. En niet alleen voor Geert en Hetty, maar ook voor alle familieleden en vrienden. Tja, jeetje zeg Hetty. Hoe had je dat ook kunnen verwachten?
Door alle negatieve aandacht was de struise Brabantse bijna afgehaakt. Geert werd namelijk kapotgemaakt door de media. Gelukkig weet ons Yvon het gesprek de positieve kant op te draaien. “Weten jullie wel hoe bijzonder het is als je met z’n tweeën zo’n orkaan overleeft?” En dat kunnen de twee alleen maar trots beamen.
Als Yvon aan knappe boer Tom de vraag stelt of Rimke de vrouw is die hij zoekt, denkt hij iets te lang na. “Ja weet je, ja, ze is spontaan en leuk. We zijn nu een paar maanden verder en er is een soort van twijfel.” “WAT VOOR TWIJFEL?” roept een verbaasde Yvon uit, waarna Rimke begint te brabbelen over het feit dat ze wel vlinders heeft maar niet genoeg en dat je toch wel een minimaal aantal vlinders moet hebben om echt smoorverliefd te zijn. Yvon kijkt op. “Is dat dan wat je zocht? Smoorverliefd worden?” vraagt ze verbaasd. Wat mij dan weer verbaasde, want smoorverliefd zijn lijkt me de basis van een relatie. Maar Yvon denkt daar blijkbaar anders over.
Hoe dan ook, Tom en Rimke zijn toch samen naar de reünie gekomen omdat er “iets” is. En dat is fideel van ze. Alleen is ons Yvon niet blij. “Ik had dat niet gedacht, wist je dat?” vraagt ze aan de boer. “Nee, dat wist ik niet.” Antwoordt hij.
Het gesprek met boer Jan en Rianne gaat redelijk snel. Zoals alles bij boer Jan en Rianne snel gaat. Binnen een halve minuut praten de boer en zijn mevrouw al over kindernamen met Yvon. Trots vertelt Jan dat hij een lijstje opgeslagen heeft op zijn telefoon, maar dat de namen nog niet definitief zijn.
Hij is zo tevreden, boer Jan. Als hij thuiskomt staat het avondeten keurig klaar, en de almaar manisch lachende Rianne wil helemaal niet meer stappen en alleen maar voor Jan zorgen, zijn avondeten bereiden en 35 kinderen baren terwijl ze de oren van arme kleine lammeren doorboort. Wat een droomvrouw.
Ook de boeren die jammer maar helaas te weinig brieven kregen komen nog even snel aan het woord. Arme Gert-Jan die nog nooit een serieuze relatie had gehad en die maar twee brieven kreeg is aan de vrouw. Niet een van de twee vrouwen die bij hem op de boerderij kwamen eten, maar een verbazingwekkend mooie mevrouw die de boer op TV zag tijdens de brievenuitzending en meteen contact opnam. De wonderen zijn de wereld nog niet uit.
Gelderse Leo kreeg 48 brieven maar kwam helaas alleen naar de reünie. “Uiteindelijk had ik er wel een en toen dacht ik, da’ is um. Maar uiteindelijk dacht ik, nee, da’ is um nie.” Zo vertelt de boer aan Yvon. Tja Leo, uiteindelijk zal het ook jou lukken om um te vinden.
Ook de Brabantse varkensboer Mario had pech en kwam alleen. “Ja, de reactie van de vrouwen die uh dusdanig geschreven hebben waren dusdanig da’ ik daar nie mee door kon.” Aldus de verwarde Mario. De vrouwen met wie hij contact had waren volgens de boer allemaal ziek danwel pastorale halve nonnen. En wij begrijpen dat hij daar dusdanig nie mee door kon.
De nogal chagrijnige boer Willem die boos was omdat hij maar 56 brieven kreeg heeft uiteindelijk ook de liefde gevonden. Martine is het geworden. Willem is echt blij met haar, maar hij baalt nog steeds een beetje dat hij niet mee heeft mogen doen aan de logeerwijk. “Nou moes ik alles zelluf organiseren.” Gelukkig heeft hij voortaan een vrouw voor dat soort taken. Succes Martine.
Kennen jullie Janko nog? Dat rare aardappelboertje wat zelf op een aardappel lijkt? Nou, Janko is dus erg gelukkig en hij praat ineens in verkleinwoordjes. Maar dat maakt niet uit, want Janko is namelijk erg blij in zijn hartje met zijn Esther. Zelfs als er een klein irritatietje is maakt dat niet uit, volgens de boer. Nou Janko, ik heb ook een klein irritatietje, maar je hebt gelijk. Dat maakt inderdaad niet uit. Dat je maar heel gelukkig mag worden. In je hartje.
Met een geheven glas en “daar vatten we dur inne op!” sluit Yvon in stijl het seizoen van de succesvolle datingshow af. Ik vat er ook nog een Yvon. En nog een. Tot volgend jaar.
