Toen onze schepper de fraaie lijnen uitdeelde duwde Errett Lobban Cord een verleidelijk schepsel naar voren. Ze glimlachte schalks, en kreeg een driedubbele portie plus een hartelijke tik op haar achterrondingen. Zoiets zou de schrijver Peter Cheney over Cord hebben geschreven. Nu schreef hij dergelijke dingen eigenlijk alleen over het strak gelijnde, maar helaas soms wat venijnige geslacht, en niet over Cords. Cords waren meer iets voor James Leasors Dr Jason Love. Soms kan het echter verkeren, en moet je van de een wat jatten om een ander aan te kleden.
‘Het kan verkeren’ gebeurde eveneens op het 2015 Amelia Island Concours d’Elegance dat bij haar twintigjarige jubileum eigenlijk het merk Stutz automobiles in het zonnetje wilde zetten. Nu had u al gelezen dat Cord nog wel eens voordrong, dus drie keer raden wie er het meest elegant glom op dit Concours?
Precies. De jury koos voor ‘Best in Show’ een Cord L29. Een van de vele adembenemende telgen uit het Cord-Auburn-Duesenberg geslacht, veelal tikkend op een Lycoming hart. Dat ‘Best’ is best begrijpelijk want zeg nou zelf, zou u doorlopen bij onderstaande Cord L29 Phaeton? Wedden dat uw oren jubelen als de achtcilinder in lijn ervan gestart wordt?
1930 Cord L29 Phaeton (foto: wiki, upload van Rex Gray)
Soms weten ze hun plek niet, en staan hinderlijk voor een Cord L29 Speedster (foto: conceptcarz)
Cord mag dan de scepter hebben gezwaaid over een hoop schoons en techniek (zoals de Lycoming fabriek), de scheppingen waren veelal andermans creaties. De Auburn 851 Speedster bijvoorbeeld. Getekend door Gordon Buehrig. Hierin was hetzelfde Lycoming achtspan edel bezig als in de Cord L29 serie. Versies voorzien van een Schwitzer-Cummings supercharger gaven 25 pk extra (150 tegen 125 pk).
1937 Cord 812 Supercharged Phaeton uit de 810/812 familie, waar David Niven als Dr Love van zou gaan stotteren (foto: wiki, upload van Rex Gray)
1936 Auburn Model 852 Speedster (foto: wiki-Louwman museum, upload van AlfvanBeem)
En er was meer. Zoals de Duesenberg SJ Convertible LaGrand Dual Cowl Phaeton uit de J serie (1928-1937). Eveneens getekend door Buehrig. Met een 6883 cc Duesenberg rechte acht, voorzien van dubbele bovenliggende nokkenassen en vier kleppen per cilinder. Goed voor 265 pk bij 4250 tpm. Met perslucht uit een Duesenberg centrifugaal supercharger 320 pk bij 4200 tpm. De Duesenberg SJ Speedster, de Mormon Meteor, wilde zelfs 400 pk geven.
1935 Duesenberg SJ Convertible LaGrand Dual Cowl Phaeton (foto: wiki-Louwman museum, upload van AlfvanBeem)
1929 Duesenberg J Murphy Dual Cowl Phaeton achtcilinder DOHC (foto: wiki-Craig Howell, upload van Albert Herring)
Ook om van te gaan stotteren waren de 35 gebouwde Duesenberg Model 12-160A’s. Deze haalden weliswaar minder uit meer, maar de lijnen hebben er niet onder geleden. Het meer slaat op de 6.4 liter Lycoming OHV V12. Het mindere op de 160 pk uit dit twaalftal. Nog steeds goed voor zo’n 100 mph, dus wie zeurt er dan nog?
Duesenberg Model 12-160A Boattail Speedster (foto: conceptcarz)
Meer exoten categorie ‘Zo maken ze ze niet meer’ bij, u raadt het al, www.conceptcarz.com, waar alle merken van fabelachtig naklinkend tot obscuur vergeten zijn te vinden.
Cord 810/812
Mormon Meteor
Amelia’s hemelse exodus
