“Het Nederlands elftal was tegen Turkije niet om aan te zien.”
Vaak is het zoeken naar de diepere bedoeling achter de woorden van Johan Cruijf, vandaag constateert hij in De Telegraaf overduidelijk het overduidelijke.
“Er zijn geen asielaanvragen meer mogelijk binnen Europa en de Europese buitengrenzen gaan dan ook echt dicht.’ Dacht u heel even dat Wilders een nieuw plannetje had gelanceerd, dan vergist u zich. Dit zinnetje staat namelijk in het VVD-plan over migratiebeleid. Niet de PVV, maar uitgerekend de grootste fractie van de Tweede Kamer lanceerde een plannetje om de onderbuikgevoelens van xenofobe kiezers te voeden.”
Volgens Denk-politicus Tunahan Kuzu is de VVD de nieuwe PVV, zo schrijft hij op zijn Facebookpagina.
“Dat is triest.”
Ook Willem van Hanegem is in het AD duidelijk als het gaat om de constatering dat het Nederlands Elftal helemaal niks meer voorstelt in de wereld.
“Ik heb stiekem wel de hoop de Quote 500 binnen te denderen. Dat is toch de nieuwste manier om binnen te komen!”
Heleen Mees laat in Quote V weten dat ze hoopt op minimaal 35 miljoen euro (vorig jaar de drempel van de Quote500) aan schadevergoeding en punitive damages van haar ex-minnaar Willem Buiter, die haar betichtte van stalking.
“Het contrast met het direct navolgende Zondag met Lubach, dat zondag zijn laatste aflevering van het seizoen beleefde, kon niet schrijnender.”
Jean-Pierre Geelen laat in de tv-recensie van de Volkskrant geen spaan heel van Larie, het nieuwe programma van Arie Boomsma.
“Als je goed luistert, kun je Gerrit Zalm nu al horen schateren om de goudgerande premie die hem na beursgang staat te wachten.”
Jerry Goossens stelt in het AD dat Gerrit Zalm zich geen enkele zorgen maakt, ondanks de uitgestelde beursgang van ABN Amro.
“Het is moeilijk voorstelbaar hoe een maandelijks bedrag voor elke burger levensvatbaar kan zijn. De huidige verzorgingsstaat is al onbetaalbaar, maar een koopje vergeleken met de kosten die gemoeid zijn met het basisinkomen. 134 miljard aan extra overheidsuitgaven in het model-Bregman, aldus het tv-programma Tegenlicht dat verschillende varianten naast elkaar zette. Er is een goedkopere variant mogelijk. Maar ja, dan houd je een basisinkomen over dat die naam nauwelijks mag dragen, eentje van een schamele 550 euro. Niemand die daarvan kan rondkomen. Moet je toch weer gaan doen waarvan het inkomen nu juist onafhankelijk diende te zijn: werken.”
Filosoof en schrijver Sebastien Valkenberg sloopt het stokpaardje van Rutger Bregman in NRC Handelsblad.
“Wat in mijn boek staat is kinderspel vergeleken bij dat van Wim Kieft. Die heeft alles gedaan wat God verboden heeft. Toch wordt hij omarmd door het publiek.”
Winston Bogarde in gesprek met Iwan Tol van de Volkskrant.
“Ik ben niet van de computer. Ik pakte gewoon een vel papier en begon te schrijven. Als ik klaar was, gooide ik die papieren in een map en leverde die in. Dan zei mijn docent: ‘Winston, we gaan je helpen met een mooie portofolio.’ Maar dat vond ik onzin. ‘Krijg je soms ook een cijfer voor je portfolio dan?”
Andermaal Bogarde, nu over de trainingscursus.
“Ik zei: o, jullie gaan klagen? Nou, dan stop ik er toch mee? En ik ben weggegaan. Achteraf is dat niet goed geweest. Ik had me niet zo snel uit het veld moeten laten slaan.”
Bogarde, over die keer dat hij in de rust van het door hem getrainde Volendam A2 een prullenbak omver trapte en een massagebank verschoof. Ouders spraken hem aan op zijn gedrag, de trainer was gevlogen.
“Ik ga dat niet doen. Waarom zou ik daar gaan zitten? Dat is alleen maar imago. Schaven en schuren om de bal hoog te houden. (..) Ik hoef dat niet te doen. Ik heb vanaf het begin de ambitie gehad om geen allemansvriend te zijn. Ik wil geen gezellige sufferd zijn.”
Rutger Castricum vertelt in de NRC Next waarom hij niet graag interviews geeft en al helemaal niet de behoefte voelt aan te schuiven bij talkshows als Pauw of Jinek.
“Ik denk ook niet dat ik de enige ben. Ik denk dat de AIVD bij zoveel mogelijk journalisten van verschillende richtingen toegang zoekt. Ik ben er nooit voor betaald. Daar ligt voor mij de grens. Nou ja, een keer met kerst een fles whisky.”
Schrijver en (oorlogs)journalist Alexander Münninghoff sprak in zijn Moskouse jaren weleens met de BVD/AIVD.
