In het weekoverzicht van 18 juli 2014 toonde ik de preview van Battlefield: Hardline. De finale versie van dit politieschietspel verscheen recent, dus is het tijd om te bekijken of het eindproduct is geslaagd. De multiplayer beloofde in ieder geval veel goeds en het feit dat de studio Visceral (bekend van o.a. Dead Space) deze game heeft ontwikkeld schiep ook hoge verwachtingen voor de verhaallijn!
Het singleplayer-avontuur is totaal niet te vergelijken met de multiplayer, die je online speelt. Sterker nog: het lijken wel twee aparte games! Solo speel je de hoofdrol in een soort politieserie, en bestuur je Mendoza: een rechercheur met het hart op de juiste plaats. Ieder level is een aflevering, compleet met terugblik op wat voorafging en teasers naar wat je in het volgende level te wachten staat. Dit werkt behoorlijk aanstekelijk, door de Netflix-achtige stijl, de goede stemacteurs en de aanwezige humor.
Aangezien dit de Battlefield-serie is, verwacht je wellicht dat er veel moet worden geschoten, je in tanks rondtuft en veel gebouwen opblaast. Dit klopt maar deels: er explodeert weliswaar van alles, maar vooral in de tussenfilmpjes. Tijdens het spelen overmeester je voornamelijk vijanden door ze te besluipen en te arresteren, óf door ze als een soort Dirty Harry overhoop te knallen.
Bij deze laatste optie kom je vaak wel zwaar onder vuur te liggen en verdien je minder punten. Ook slaan boeven vaak alarm, waardoor er nóg meer vijanden verschijnen. Als je als ‘bad cop’ speelt zijn de gevechten vaak hectisch en schiet de oppositie regelmatig je dekking kapot (zelfs met klein kaliber!). De artificiële intelligentie van de vijanden is in orde, maar als Mendoza tijdens een vuurgevecht gaat liggen weten ze hem totaal niet te raken.
Hierdoor zullen de meesten waarschijnlijk voor de sneaky aanpak gaan. Dan komt de gameplay ook het best tot zijn recht. Het besluipen en arresteren van de vijanden geeft wel veel voldoening, maar het komt wel vaak op hetzelfde neer. De levels zijn lineair en meestal vrij klein, maar het decor van de levels wisselt regelmatig, waardoor het toch niet saai wordt. De adembenemende graphics helpen daar ook aan mee.
Uit de eerste scène van het verhaal blijkt al direct dat jouw politiecarrière niet lang zal duren. Toch behoud je op één of andere manier je politiepenning en kun je vijanden toch blijven arresteren. Dit kan wel een beetje op de lachspieren werken; Mendoza, de vigilante handboeienkoning!
De singleplayer is vermakelijk, maar het blijft een aanhangsel van de multiplayer, die wederom spectaculair is. Er zijn maar liefst acht speltypen waaruit je kan kiezen. Traditionele modi zoals Team Deatmatch en Conquest keren terug, zowel mét spawnpoints als zonder. Dit is een welkome afwisseling op de constante actie die je in de andere modi ondervindt, waar je soms al kapotgeschoten wordt als je nét het level instapt. Bij Rescue moet de politie bijvoorbeeld gijzelaars uit handen van de criminelen zien te redden. Dit komt Counter-Strike-spelers vast bekend voor.
In andere speltypen maakt het wat minder uit of je politie of crimineel bent. In Blood Money moeten beide partijen geld weghalen bij een geldstapel en die naar de betreffende kluis brengen. Het leukste is om geld te stelen uit de kluis van de andere partij en die naar jouw kluis te smokkelen. Toch blijft het een beetje vreemd dat de politie en criminelen precies hetzelfde doen. Hotwire werd aangekondigd als één van de hoofdmodi. In dit type moet er in auto’s worden rondgereden om punten te verdienen. Je moet dus mobiele punten behouden in plaats van vaste punten, zoals bij Conquest. Dit klinkt misschien goed, maar pakt in de praktijk niet fantastisch uit. Daarom is het nog maar de vraag of deze modus echt populair wordt.
Waarschijnlijk hebben Blood Money en Heist een grotere kans. In Heist komen alle elementen van Hardline namelijk goed samen. De criminelen moeten bijvoorbeeld een kluis opblazen en het geld wegbrengen naar een ‘drop-off point’. De politie moet dit zien te voorkomen en kan dit geld in beslag nemen. Beide partijen kunnen gebruikmaken van auto’s, helikopters, ziplines en andere vette gadgets waardoor iedere ronde spectaculair wordt.
Verder is het een leuke variatie dat je niet zozeer ervaring verdient, waarmee je nieuwe wapens vrijspeelt, maar dat je geld krijgt en zelf kan kiezen waar je dat in stopt. Er kan bijvoorbeeld worden gekozen voor meer gadgets of juist een beter pistool. Al met al verschilt Battlefield: Hardline behoorlijk van Battlefield 4, waardoor je echt niet kunt zeggen dat de eerste een verkapte uitbreiding is van de tweede.
Zoals meestal in deze serie ligt het zwaartepunt op de multiplayer. Visceral heeft wel een aantal verfrissende elementen aan die multiplayer toegevoegd, waardoor het zeker meer is dan alleen DLC. Het hoge tempo, de afwisseling en goede levels zorgen ervoor dat dit deel niet snel zal worden vergeten.
SCORE: 
Battlefield: Hardline is gemaakt door Visceral Games en wordt uitgegeven door Electronic Arts. De game is uit voor pc (getest), Playstation 3 en 4; en de Xbox 360 en One. PEGI geeft het spel een 18+-rating vanwege ‘geweld tegen weerloze mensen’, ‘verheerlijking van drugs’ en grof taalgebruik.
Wil je – om wat voor reden dan ook – contact opnemen met Bits? Stuur een mailtje naar [email protected] , of volg ons op Twitter:‘@Bitspost’ of op Facebook!
