Zalig Lentefeest, queridos amigos e amigas! Ik vind Zalig Pasen zo kwetsend, aanmatigend en uitsluiterig klinken voor abonnees op een niet nader te noemen niet-westerse religie, vandaar. Als veganist vind ik Slachtfeest trouwens ook behoorlijk kwetsend klinken. Daarom heb ik een brandbrief aan mijnheer Rutte gestuurd waarin ik voorstel om dat dieronterende, barbaarse bloedbad om te dopen in Herfstfeest. Over herfst gesproken: het is vandaag pokkenweer in mijn Algarve, met hagelbuien, windstoten en temperaturen rond de drie graden. Blijf dus vooral weg godverdomme, of ga maar met OAD of German Wings naar het Zwarte Woud.
De Lidl en de Aldi zijn ook nog eens dicht en mijn oudste hond Raya heeft artrose en is vandaag zo kreupel als Jette Klijnsma. Ik schaam me dood en ik durf met het beestje niet eens over straat want het is geen gezicht. Bovendien kost het me klauwen vol geld. Gisteren kocht ik een zak dieetvoer van Hills: 85 euro voor 12 kilo! Alsof je een emmer leegschudt! Raya vreet een kilo van die rommel per dag, los van de chocoladekoekjes en de speklappen van Lidl, dus reken maar uit. Daar komt nog de dagelijkse pijnstiller Cimalgex bij (2 euri per stuk) plus de anti-artrose pillen van CondroProtector (60 euri per maand). Van de pecunia die ik maandelijks in mijn meissie prop kan een Portugees drie maanden leven en een zigeuner een half jaar.
Nog effe en Raya moet in een hondenrolstoel, dan word ik helemaal uitgelachen en weg gehoond in het dorp. Ik ga nog liever met Koos Alberts naar de Libelledagen in Biddinghuizen. Het voordeel is dat ik Harco Jans ken, de maker van de wereldberoemde hondenrolstoel die notabene in Rotjeknor woont. Harco was pas nog nog bij Gordon terwijl Harco bij mijn weten helemaal geen homofiel is!
In het vakantiehuis hier verderop zit nu een moffenfamilie, met twee debiele zoons. Die scheuren de godganse dag over mijn pad op quads. Ik hoop dat ze dodelijk verongelukken, of in ieder geval minimaal hun speknekken breken.
Het zit dus allemaal niet mee. Mijn ouders zijn ook dood. Niet dat ik daar heen zou gaan met Pasen, Kerstmis of welk feest dan ook hoor. Mijn moeder kon niet koken en die zat net als mijn vader op zo’n feestdag gewoon een boek te lezen, het liefst een boek over de holocaust of iets van Melly Uyldert. Ik was blij dat ik op mijn dertiende van huis wegliep en via Ome Jaap van het Jongeren Advies Centrum in Harskamp stage kon lopen bij een homofielenbordeel in het Arnhems Spijkerkwartier.
Ik ben best wel eens jaloers hoor – dat mag u gerust weten – op mensen met een gelukkig jeugd die vandaag op Facebook jubelend aankondigen dat ze met hun levenspartner en hun kinderen op bezoek gaan bij de ouders. Ze zetten allemaal gezellige foto’s op hun wandje en ik voel me dan uitgesloten, zoals een mohammedaan zich moet voelen tijdens het beluisteren van de Matthäus-Passion. Het is toch pathetisch ook, godverdomme: heel Nederland – minus de moslims, de junks, de hoeren, de ledernichten en de Alarmcentrale van de ANWB – is vandaag bedekt met een warme deken van liefde vanwege de Heere Jezus und so weiter en ik zit terwijl ik dit op tik – de multitasker die ik ben – porno te surfen! Ik heb nog geen idee waarop ik de puddingbuks ga leeg kwatten overigens. Laatst had ik weer iets met de Harlem Globetrotters in een white trash trailer park maar toen moest ik aan Anouk denken en toen was alle geilheid meteen weg. Dan kan ik net zo goed op Trijntje Oosterhuis gaan zitten fappen, of op Wesley Sneijder.
Eigenlijk heeft het leven op deze manier nog weinig zin. Woonde ik nog maar in Jeruzalem, daar heb ik de geilste Pasens van mijn leven gehad. Ik studeerde tijdens het uitbreken van de Eerste Intifada in Jeruzalem en woonde in de Oude Stad, in de Armeense wijk. Ik heb iets met Armeniërs want in Beiroet woonde ik in Burj Hammoud, eveneens een Armeense wijk.
Ik ben gek op Charles Aznavour, Sylvie Vartan, Kim Kardashian, Michel Legrand, Özcan Akyolian en natuurlijk mijn favorietste schrijver William Saroyan. Lees godverdomme dat schitterende boek Daring Young Man on the Flying Trapeze uit 1934 dan! Saroyan schreef ook het ontroerende gedicht over de Armeense genocide, door ons Turkse vrinden.
“I should like to see any power of the world destroy this race, this small tribe of unimportant people, whose wars have all been fought and lost, whose structures have crumbled, literature is unread, music is unheard, and prayers are no more answered. Go ahead, destroy Armenia. See if you can do it. Send them into the desert without bread or water. Burn their homes and churches. Then see if they will not laugh, sing and pray again. For when two of them meet anywhere in the world, see if they will not create a New Armenia.”
In Beiroet had ik een Armeense vriendin, zonder snor, maar die is nu lesbisch en woont in Dubai.
Bon, ik woonde dus tijdens de intifada in het Armeense ghetto in de Oude Stad van Jeruzalem en het is daar een gekkenhuis tijdens Pasen. Vooral de Griekse pelgrims zijn niet te harden, ouwe stinkwijven die gillend en met de tsatsiki nog in hun baard & snor achter een homofiele priester aan kruipen en zijn gewaad vol proppen met geleend geld en dientengevolge hysterische toestanden in de Heilige Grafkerk veroorzaken.
De mohammedaanse Palestijnen hadden natuurlijk geen enkel respect voor de de dood & wederopstanding van onze Heer en smeten stenen naar die knappe, goedgeklede en gedisciplineerde Israëlische soldaten die de pelgrims nota bene aan het beschermen waren. Ik zag eens hoe Anja Meulenbelt tien dollar gaf aan een gebochelde knaap van amper twee turven hoog. “Gooi maar een steen naar die nazibeulen, hoorde ik haar fluisteren, dat is een leuk fotomoment. Daarna ga ik dan op je herdersfluitje spelen, vrolijke guit!”
Om onverklaarbare redenen viel ik destijds op joodse dikkertjes uit Los Angeles. Bij Jerry Springer zou ik een feeder worden genoemd, al hoefden de dames van mij niet persé in een luier rond te tollen. Die hollebollegijzen en Bessies Turven volgden een jaar lang The Overseas Program (een soort kosjere Schoeversopleiding) op de Hebreeuwse Universiteit. Het kon mij niet vet genoeg zijn: drie buiken, vetkwabben, doorligplekken, cup EE, steenpuisten, vet haar, gordelroos en het liefst ook nog met piepstemmen zoals je die wel hoort in Amerikaanse cartoons.
Enfin, ik stouwde de ijskast vol met sugar coated carbonates en nodigde ze dan uit om mee te lopen in de Paasprocessie. Dat lag heel gevoelig bij ze natuurlijk en ze waren allang blij als ze niet gemolesteerd werden door een woedende horde antisemitische Griekse stinkchristenhonden.
Inmiddels was de duisternis dan ingetreden. Dan zei ik: Sharon, Abby, Chloe of Batsheva, je kunt nu beter niet terug gaan naar de campus op Har Ha Tsofim want het is intifada en dan word je gewoon aan stukken gereten door de PLO, hoe een zware klus dat fileren ook moge zijn. Dan begonnen ze tranen met tuiten te huilen en stopte ik een marshmallow in hun klep. Als die op waren, zei ik dat ze lief waren, dat de ijskast leeg was maar dat ik nog wel een vleeslolly voor ze had. Enfin: das war einmal.
Zo ziet u maar dat ik heus wel gelukkige tijden heb meegemaakt in mijn verder zinloze leven. Goed, ik gooi er maar eens een Lentefeestfapje tegen aan. Laat mij alleen, met al mijn verdriet. Niemand die mij troosten kan. Behalve Kim Kardashian die in haar vorstelijke bips gevisiteerd wordt door een negermeneer !
En Tweede Paasdag kennen ze hier niet dus morgen is de Aldi weer open. En de zon breekt door. Hallelujah!
De Schrijver wenst u een Zalig Lentefeest (Foto: Teun Voeten)
