Ieder jaar melden een paar honderd jonge mannen zich aan voor de ervaring van hun leven. Na een uitgebreide selectieprocedure waarin ze binnenstebuiten worden gekeerd, zijn de meesten van hen afgevallen. Er blijft een selecte groep van enkele tientallen over. Zij mogen beginnen aan de loodzware POTOM: de praktische opleiding tot officier der mariniers.
In negen intensieve maanden worden van deze jonge mannen met uiteenlopende achtergrond veelzijdige en geharde officieren gemaakt. Leiders die hun mannen er overal ter wereld en onder alle omstandigheden doorheen moeten kunnen slepen, leiders die een enorme verantwoordelijkheid accepteren en dragen. Leiders die zonder te klagen Nederlandse belangen dienen in de meest extreme situaties. Dat gaat niet zonder slag of stoot en is niet voor iedereen weggelegd. De POTOM is uniek, maar tegelijkertijd lang, zwaar en meedogenloos: ieder jaar moet ruim de helft de opleiding vroegtijdig verlaten.
Stephan de Vries (1984) kreeg toestemming van de Koninklijke Marine om mee te kijken bij alles wat de kandidaten tijdens de opleiding voor hun kiezen krijgen. In het boek dat hij daarover schrijft biedt hij een exclusieve inkijk in deze fascinerende en anders veelal gesloten wereld. Wie zijn de jongemannen die beginnen aan deze uitputtende militaire opleiding, voordat zij op missie gaan en onze huiskamers bereiken? Met welke verwachtingen beginnen zij aan de opleiding en in hoeverre komen die verwachtingen overeen met de werkelijkheid? Wat maken zij mee en hoe gaan zij om met alle fysieke en mentale obstakels die zij onderweg tegenkomen?
De weg naar het officierschap levert niet alleen interessante verhalen op, maar ook nog eens mooie plaatjes. De komende weken is een selectie van die foto’s hier te zien. Deze week deel 1: de opkomst en de eerste weken.
‘Pijn is zwakte die het lichaam verlaat.’ Iedere fout of ondoordachte actie wordt ‘terugbetaald’ via collectieve straffen. In de wereld van de mariniers betekent dat fysiek geprikkeld worden met eindeloze series opdrukken, sit-ups en sprintjes trekken. (Bivak 1, Ederheide, oktober 2014).
De POTOM is niet alleen maar rammen. Ook in het veld begint alles met de gedachte achter de praktijk. Uitleg te velde van de korporaal over basisvaardigheden, waarover iedere marinier moet beschikken. (Bivak 1, Ederheide, oktober 2014).
Eén zo’n essentiële basisvaardigheid is met wapen verplaatsen binnen de verschillende groepssamenstellingen die het Korps Mariniers kent. Lopend…
…soms door de schilderachtige landschappen die Nederland rijk is…
![Marns5]](https://tpo.nl/wp-content/uploads/2015/04/Marns5.png)
…soms sluipend door de bossen…
…en soms met je klus (mariniersjargon voor gezicht) happend naar modder. (Bivak 1, Ederheide, oktober 2014).
Al snel wordt de speciale relatie die mariniers met water hebben in het DNA van de kandidaten geramd. Wie grote waarde hecht aan droge voeten kan beter solliciteren bij de land- of luchtmacht. (Bivak 1, Ederheide, oktober 2014).
Dat wordt ook duidelijk op de eerste ochtend van bivak twee. “Tot de kin onder water en snel een beetje,” brult de korporaal de groep toe. Traditiegetrouw volgt de les ‘wet & dry routines’ in het koude, vieze water van de Büdel en Weerterheide.
Waarbij het plakkende, natte pak ook na afloop van de les aanblijft totdat alles is opgedroogd door de eigen lichaamswarmte. Met alle regen die de uren erna uit de hemel komt vallen gaat dat niet bepaald snel. “Zo koud en nat heb ik het nog nooit gehad. Elke regendruppel was een knakmoment op zich,” schrijft één van de kandidaten in het dagboekje dat hij bijhoudt. (Bivak 2, Büdel & Weert, oktober 2014).
Marinier worden betekent wekenlang onafgebroken in het veld leven. Met als één van de belangrijkste taken: leren denken en handelen als een krijger.
Slapen? Dat doe je maar in het weekend. Opereren in oorlogssituaties betekent strakke routine draaien en urenlang de wacht houden vanuit een vers gegraven schuttersput. Wie 5 uurtjes slaap per week pakt mag in zijn handjes knijpen.
De kern van de POTOM in één zin samengevat. De ontnuchterende boodschap die in de barak van de kandidaten hangt en hen er iedere keer opnieuw aan herinnert dat hun ellende relatief is: Remember, you’re always in the shit. Only the depth varies. (Roterdam, november 2014).
De metamorfose van burger naar officier der mariniers is een lange, slopende weg vol valkuilen en ‘knakmomentjes’. Ook Yaro Timmerman ondervindt dat aan den lijve, hier na een nacht zonder slaap tijdens het examen basic skills. (Leusderheide, november 2014).
De Adelborsten tonen hun aangeleerde militaire vaardigheden tijdens de familiedag aan het einde van fase 1. Van de 46 die in september aan de opleiding begonnen, zijn er na fase 1 in november nog 34 over die fase 2 ingaan. (Rotterdam, november 2014).
