We zaten met acht stagiairs op een zolderkamer die D66 leende van de SGP. Het was het najaar van 2004 en D66 stond historisch laag in de peilingen. Er werd openlijk gespeculeerd of D66 nog wel bestaansrecht had. De partij werd geleid door Boris Dittrich en deed mee aan het tweede Kabinet-Balkenende, een kabinet waarvan velen zeiden dat D66 er nooit aan mee had moeten doen. Het absolute dieptepunt van drie zetels moest nog komen en Alexander Pechtold was nog volslagen onbekend.
Toen leken de mensen bij D66 de losers van de politiek, maar dat oordeel was uiterst voorbarig. De mensen die op het dieptepunt of vlak voor het dieptepunt actief werden, hadden een mooie functie in het vooruitzicht. Als ze ten minste lid bleven. In die kamer vol stagiairs zat veel politiek talent. Pauljan Kuijper werd raadslid in Delft. Lucas Vokurka schopte het in diezelfde gemeente tot loco-burgemeester. Simone Kukenheim is inmiddels wethouder van Amsterdam. Ik zegde na de stage mijn lidmaatschap op.
Tien jaar later is de partij er geheel anders aan toe. Nu wint D66 de ene na de andere verkiezing, behoort ze weer tot de grote partijen en is ze in sommige gemeenten zelfs de grootste. D66 is de partij van de grote hoogten en de diepe dalen. Het dal van toen is de hoogte van nu. Maar wat is er in die tien jaar wezenlijk veranderd? Is de visie van D66 nu duidelijker dan toen? Is het succes een gevolg van de verbeterde inhoud? Of werd alleen de marketing beter? Maakte het boegbeeld het verschil? Of profiteerde D66 slechts van ontwikkelingen waar ze eigenlijk geen invloed op had?
D66 had nooit een ideologie en heeft die nog steeds niet. De partij zegt pragmatisch te zijn en heeft ‘richtingwijzers’. Negatief gezegd is de visie vaak algemeen, vaag en niet concreet. De partij staat in de praktijk voor onderwijs, Europa, ‘toekomstgerichtheid’ en ‘optimisme’. Dit krijgt vooral kleur als je de PVV ertegenover zet. Of is dat te negatief? Zit er een visie in D66? Werd deze visie tien jaar geleden miskend en is er nu eindelijk erkenning voor het feit dat D66 goede oplossingen voor de problemen van nu heeft? Of is D66 alleen een electorale vluchtheuvel als burgers geen goed alternatief hebben?
Tijd dus om in gesprek te gaan met de mensen die D66 maken tot wat het is. De mensen van het D66 van toen en de mensen van het D66 van nu. Wie zijn ze en wat vinden ze? Wat heeft Nederland aan D66? Is D66 opportunistisch of idealistisch? Zal het succes aanhouden? Of kan Nederland D66 missen als kiespijn zoals tien jaar terug? Hoe uniek is D66 eigenlijk? De komende tijd onderzoek ik dat wekelijks bij ThePostOnline. Doet u mee?
De komende tijd schrijf ik bij ThePostOnline over “de essentie van D66”. Bent u blij met D66? Of was u ooit blij met D66 en bent u dat nu niet meer? Ik spreek u er graag over. Meld u aan voor een kop koffie via [email protected].
