Een nerd met looks en atletische kwaliteiten, dat is de opgefriste Mazda 6, die ThePostOnline uitteste op een bergachtig parcours, rond het Noord-Spaanse Montserrat.
Wat als auto’s een MT-meeting zouden hebben? Welnu, dan zouden de BMW, Mercedes en de Audi brutaal oekazes over de tafel blaffen, de VW en de Ford zouden zich vooral heel strategisch stil houden, de Toyota zou laf met iedereen meeknikken, de Citroen zou wat meewarig met idealistische, edoch onhaalbare, voorstellen komen en de Renault, tsja, die zou weer afwezig zijn, want ziek. Bij de rondvraag zou echter opeens de Mazda opduiken met een feiten-analyse, die de bak lawaai van BMW en Mercedes acuut zou neutraliseren en de Mazda zou vervolgens een voorstel lanceren, dat de topics even conventioneel als effectief tackelt.
Mazda is namelijk tevens het type dat je naar een exotisch en zeer ondermaats presterend filiaal van een concern kan sturen om daar orde op zaken te stellen, zonder dat die daar tegen de schenen schopt, terwijl hij geruisloos wel zijn zin krijgt. Helaas is Mazda geen slijmerd bij human resources en de board. Hij zal zijn succes dus nooit pontificaal opeisen. Daar zijn de BMW en Mercedes natuurlijk voor, met als vazallen de VW, Ford en Toyota. Dat is ongeveer de situatie op de Nederlandse automarkt, Mazda levert met haar flagshipmodel de 6 een subliem product af, maar de leaser stapt liever in een Passat blue/slow-motion.
Met een opgefriste editie van de 6 probeert Mazda het marktaandeel toch weer wat te vergroten. Nu was het origineel uit 2012 al een zeer sympathieke wagen, dus hoefde Mazda er uitsluitend wat (premium)accenten aan toe te voegen, die overigens gedeeltelijk ook al leverbaar waren op de nieuwe 3 (zoals een verslavende head-up-display voor het F16-gevoel).
Gelukkig is er minimaal geknoeid aan die fraaie atletische KODO-stilering, alleen de koplampen kregen voor wat meer roadpresence een geslaagde roofdierachtige uitstraling. Bovendien zitten er nu ook slimme LED-jes in, die de weg (en eventuele tegenliggers) adaptief uitlichten. Verder zijn de machtige 19-inch lichtmetalen velgen nu iets donkerder van tint, waardoor het allemaal rolt als in een rap-video.
De 6 is nu overigens ook leverbaar in de kleurstelling – alleen die naam al – Sonic Silver. Zo kan de carroserie nu net zo fraai in de zon oplichten als die schitterende zilveren rompen van die oude American Airlines-jetliners op de taxibanen van O’Hare. Binnen in de 6 is veel meer geherijkt. De klassieke handrem is – voor het eerst in de geschiedenis van het merk – vervangen door een electronische versie en dat ruimt meteen mooi op bij de middenconsole. Daar debuteert nu de van vooral Duitse merken bekende draaiknop om door de rij, navigatie –en entertainmentmenu’s te scrollen, waarvan het scherm ook iets hoger is geplaatst.
Voor de premium-look is de bekleding nu dubbelgestikt. Het zitcomfort blijft overigens bijna Zweeds zalig en de iets diepere zit geeft precies de juiste sportieve cockpit-connotatie. Als je daarnaast vaak ‘toppie’ zegt en van textiel in tijgerprint houdt, kan je het interieur – ook nieuw – in ‘pure white’ bestellen.
De motorenfilosofie van Mazda is gevoeglijk bekend. Ze zijn wars van turbo’s en andere steroide-en crack-achtige kunstgrepen om driecilindermotortjes met de inhoud van een melkpak aan de praat te houden. De Japanners lepelen er authentieke krachtbronnen in met een slagvolume, dat volgens hen in de optimale verhouding staat tot de auto.
De 6 die wij proefreden had bijvoorbeeld een potige 2.5 liter met 192 PK in het vooronder, zoals gezegd ongeblazen, maar wel met de hoogste compressieverhouding in de business. Dat deze beproefde Skyactiv-techniek in de praktijk bovendien zuinig is (zo niet zuíniger dan al die compressorklantjes, die voor hun scheetgemakkelijke EU-verbruiks-examen zijn geslaagd), bleek in de bergen rond het Spaanse Montserrat. De neus van de Mazda liet zich scherp in de curven zetten, terwijl wij de passen en dalen chronisch met het gas er vol op namen. De automaat, die geen slag miste, stond daarbij gul in de S-stand, wat per verzet toch zo’n 800 toeren in de plus scheelt.
Normaliter kost dat een olieveld, maar de 6 hield het volgens de boordcomputer bij een bescheiden 1 op 14. Dus laat staan hoe zuinig deze bak is als je er een doordeweeks rijgedrag op na houdt. Ofschoon de auto immer lichtvoetig en kwiek aanvoelt, is ie met z’n kleine vijf meter lekker groot, bijna de dikste in z’n klasse, al verraden zijn looks dat niet. Grappig: de sedan is iets langer dan de sportback. Bij beide is de zitruimte achterin riant, ondanks de sportieve coupe-achtige daklijn van de sedan.
Voor de bijna full-options GT-M-sedan die wij reden moet je 42.490 euro lappen. Blijkbaar een prima prijs, want Mazda Nederland zet traditioneel veel luxe zessen weg. De 6 begint overigens bij een fidele 28.990 euro voor de sedan (de 2.0 met 145 PK), de sportsback kost een rugje meer.Even voor de bijtellers: die is bij laatstgenoemde instapversie 25 procent.
Qua eigenzinnigheid en techniek is de 6 nog steeds een nerd, maar wel eentje met looks en eentje die zelfs kan gymen. Deze opgefriste Mazda zou met enige dichterlijke vrijheid zo het onderwerp kunnen zijn van de Supertramp-hit Give a Little Bit: ‘See the man with the lonely eyes. Take his hand, you’ll be so surprised.’
