Heinrich Rotmensch was vijftien toen de nazi’s hem gevangen namen. In 1939 moest hij een boodschap naar zijn oom uit een andere stad brengen, maar die zou nooit aankomen. Sindsdien zag hij zijn ouders nooit meer. Toen hij op 28 april 1945 voor het eerst buiten de kampen kwam, waren zijn ouders al overleden.
Heinrich bezoekt voor het eerst in die 70 jaar een concentratiekamp. Bij het monument voor joodse slachtoffers houdt hij een moment stil om te bidden voor zijn overleden ouders en broers.
De gruwelijkheden van de kampen staan nog op het netvlies van Heinrich gebrand. Tienduizenden joden wachtten op hun dood aan het eind van de oorlog, maar dankzij het Franse leger overleefde Heinrich de oorlog.
De Duitse overheid valt volgens Heinrich nu niets meer te verwijten. Hij prijst de zelfkritiek en duidelijke afkeurende houding ten opzichte van de Nazi’s.
Via.
