Afgelopen weekend liet IS opnieuw van zich horen door middel van het uitzenden van een filmpje waarin de executie van Ethiopische christenen in Libië te zien was. Ook werd deze week bekend dat de Taliban de oorlog aan IS verklaard heeft. Aanslagen, ontvoeringen en executies zijn bekende instrumenten van terroristen om hun vijanden angst aan te jagen. Maar terorristen gaan nu een stapje verder in hun schreeuw om aandacht.
Terroristische groeperingen zetten hun instrumenten steeds meer in om internationale aandacht te vergaren, en daarmee hun concurrenten te verslaan in de strijd om (media)aandacht, geld en rekruten. De onderlinge competitie tussen terroristische groeperingen neemt wereldwijd toe, met alle gevolgen van dien.
Tien jaar geleden was het landschap van terroristische groeperingen die het Westen bedreigden nog redelijk overzichtelijk. Er waren Al-Qaeda en de Taliban, bondgenoten en de grootste apen op de rot. Plus wat kleinere groepen die zich of bij Al-Qaeda aansloten, ofwel binnen hun eigen terroristische niche hun ding deden. Al-Qaeda trok internationaal gezien de meeste aandacht, en kreeg dus ook de meeste fondsen van sympathisanten. Net zoals een groot deel van diegene die wensten te strijden tegen het Westen ervoor koos zich aan te sluiten bij deze groepering.
Met de opkomst de afgelopen jaren van groepen als Al Shabaab, Boko Haram en meest recentelijk IS is dit landschap echter drastisch veranderd. De komst van deze nieuwe groeperingen heeft geleid tot toenemende onderlinge competitie tussen de verschillende groepen onderling. Het landschap is diverser geworden, er zijn meer parijen die alleen vechten om dezelfde media-aandacht, die putten uit dezelfde fondsen van sympathisanten en die strijden om de gunsten van dezelfde potentiële rekruten.
En met deze onderlinge strijd is de wereld ook een stukje gevaarlijker geworden. Want het voornaamste gevolg van deze strijd zal een toenemend aantal grote internationale aanslagen, executies en ontvoeringen zijn. De aanslagen in Parijs en Kopenhagen, op sjiietische moskeeën in Jemen en op een universiteit in Kenya, zijn, net als de executies van Koptische en Ethiopische christenen en de ontvoering van schoolmeisjes in Nigeria, hier de trieste voorbeelden van.
Al deze acties zijn bedoeld om internationaal zoveel mogelijk aandacht te vergaren. Want terroristische groeperingen kunnen voortbestaan en groeien bij de gratie van de aandacht die zij vergaren, wat hen steun en daarmee geld en nieuwe rekruten oplevert. Ook het al dan niet tijdelijk aangaan van onderlinge allianties en het elkaar de oorlog verklaren vergaart de nodige steun en aandacht. De onderlinge competitie neemt toe, wat niet alleen leiden tot een groeiend aantal aanslagen, maar wat terroristische organisaties ook zal dwingen zichzelf naar een hoger niveau te tillen om beter te worden dan de concurrent. Dit zijn ontwikkelingen die absoluut zorgelijk zijn.
De vraag is nu wat de rest van de wereld hieraan kan doen. Doorgaan op de huidige weg, waarbij deze terroristische groeperingen met de beschikbare middelen zo goed mogelijk bevochten worden, terwijl men ondertussen probeert te voorkomen dat fondsen en nieuwe rekruten hun kant op komen, lijkt de beste optie. Een punt waar echter nog aan gewerkt kan worden is de exorbitante media-aandacht die deze terroristische groeperingen met hun acties vergaren. In het verleden koos Al-Jazeera ervoor om minder aandacht aan Al-Qaeda te besteden omdat ze het gevoel had dat dit de groep in de kaart speelde. Wellicht dat het verminderen van de aandacht voor terroristische groeperingen door de internationale media een bijdrage kan leveren aan de strijd tegen het terrorisme.
De onderlinge competitie tussen terroristische groeperingen neemt toe, en daarmee ook de dreiging die er van deze groeperingen uitgaat. De internationale gemeenschap kan hier niet heel veel meer aan doen dan doorgaan op het huidige pad dat zij gekozen heeft om deze groepen zo goed mogelijk te bevechten. Naast het bestrijden van de financiering van en rekrutering door deze groeperingen kan het verminderen van de aandacht voor terroristische groeperingen een nuttige bedrage leveren in de internationale strijd tegen terrorisme. Een wondermiddel zal het niet zijn, maar iedere druppel telt.
