Dit is deel 2 van een serie. Lees hier deel 1.
In negen intensieve maanden worden van deze jonge mannen met uiteenlopende achtergrond veelzijdige en geharde officieren gemaakt. Leiders die hun mannen er overal ter wereld en onder alle omstandigheden doorheen moeten kunnen slepen, leiders die een enorme verantwoordelijkheid accepteren en dragen. Leiders die zonder te klagen Nederlandse belangen dienen in de meest extreme situaties. Dat gaat niet zonder slag of stoot en is niet voor iedereen weggelegd. De POTOM is uniek, maar tegelijkertijd lang, zwaar en meedogenloos: ieder jaar moet ruim de helft de opleiding vroegtijdig verlaten.
Stephan de Vries (1984) kreeg toestemming van de Koninklijke Marine om mee te kijken bij alles wat de kandidaten tijdens de opleiding voor hun kiezen krijgen. In het boek dat hij daarover schrijft biedt hij een exclusieve inkijk in deze fascinerende en anders veelal gesloten wereld. Wie zijn de jongemannen die beginnen aan deze uitputtende militaire opleiding, voordat zij op missie gaan en onze huiskamers bereiken? Met welke verwachtingen beginnen zij aan de opleiding en in hoeverre komen die verwachtingen overeen met de werkelijkheid? Wat maken zij mee en hoe gaan zij om met alle fysieke en mentale obstakels die zij onderweg tegenkomen?
De weg naar het officierschap levert niet alleen interessante verhalen op, maar ook nog eens mooie plaatjes. De komende weken is een selectie van die foto’s hier te zien. Deze week deel 2: de eerste stappen als leider.
In fase twee van de POTOM worden leiderschapscapaciteiten belangrijker. Nadat de basis is gelegd in de eerste 6 weken leren de Adelborsten een sectie van zo’n 15 mariniers aan te sturen tijdens aanvallen en nachtelijke verkenningen. Adelborst Van der Wal leidt zijn mannen tijdens het bivak met de toepasselijke naam First Steps. (Budel & Weert, november 2014).
Overzicht houden en aansturen. Het blijkt in de praktijk moeilijker dan het lijkt. Adelborst Van der Berg wijst zijn mannen de weg richting de vijandelijke positie. (Budel & Weert, november 2014).
In formatie lopend over de Nederlandse heide, die soms buitenaards kan aandoen voor hen die niet gewend zijn aan dit type landschap. Ieder moment kan het eerste, krakende schot van de vijand de hel doen ontbranden. Nu is het nog allemaal oefenen, maar de oorlog in Afghanistan heeft aangetoond dat infanteristen nog altijd op dit soort scenario’s voorbereid moeten zijn. (Budel & Weert, november 2014).
Als dat eerste schot heeft geklonken is het tijd voor een meedogenloze reactie. De brullende MAG (ondersteunend wapen) spuwt zonder aarzeling 650-950 kogels per minuut uit. Iedereen die kennis maakt met deze brute vuurkracht hoeft er geen twee keer over na te denken om zijn hoofd omlaag te houden. (Budel & Weert, november 2014).
Adelborsten Ten Oever & Bakker bereiden zich voor op een snelle aanval nadat ze onder vuur zijn genomen door de (oefen)vijand. (Budel & Weert, november 2014).
“Every soldier a rifleman.” Ook in de POTOM wordt iedereen getraind om zijn persoonlijke wapen (C7 met aimpointer) effectief te kunnen gebruiken. De vijand kan gericht onder vuur worden genomen vanachter een helling…
…of vanachter een boom, die tegen ondersteunende wapens als de MAG overigens maar tijdelijk beschutting biedt. (Budel & Weert, november 2014).
Spot de schutter! (Budel en Weert, november 2014).
Iedere aanval verloopt volgens richtlijnen en procedures, maar één les wordt de Adelborsten al snel duidelijk: ieder plan sneuvelt bij het eerste vuurcontact. Van der Berg tuurt het voorterrein in, waakzaam voor verdachte bewegingen. (Budel & Weert, november 2014).
Wie dacht in fase 2 van het vele lopen af te zijn komt bedrogen uit. Iedere aanval moet opnieuw een flinke afstand worden afgelegd met een bepakking die door wapens en munitie alleen maar zwaarder is geworden. Twee MAG-teams (schutter en helper) maken de opmars naar het doel. (Budel & Weert, november 2014).
Fighting through! Fighting through! Dicht op de vijand manoeuvreert Adelborst Luiten zich onder dekking van zijn buddy een weg door de (denkbeeldige) kogelregen. Het zijn vooral deze series van korte, explosieve sprintjes die van de aanvallen een afmattende bezigheid maken. (Budel & Weert, november 2014).
Vitaminen wegwerken terwijl radiowacht wordt gelopen in een schuttersput in het midden van de Patrol Harbour. Communicatie met het hoofdkwartier is cruciaal om aan inlichtingen te komen. De radiopost wordt daarom 24/7 bemand, dag of nacht; weer of geen weer. (Budel & Weert, november 2014).
Adelborst Nijhof onderdrukt de vijand met de MAG, zodat het aanvalsteam achter een gordijn van rook richting de vijand kan optrekken. (Budel & Weert, november 2014).
Na een niets en niemand ontziende zaterdagnacht vol groepssancties en een lange mars is het tijd voor bezinning. De groep luistert naar de Geestelijk Verzorger die zijn dienst in de frisse buitenlucht verzorgt. (Budel & Weert, november 2014).
De uitputting slaat toe bij Adelborst Heideveld, terwijl zijn buddies met vermoeide gezichten bijkomen van een slopende week. Tot het uiterste gaan klonk zo aantrekkelijk toen ze de keuze voor het Korps Mariniers maakten. Het ervaren als je er middenin zit is het toch anders. Wie kan zijn droombeeld vasthouden in extreme omstandigheden, als hij koud, nat, hongerig, gestresst en uitgeput is? (Budel & Weert, november 2014).
