Het is 2015, maar ik heb Marty McFly nog niet zien lopen. De held uit Back To The Future 2 maakte een sprong in de tijd dankzij de tijdmachine van Doc, om in 2015 zijn toekomstige zoon van een gevangenisstraf af te houden. Wat Marty aantrof was het beeld dat Hollywood had van de wereld zoals we die nu kennen. Vliegende auto’s, hoverboard’s en een 3D haai uit Jaws 19 bepaalden het straatbeeld van de toekomst in 1989. Helaas zaten de makers er flink naast. Want het beeld dat in oude films van de toekomst geschetst werd, komt meestal niet eens in de buurt van de werkelijkheid. Hoe graag ik ook een hoverboard zou willen hebben. Daarom is de toekomst voorspellen link, maar ik ga me er toch aan wagen. Mijn column over Tidal van enkele weken geleden heeft namelijk flink wat los gemaakt in mijn omgeving. Hoewel streams en downloaden algemeen bekend en gebruikt beginnen te worden, is het voor sommigen nog niet helemaal duidelijk wat dit voor impact heeft op de muziekindustrie. De vraag die mij daarom het meeste gesteld wordt, is waar de muziekindustrie in mijn ogen naar toe gaat.
Alle muziek gaat op den duur gratis worden, en naar mijn gevoel zal dit al binnen enkele jaren het geval zijn. Hoewel het langzaam duidelijk begint te worden dat er op de klassieke manier nog maar (relatief) weinig geld aan muziek valt te verdienen, lijkt dit besef nog niet bij iedereen te zijn doorgedrongen. De exposure die nodig is om een artiest groot te maken zit hem niet meer in billboards, reclames op tv en in de krant, maar in een sterke aanwezigheid op de sociale media, streaming-diensten en YouTube. Toch blijven grote labels geld pompen in de klassieke promotie manier. En dat terwijl de meeste diensten gratis te gebruiken zijn, met hier een daar een kleine investering voor zaken als personeel om de sites te onderhouden en reclames op de verschillende platformen. Dankzij media als Soundcloud bereiken muzikanten een miljoenenpubliek vanaf hun eigen zolderkamer, zonder ook maar enige vorm van publishing van welk label dan ook. Carrières worden gebouwd aan de hand van het aantal volgers op Soundcloud, in plaats van verkoopcijfers. En dat allemaal via een dienst die, voorlopig tenminste, gratis te gebruiken is.
Daarom zou de industrie er ook alles aan moeten doen om de gratis versies van diensten als Spotify in de lucht te houden. Alleen al om de gratis exposure die het ze op gaat leveren, maar vooral om het illegale downloaden tegen te gaan. De wereld is nou eenmaal zo aan het veranderen dat mensen gewend zijn om snel aan hun informatie te komen, en meestal nog gratis ook. Hoewel iTunes in sommige landen een geweldig succes is, blijft het lastig om er substantieel geld aan te verdienen. Betalen voor een liedje zit nog niet bij iedereen in het systeem, helemaal niet als je hetzelfde liedje ook gratis op YouTube kan beluisteren. Diensten als Beatport en Traxsource worden door de underground gevolgd, maar de grote massa checkt vooral de hitlijsten, om die vervolgens via een ander platform gratis te streamen.
Hoewel media als YouTube en Spotify een vergoeding aanbieden door middel van reclame, zijn de inkomsten ook nu weer flink teruggelopen. Daarom is het een spannende ontwikkeling dat publishing zich weer opnieuw aan het ontwikkelen is. Het geld zit tegenwoordig in optredens, en de grote labels zijn als een speer aan het uitzoeken hoe ze daar van mee kunnen profiteren. Misschien komt de focus wel minder op buma-inkomsten te liggen, en meer op het verwerven van zo veel mogelijk optredens. Wat vervolgens weer een fikse strijd kan opleveren tussen de platenmaatschappijen en boekers die nu het monopolie op het live-gedeelte hebben.
De eerste voortekenen van deze voorspelling lijken langzaam maar zeker tevoorschijn te komen, maar het blijft de vraag waar we over tien jaar staan. Ik ga het met interesse volgen, hopelijk vanaf mijn hoverboard.
