“Het is een beklagenswaardig beroep.”
“Wat zeg je nu? Premier? Dan ben je toch de machtigste man van Nederland?”
“Hahaha, dat denkt iedereen maar. Je bent niets anders dan de voorzitter van de wekelijkse vergadering van ego’s. Zelf heb je maar een handjevol ambtenaren en je gaat vrijwel nergens over. Je mag wel alle problemen oplossen, dat dan weer wel. En – niet te vergeten- je bent veel op reis naar verre oorden. Tussen de grote der aarden bivakkeren. Maar meer dan dat is het niet: feitelijk sluit Nederland in Europa altijd aan bij de politiek van Duitsland. Wereldpolitiek laten we over aan de Amerikanen. Nee, als je het voor het zeggen wilt hebben dan moet je directeur van Shell worden.”
“Maar jouw doel is toch het Torentje?”
“Zeker.”
“En dan krijgen we eindelijk is een uitgesproken premier. Niet iemand die alleen tijdens verkiezingstijd op rode knoppen drukt, maar ook daarbuiten. Zeg maar de eerste echt rechtse premier van Nederland.”
“Nou, ik merk dat je weinig verstand hebt van politiek. Die rechtse taal is bedoeld om de PVV wind uit de zeilen te nemen. Onze partij heeft die kiezers van Geert keihard nodig, anders worden we nooit de grootste bij verkiezingen. Maar in het Torentje moet je samenwerken met andere partijen. Ik zei het al: de premier is een beklagenswaardig figuur, want hoe minder profiel hij heeft hoe beter die samenwerking verloopt. Hoe kleurlozer hoe beter, zeg maar. Vandaar dat Lodewijk meer kans maakt op het premierschap dan Diederik, die is veel te heetgebakerd. Komt mij wel goed uit. Herinner je je nog die rare vergelijking die ik tijdens de onderhandelingen de media in heb geslingerd? Was ie pissed over. Lagen alles meteen een dag op z’n gat. Mark en Lodewijk moesten praten als Brugman.”
“Dus jij wilt een beklagenswaardig figuur worden?”
“Nou, zo erg is het ook niet. Je spreekt wekelijks met de Koning, houdt gewichtige toespraken, gaat de geschiedenisboekjes in, en als je het een beetje handig speelt dan begint daarna het echte grote werk. Kijk naar zo’n Kok, die heeft miljoenen binnengeharkt met zijn commissariaten.”
“Maar een ding begrijp ik niet: je had vorige week toch gewoon het kabinet kunnen opblazen? Daarna jezelf naar voren schuiven als nieuwe leider en klaar is Kees.”
“Nee, je begrijpt er niets van. Dit is een veel beter. Een ongeloofwaardig compromis, een kabinet dat op z’n laatste benen loopt. Kijk, als het ploft dan moet ik daar part noch deel aan hebben. Van mij moeten ze kunnen zeggen dat ik altijd loyaal ben geweest, maar dan helpt het wel dat iedereen reikhalzend uitkijkt naar een nieuwe leider.”
“Oh, en dan ga jij het als premier net zo doen als Rutte.”
“Precies!”
De auteur schreef dit artikel op persoonlijke titel.
