Dit is deel 3 van een serie. Lees hier deel 1 en hier deel 2.
In negen intensieve maanden worden van deze jonge mannen met uiteenlopende achtergrond veelzijdige en geharde officieren gemaakt. Leiders die hun mannen er overal ter wereld en onder alle omstandigheden doorheen moeten kunnen slepen, leiders die een enorme verantwoordelijkheid accepteren en dragen. Leiders die zonder te klagen Nederlandse belangen dienen in de meest extreme situaties. Dat gaat niet zonder slag of stoot en is niet voor iedereen weggelegd. De POTOM is uniek, maar tegelijkertijd lang, zwaar en meedogenloos: ieder jaar moet ruim de helft de opleiding vroegtijdig verlaten.
Stephan de Vries (1984) kreeg toestemming van de Koninklijke Marine om mee te kijken bij alles wat de kandidaten tijdens de opleiding voor hun kiezen krijgen. In het boek dat hij daarover schrijft biedt hij een exclusieve inkijk in deze fascinerende en anders veelal gesloten wereld. Wie zijn de jongemannen die beginnen aan deze uitputtende militaire opleiding, voordat zij op missie gaan en onze huiskamers bereiken? Met welke verwachtingen beginnen zij aan de opleiding en in hoeverre komen die verwachtingen overeen met de werkelijkheid? Wat maken zij mee en hoe gaan zij om met alle fysieke en mentale obstakels die zij onderweg tegenkomen?
De weg naar het officierschap levert niet alleen interessante verhalen op, maar ook nog eens mooie plaatjes. De komende weken is een selectie van die foto’s hier te zien. Deze week deel 3: op weg naar de felbegeerde baret.
Snelheid en doortastendheid bepalen of een aanval slaagt of faalt. Op volle snelheid sprinten adelborsten Bakker en Stronks richting de vijand. (’t Harde, januari 2015)
De uitgeschakelde vijanden worden uitgebreid gecheckt. Zijn ze gewond of dood? Ook wordt gezocht naar wapens, munitie en bruikbare informatie. De controle vindt altijd plaats in buddyparen. Terwijl één van de mariniers zoekt, beveiligt de ander. (’t Harde, januari 2015)
De verschillende MAG-teams leveren de ondersteunende vuurkracht waar iedere aanval op leunt. Terwijl de vorst zich heeft vastgegrepen aan de dennennaalden, baant Adelborst De Graaf zich oplettend een weg naar voren. (’t Harde, januari 2015)
Officierenwerk is meer dan alleen vechten. Na uren gegraaf en honderden zandzakken te hebben gevuld om defensieve stellingen in te nemen wacht ook in het veld ‘papierwerk’. Een van de adelborsten bereidt zijn nachtelijke patrouille voor. (’t Harde, januari 2015)
Iedere actie wordt tot in de puntjes voorbereid. In de aanloop naar een nachtelijke patrouille achter vijandelijke linies stelt Adelborst Van Tongeren zijn nachtkijker in. (’t Harde, januari 2015)
Contact! Vijandelijke geweerschutter, 150 meter, links van de bosschage! Terwijl de vredige stilte plotseling wordt verscheurd door de eerste schoten krijgt adelborst Vinkevleugel aanwijzingen over de positie van de vijand. (’t Harde, januari 2015)
Just another day at the office… Zouden de mariniers zelf oog hebben voor de oogverblindende schoonheid die de winter – ook in één van de zwaarste opleidingen van ons land – met zich meebrengt? (’t Harde, januari 2015)
Wie dit ziet heeft nog een paar seconden om zich zorgen te maken. Daarna is dekking zoeken een absolute aanrader. Onder het wapen van sommige mariniers is een 40mm granaatwerper gemonteerd, waarmee de vijand op afstand kan worden bestookt. (’t Harde, januari 2015)
Eén van de vele patrouilles die de kandidaten in de POTOM voor hun kiezen krijgen. Alles lijkt kalm, vreedzaam…
…als plotseling vanachter een rookgordijn rebellen opdoemen die zonder enig aarzelen een storm van vuur ontketenen.
Terwijl een aantal van zijn mannen de rebellen onderdrukt met alle middelen die voorhanden zijn, geeft Adelborst Van Tongeren mariniers gerichte instructies voor een tegenaanval…
…die enkele momenten later wordt ingezet. Deze keer worden de rebellen stilletjes maar vlot via de rechter flank benaderd…
…en uiteindelijk met een flitsende actie uitgeschakeld. Door alles keer op keer op keer te oefenen slijten de handelingen in het geheugen van de mariniers tot het drills zijn geworden die zelfs half slapend kunnen worden uitgevoerd. (’t Harde, januari 2015)
Geheel volgens traditie wordt bij iedere baretuitreiking een ‘oorlam’ gedronken. Oorlam is een verbastering van ‘orang lama datang’, Maleis voor ‘oudgediende’. In de loop van de tijd kwam oorlam bekend te staan als de borrel die op schepen aan de bemanning werd geschonken. Meestal ging het daarbij om jenever en dat is nog altijd de drank waarmee mariniers het behalen van hun baret bezegelen.
Eens een marinier, altijd een marinier. Adelborst Lujten vlak nadat hij zijn baret uitgereikt heeft gekregen. (’t Harde, januari 2015)
