In België was deze week aandacht voor ‘De Grote Peiling’ van de Vlaamse zender VTM. In deze politieke omvraag wordt overal bij stilgestaan, zelfs bij de populariteit van premier Michel aan de andere kant van de taalgrens.
Volgens de peilers van VTM is de rechtse Franstalige premier Charles Michel sinds kort iets populairder dan de linkse Franstalige ex-premier Elio di Rupo. Als er vandaag federale verkiezingen zouden zijn, dan zou Michels partij Mouvement Reformateur (MR) met 26,1 procent de grootste worden in Franstalig België. Di Rupo’s Parti Socialiste (PS) volgt daar vlak op met 25,8 procent. Dit is een verlies ten opzichte van vorig jaar, toen de PS tijdens de federale verkiezingen – destijds de Moeder aller Verkiezingen genaamd – 32 procent van de stemmen ophaalde. De MR bleef toen steken op 25,8 procent.
Er is nu dus duidelijk sprake van een lichte groei bij de liberalen en dat is opmerkelijk, want sinds het bestaan van de regering Michel I verkeert deze in zwaar weer. Stakingen en sociale onrust teisterden het land in het najaar omwille van het rechtse ‘hervormingsbeleid’. Vervolgens gingen ministers van de christendemocratische CD&V en de Vlaams-nationalistische N-VA telkens rollebollend met elkaar over straat. Al gauw ontstond het frame van een vechtregering en dat is nooit goed, alleen al voor het gezag van een regering in een land waar de overheid traditioneel zwak is. Toch blijft Michel zijn mantra over rechts beleid voor een begroting in evenwicht in 2018 herhalen:
De Grote Peiling leverde nog ander interessant nieuws op. De peilers maten de populariteit van alle politieke kopstukken en daaruit blijkt dat de ster van N-VA-leider Bart de Wever weer stijgende is. In de vorige peiling stond De Wever, die jarenlang de onbetwiste nummer één van Vlaanderen was, op plaats vier. In de meting van deze week komt hij op plek twee terecht, vlak achter minister Maggie de Block (Open VLD) van Volksgezond. De strategie van De Wever lijkt te werken. Hoe zit die in elkaar?
Voor het eerst neemt de N-VA deel aan een federale regering, maar De Wever koos er voor om burgemeester van Antwerpen te blijven. Tegelijkertijd is hij partijleider gebleven, waardoor hij bij belangrijke dossiers namens de partij met de federale regering onderhandeld. Vanaf de zijlijn geeft De Wever ook nog eens in de media commentaar op het functioneren van de regering. Wanneer ministers van CD&V hun collega’s van de N-VA in kraken, is het De Wever die voor de camera’s verschijnt en harde worden spreekt. Door zijn vrije rol is de ogen van de meeste Belgen niet premier Michel, maar Bart de Wever de machtigste man van het land.
De grote populariteit van ‘regeringspolitici’ als Maggie de Block en Bart de Wever helpt de federale regeringspartijen echter niet. Uit de Grote Peiling blijkt namelijk dat ze er – op de MR na – op achteruit gaan als er nu federale verkiezingen zouden zijn. De linkse oppositiepartijen SP-A, Ecolo, Groen en de Partij van de Arbeid (niet te verwarren met de Nederlandse PvdA! Het gaat in België om een kleine zusterpartij van de Nederlandse SP) groeien allen een beetje. Hun boegeroep en oppositie tegen de ‘asociale maatregelen van deze rechtse regering’ werpen hun vruchten af. Een voorbeeld: de zogeheten tax shift. Het is de regering Michel er alles aan gelegen om de belastingen op arbeid te verlagen voor alle inkomens.
Er komt binnenkort dan ook een tax shift aan. Maar tot nu toe denken veel Belgen dat ze toch minder geld hebben in hun portemonnaie. Het ongeloof in de regering is groot: zeker 55 procent van de ondervraagden zegt dat ze er in de afgelopen maanden financieel op achteruit gegaan is. Het lijkt erop dat het tegengeluid van de oppositie en de vakbonden haar vruchten dus afwerpt. Werk aan de winkel voor minister van Economische Zaken en vicepremier Kris Peeters (CD&V). Hij blijf herhalen dat de koopkracht niet achteruit gaat. Ook De Wever verdedigt de plannen van de regering:
De stakingen die het land plat legden hebben relatief weinig voor elkaar gekregen bij het grote publiek. Slechts vijftig procent van de Belgen kan begrip opbrengen voor de harde acties die de vakbonden in december hebben uitgevoerd. Nadien gingen de bonden en de regering om de tafel, en kwam er een akkoord. Alleen de socialistische vakbond ABVV stemde daar niet mee in. Voorman Rudy de Leeuw blijft er bij dat het stakingswapen opnieuw zal worden gebruikt indien de regering haar maatregelen doorzet. Het is echter de vraag of De Leeuw – en daarmee de PS en SP-A – zijn hand niet zal overspelen. Immers, een groot deel van het publiek ziet acties niet zitten.
Intussen probeert de Vlaamse sociaal-democratische SP-A er alles aan te doen om haar blazoen op te poetsen. Binnenkort is er een verkiezing om het leiderschap van de partij. De huidige leider Bruno Tobback (en zoon van de voormalige sterke man Louis Tobback) heeft voor veel SP-A’ers afgedaan vanwege het slechte verkiezingsresultaat van vorig jaar. De coming man is John Combrez. Hij was op 1 mei – de Dag van de Arbeid – in touw in Oostende. De SP-A kan wel een opsteker gebruiken na de zelfmoord van voormalige kopman Steve Stevaert.
Een korte reportage over Combrez op campagne:
Alle video’s via VTM.be; nieuws.vtm.be
