Wie het nieuws volgt, kan snel tot de conclusie komen dat het in andere landen beter is dan in ons betuttelende Nederland met hoge belastingen en vele (Europese) regelgeving. En dan willen we ook nog eens minder, minder criminaliteit, maar dan blijkt dat als er al eens iemand wordt opgepakt, hij net zo snel weer wordt vrijgelaten.
Steeds meer mensen zeggen over emigratie na te denken. Maar is het spreekwoordelijke gras bij verre buren -want we willen dan natuurlijk wel buiten de EU wonen- inderdaad groener? En is het avontuur voor iedereen weggelegd?
The Post Online stuurt Jorrit Smink (1976) op onderzoek uit. Smink vertrok negen jaar geleden definitief uit Nederland en woont sindsdien in Zuid en Midden Amerika, waar hij druk bezig is de verschillende landen te onderzoeken.
Afgelopen vrijdag vierde Zuid Amerika massaal 1 mei, de dag van de arbeid. In mijn ervaring is er geen continent zo intens bezig met die dag als Zuid Amerika. Alles is dicht, want op de dag van de arbeid heeft iedereen grappig genoeg het recht om vrij te zijn. In veel landen grijpen linkse partijen de dag aan om hun gedachtegoed nog maar eens aan El Pueblo te vertellen. De geest van Karl Marx, Che Guevara of Salvador Allende waart nog altijd in het continent rond.
Wie Zuid Amerika analyseert komt tot de conclusie dat op dit moment Venezuela, Bolivia en Argentinië extreem linkse machtshebbers hebben, terwijl Uruguay, Ecuador en Brazilië ook al als zeer links te omschrijven zijn, gevolgd door het wat gematigder Chili. Over Peru zeg ik bewust even niets, omdat we daar nog langs gaan als mogelijk emigratieland. Hetzelfde geldt voor Colombia.
Het valt me vaak op hoe weinig Europeanen weten over de politiek in Zuid Amerika, terwijl ze daar wel willen of vaak ook gaan wonen. Personen als Guevara en Allende of zelfs Hugo Chavez worden dan ook nog graag verheerlijkt. Opmerkelijk, want geen enkel land werd er in Zuid Amerika onder socialistische dictatuur beter van. Corruptie, instortende economie en intense armoe zijn kenmerkend. Geloof je het niet? Ga dan eens naar Venezuela toe en ga eens in een stadswijk wonen. In Venezuela worden meer dan 25.000 moorden per jaar gepleegd en worden rechtse politici opgepakt en als staatsvijand in de gevangenis gegooid. Levensmiddelen? Er is vrijwel overal een tekort aan. Wellicht een aardige vakantiebestemming voor Jan Marijnissen.
En heb je wel iets? Stuk land, of een bedrijf? Het kan ook zo van je afgepakt worden. Dit klinkt onwerkelijk, maar kijk even naar de voetbalrechten in Argentinië. Die werden van de ene op de andere dag genationaliseerd door de overheid. Alle wedstrijden zijn daardoor op het open kanaal te bekijken, door iedereen. Het bedrijf dat de voetbalrechten had, kon hier niets tegen doen. Het volk had hierdoor gratis vermaak en links Argentinië meer stemmen.
Het zijn dit soort dingen, die er voor zorgen dat ik zelf nooit maar dan ook nooit iets zou opzetten in Argentinië, of een ander extreem links land, waar alles wat succesvol is door de overheid wordt afgepakt (in de regel met desastreuze gevolgen).
Tijdens Allende begin jaren zeventig in Chili was er bijvoorbeeld een landhervorming, die er voor zorgde dat mensen met veel land dat af moesten staan aan mensen zonder land. Zodoende zouden mensen die niets hebben ook de kans krijgen er iets van te maken. Aangezien diezelfde mensen vervolgens geen idee hadden wat ze met het land aanmoesten, daalde de landbouwproductie. Eenzelfde gebeurde ook min of meer in Venezuela, onder Chavez, met onroerend goed.
Maar hoe komt het nou dat extreem links zo levend is in Zuid Amerika? Mijn opinie (niet wetenschappelijk, maar gebaseerd op ervaring) is dat Zuid Amerika wel degelijk een probleem met rijken heeft. Probleem is dat deze rijken niet gewoon rijk zijn, maar zo ongelooflijk rijk en invloedrijk dat weinig Nederlanders daar een voorstelling bij hebben. En deze groep (klein groepje ons kent ons families) doet er in geen enkel Zuid Amerikaans land ook maar iets aan om het land verder te helpen. Enkel om zichzelf verder te helpen.
Hierdoor is er met uitzondering van Chili (en Uruguay) nergens een echt sterke middenklasse te vinden. Colombia komt er gelukkig aan, terwijl Brazilië op de goede weg was. Ik ben niet links, maar ik begrijp goed dat als de top één procent er niet voor zorgt dat de overige 99 procent redelijk te eten heeft, er op een gegeven moment een probleem ontstaat.
Op internet komt de uitspraak “One day the poor will have nothing left to eat but the rich” geregeld voorbij. Ik heb niet uit kunnen vinden waar dat vandaan komt, wie het voor het eerst zei, maar wat Zuid Amerika betreft zit er in mijn ogen zeker een kern van waarheid in. Socialistische dictaturen waren wel erg vaak een logisch gevolg op een voor velen uitzichtloze situatie.
Daardoor doe ik zelf alleen zaken in landen waar er wel een vorm van middenklasse is. In de hoop dat die middenklasse niet te links stemt en het land stabiel blijft. Chili en als we het mogen meetellen met Zuid Amerika: Panama, hebben dat. Moet bij gezegd worden dat de juist zo opgekomen middenklasse in Chili in 2014 ineens ontzettend links stemde (wat hebben die stemmers daar trouwens een spijt van, blijkt uit te peilingen). De rest is of zonder middenklasse, of heel links. Tsja, dan kun je net zo goed in Nederland blijven wonen. Heb je in ieder geval met minder corruptie te maken.
Toch is er nog een kleine uitzondering: Paraguay. Maar dan moeten we in Paraguay een onderscheid maken tussen ruraal Paraguay en de hoofdstad Asuncion. In Paraguay maakt het eigenlijk niet zo veel uit wie er aan de macht is, links of rechts, politici vullen toch hun eigen zakken wel. Maar in Asuncion vind je de laatste jaren steeds meer een stabiele en groeiende middenklasse. Het is er in mijn ervaring vrij veilig en het is volop in ontwikkeling. Voor ondernemers zijn de belastingen aan de lage kant.
Ik zie jaarlijks veel mensen met mooie plannen naar Zuid Amerika komen en er ook veel net zo hard weer naar Nederland terugkeren. Emigreren is al avontuur genoeg, stabiliteit helpt de stap wat makkelijker te maken. Stabiliteit op straat, zodat je rustig overal met een veilig gevoel kan lopen, maar in Zuid Amerika vooral ook politieke stabiliteit. De dag van de arbeid liet weer eens zien dat het pure socialisme in dit continent springlevend is.
En wie een beetje historisch besef heeft, weet dat socialisme zelden tot stabiliteit leidt, veelal slechts tot economische rampen. Venezolanen, Argentijnen, Bolivianen en Chilenen die niet tot De Partij behoren of behoorden, kunnen daar uit ervaring over meepraten. Vandaar ook dat we morgen een Nederlandse ondernemer in Asuncion aan het woord laten.
Beeld: Shutterstock
