Op 12 mei 2010 verloor journaliste Marieke Poelmann haar ouders bij de vliegramp in Tripoli. Nu, vijf jaar later, verschijnt haar boek Alles om jullie heen is er nog. Daarin beschrijft ze wie haar ouders waren en wat er met haar gebeurde na die ramp.
Al snel na de vliegramp kwam het idee om erover te schrijven. “Het schrijven was voor mij belangrijk om er grip op te krijgen”, zegt Poelmann daarover. “Een vliegramp is zoiets onbegrijpelijks. Ik ging al snel een dagboek bijhouden waarin ik noteerde wat ik voelde en meemaakte, en een bevriende journalist adviseerde me om er een boek van te maken. Ik was zelf op dat moment al bezig om journalist te worden maar kwam door de vliegramp aan de verkeerde kant van het nieuws te staan. Daardoor had ik een vreemde dubbelrol, al had ik meteen de overtuiging dat ik het moest delen.”
Getwijfeld of ze de journalistiek niet beter achter zich kon laten heeft Poelmann wel, maar altijd kwam ze tot de conclusie dat ze toch niet anders wilde. “Ik had al veel stappen gezet, had al stages gelopen en was er heel erg van overtuigd dat ik het moest blijven doen. Wel kwam ik tot de ontdekking dat schrijven me veel meer lag dan de tv en het snelle, harde nieuws. Dat vind ik ook wel leuk, maar ik heb meer met de verhalen erachter.”
Vijf jaar na de vliegramp is het dagboek dat ze destijds bijhield dus veranderd in een heus boek. “Veel mensen vroegen me ernaar, hoe het voelde. Daarom wilde ik dit verhaal voor een groter publiek schrijven en niet voor mezelf houden”, zegt Poelmann over de beslissing om het boek uiteindelijk te publiceren. “Mensen die zoiets meemaken krijgen vaak een kaart waarop staat ‘Hier zijn geen woorden voor’. Maar ik dacht: wat als ik er de woorden bij vind? Omdat het een vliegramp was, is het een uniek verhaal, en dat maakt het ook zo onbegrijpelijk. Ik heb geprobeerd om van die realiteit een mooi verhaal te maken. Momenteel ben ik bezig aan een tweede boek, fictie dit keer, en daarbij wil ik het juist precies andersom doen, een mooi verhaal creëren dat aanvoelt als de realiteit.”
In haar debuut is Poelmann open over alles. “Als ik dit verhaal vertel, moet ik dat ook volledig doen.” Bang voor reacties van anderen was ze echter niet. “De mensen om me heen steunen me heel erg. Het is natuurlijk mijn versie van de realiteit en iedereen die iets vergelijkbaars heeft meegemaakt zal het anders ervaren, maar het gaat wel over universele thema’s. Het is niet alleen een verhaal over een vliegramp, het is ook een verhaal over de band tussen een kind met haar ouders. Ieder kind moet vroeg of laat afscheid nemen van zijn ouders, maar ik moest dat heel abrupt. Ik heb heel erg geprobeerd om een beeld te schetsen van hen en de mensen die dicht bij me staan herkennen zich daar in, dus ook daarin voel ik me heel erg gesteund.”
“Het afgelopen jaar wist ik al dat dit boek er zou komen en was ik er heel erg mee bezig, maar dan leef je toch in een soort cocon”, zegt Poelmann. “Maar de laatste weken is er ineens heel veel aandacht voor mij en voor het boek. Erover praten gaat heel goed, dat ben ik inmiddels wel gewend. En er komen uit dit boek ook heel veel mooie dingen voort. Voor nrc.next ga ik een serie interviews maken met jonge mensen die hun ouders zijn kwijtgeraakt. Ik vind het belangrijk om zulke verhalen te schrijven, en door dit boek heb ik die kans gekregen.”
‘Alles om jullie heen is er nog’ verscheen bij De Bezige Bij en ligt nu in de winkel.
Foto: René Koster.
