Rood-wit lint zet het pad naar de ingang van Tivoli de Helling af. Als dat niet gebeurt, dringen de enthousiaste fans die vanavond van heinde en verre zijn gekomen zich naar binnen om bij de albumrelease van hun favoriete band te zijn. Het is ruim twee en een half jaar stil geweest, maar vanavond presenteert Destine het nieuwe album Forevermore.
Vanaf 2007 scoort Destine een aantal hitjes als Spiders, Stars, Down en In Your Arms. De band staat op onder andere Lowlands en Pinkpop en verkoopt in binnen- en buitenland concerten uit. Maar sinds een kleine drie jaar is het ineens stil rondom de band. Frontman Robin van Loenen bouwt een studio in zijn huis en produceert andere bands, zoals het voorprogramma van vanavond, het Noorse The Last 24. De rest van de band begint met andere projecten. In 2014 besluit de band toch maar weer te gaan schrijven. Door middel van crowdfunding weet de band deze nieuwe plaat te financieren.
Vanavond wordt het nieuwe project gepresenteerd. De zaal staat vol met hetzelfde soort publiek als waar Destine in 2007 mee begon: jongens en meisjes van pakweg tussen de 15 en 20. Opvallend is het verschil in types: van het buitenbeentje op de havo met bandshirts, eyeliner een mutsje tot de populaire kakkers. Ook het publiek dat in 2007 tot deze groep behoorde is vanavond in kleine getale aanwezig. Begin twintigers die de band waar ze ooit fan van waren toch stiekem weer even willen zien.
Als Destine aftrapt met Spiders (2010) klinkt er dan ook luid gejuich, zowel van de oude garde als de jonge fans. Ook bij het volgende nummer, Sinking Sand is dat het geval, iedereen zingt uit volle borst mee. “Het is bizar om na 2,5 jaar weer op te treden,” zegt zanger Robin. Bassist Tom is simpelweg bloednerveus: “Ik zat net in de kleedkamer en kon niks meer van de zenuwen.” Gelukkig reageert het publiek enthousiast als Robin vraagt wie het album al heeft gehoord. Het is tenslotte een albumrelease, tijd om ook van Forevermore wat nummers te spelen.
Destine wisselt af tussen het nieuwe nummers en oude hits. Het is jammer dat het geluid in De Helling zo slecht is en er naarmate de show vordert weinig beter op wordt. Aan de kwaliteit van spelen ligt het niet, het is duidelijk dat deze jongens jaren podiumervaring hebben en hun muziek en stem goed onder controle hebben. Hoewel het wel duidelijk is dat de oude nummers er nét iets beter inzitten dan de nieuwe, de eerdere hits gaan allemaal net iets soepeler dan de nummers van Forevermore.
De band sluit af met de nieuwe single Down & Out. Met deze show in De Helling laat Destine zien weinig veranderd te zijn. Ze zijn muzikaal gezien niet ouder geworden, ze hebben zich niet ontwikkeld en zijn geen nieuwe weg ingeslagen. Dat is maar beter ook, Destine weet precies wat werkt voor de fans. Gepolijste garagepop zonder de befaamde rauwe randjes. Dit is waar het publiek voor komt, en in het genre zijn ze verschrikkelijk goed. Of ze de Heineken Music Hall over een tijdje gaan uitverkopen, is nog even afwachten. Maar ze spelen een goede show waar het publiek wild van wordt en ze zelf achterstaan. Dat is uiteindelijk waar je het voor moet doen als muzikant. De pauze van bijna drie jaar zorgt dat Destine met meer energie dan ooit door kan gaan waar ze gebleven waren.
