Aram was een redelijk bekende tv-presentator. Totdat hij tijdens een van zijn ludieke items een kind ernstig verwondde en ontslagen werd. Tot overmaat van ramp verlaat zijn vriendin Liz – een rechercheur – hem in de periode waarin hij zichzelf probeert te herpakken maar niet eens de energie vindt om zijn voordeur te schilderen.
Net als hij er aan went dat zijn leven nu draait om bezoekjes aan de psycholoog en biertjes in steeds hetzelfde bruine café, loopt hij zijn ex uitgerekend in die kroeg tegen het lijf. Na een paar glazen besluiten ze nog één keer de nacht te delen in haar nieuwe huis, en daar stuit Aram op iets dat hem de komende weken in beslag zal nemen: een vriend van vroeger duikt op in het dossier van een verdwenen meisje waar Liz dag en nacht aan werkt.
Met zijn debuutroman De Kamers zuigt Lucas de Waard je meteen in het leven van Aram. Iemand met wie je je kan identificeren. Ik stel me hem voor als iemand van begin 30, die woont in een upcoming wijkje in een grote stad. Zijn eerste echte – échte – relatie is voorbij en hij realiseert zich dat hij in het verleden misschien te weinig tijd aan zijn oude vrienden heeft besteed. Klinkt bekend?
Voor een belletje en een borrel met zijn jeugdvriend is het in deze situatie helaas te laat. Hoewel Aram beter weet gaat hij zelf wroeten in het dossier van het verdwenen meisje, en dat kan alleen maar pijnlijk aflopen. Ondertussen reconstrueert hij waar de vriendschap stuk is gelopen en moet hij onderkennen dat hij misschien zelf wel heeft bijgedragen aan de gebeurtenissen in het heden.
So far so good, een man met een missie! Maar terwijl Aram steeds een stapje dichter bij de ontrafeling van het mysterie komt, zien we als lezer de verwikkelingen na pagina 200 wel aankomen. Het energieke tempo van de eerste helft zakt wat in, en we wachten een beetje op het moment dat Aram ook ontdekt wat wij eigenlijk al weten. Gelukkig is daar dan de ontknoping waarbij je weer op het puntje van je stoel gaat zitten en gespannen naar het einde toe leest. Een surrealistische plotwending laat de lezer verward achter: terwijl je eerst de indruk had dat je wel wist hoe het allemaal zat, blijven er ineens spannende losse eindjes over.
De Waard heeft met zijn debuutroman een spannende dertigersdilemma-detective geschreven, en geeft je tussen de regels door het advies iets beter op je vrienden te letten. Lekker leesbaar en een afwisseling tussen het intrigerende van Arjen Lubach en het psychedelische van Haruki Murakami. Veelbelovend voor zijn tweede roman.
