Sylvana Simons was het niet helemaal eens met de term ‘zwartjes’ die Martin Simek hanteerde tijdens DeWereldDraaitDoor (DWDD). De Tsjech-Hollander-Italiaan met de donkere vriendin zat ondertussen middenin een belangrijk betoog over vluchtelingen, maar kreeg niet de kans om zijn verhaal af te maken. Gelukkig ging het drie dagen later in DWDD weer ouderwets over DWDD toen Sylvana nog eens kon uitleggen in een veel te lang verhaal wat ze precies bedoelde. Eindelijk klaar zou je zeggen, maar vandaag werd duidelijk dat Simons in gesprek is met producenten over een tv-programma over racisme. Genoeg reden dus voor een ouderwetse: wat vindt Sylvana eigenlijk van…
…tv-maken:
“Toen ik met RTL bij de grotemensentelevisie terechtkwam, liep ik tegen bepaalde dingen aan. De redacties zijn wit, ze denken wit en maken een wit product. En dat zal ook zo blijven. Hoe angstig sommige Nederlanders ook zijn, die situatie zal niet veranderen. Ik ging mee in die programma’s, omdat ik dat zelf wilde(…) Ik stapte uit de Surinaamse kudde, ik verbrak een verbond door dingen te doen die afwijkend waren. Ik denk dat mensen soms onderschatten wat de kracht is van een niet-witte vrouw op de televisie – en dan op een vanzelfsprekende manier, waarbij het niet over ‘zwarte’ onderwerpen gaat. Het moet geen uitzondering zijn, maar een normaal onderdeel in een massaproduct.”
Volkskrant, 2015
…mannen:
“Als je op zwarte mannen valt, heb je echt een probleem. Vrouwen, wit en zwart, die op zwarte mannen vallen, zijn vaak alleen en lopen tegen dezelfde dingen aan. Ontrouw, onbetrouwbaarheid, het onvermogen van die mannen om over gevoelens te praten, of een keer tegen hun vrienden te zeggen: ‘Ik blijf vanavond thuis, want ik kook en daarna gaan we samen een potje scrabbelen’. Want dat is niet cool. Een Nederlandse vriendin van mij had een donkere vriend. Zijn samen op vakantie geweest en noem maar op. Krijgt ze opeens een telefoontje van hem: blijkt hij op het punt staan met een ander te trouwen(…) In de Surinaamse cultuur is het heel normaal dat je als vrouw je kinderen helemaal alleen opvoedt en ook nog werkt. Dat gaat al eeuwen zo. Het is niet vreemd als iemand vraagt: zie je de vader nog? Als je ook nog samenwoont, nou, dan is het helemaal mooi meegenomen. Maar zwarte vrouwen beginnen zich nu te realiseren: ‘Hé, wat ik doe, is eigenlijk heel knap. Ik wil daar waardering voor’. Zwarte mannen moeten nog een inhaalslag maken, net zoals witte mannen eerder gedaan hebben. Ze zitten behoorlijk in de knoop met zichzelf.”
…haar succes:
“Ik zou dolgraag een zwarte man willen ontmoeten die niet geïntimideerd is door mijn succes of mijn intelligentie of het feit dat ik meer verdien, die op zaterdag meehelpt met de boodschappen. Donkere mannen vind ik aantrekkelijker, spannender, in elk opzicht stukken lekkerder. Maar misschien ook juist doordat je ze nooit helemaal kunt krijgen. Niets zo leuk als de buit proberen binnen te halen.”
Volkskrant, 2001
…The House of Power, de club waarmee ze Masterclasses geeft:
“Pure Power is een aangeboren, innerlijke kracht die we allemaal in ons hebben. Met die kracht overwin je tegenslagen en ga je nieuwe uitdagingen aan. Gracita en ik merken allebei dat veel vrouwen soms vergeten dat ze over die innerlijke kracht beschikken. Al helemaal hoe ze die moeten inzetten. Dat is zonde, want we gunnen het iedereen om die innerlijke kracht terug te halen en toe te passen.”
…2014:
“Het was een pittig jaar. We hebben met z’n allen veel meegemaakt, zoals de MH17 ramp en een heftige Zwarte Pieten discussie. Er was is het afgelopen jaar veel maatschappelijke onrust en ook waren er veel tegenstellingen in de maatschappij. Gelukkig hebben Gracita en ik ook veel mooie dingen bereikt met The House of Power, waar we veel vrouwen hebben geholpen om op eigen kracht te staan.”
Telegraaf Vrouw, 2015
…over Vivagate:
“Ik ben erg blij dat Vivianne mijn aanbod om samen op zoek te gaan naar een duurzame oplossing voor een steeds terugkerend probleem in de media en op andere plekken in onze samenleving heeft aangenomen, en kijk er naar uit vanaf nu wekelijks een column te schrijven voor VIVA die zal laten zien dat diversiteit geen nobel streven maar een vast gegeven is dat zich gereflecteerd mag zien in alle vormen van media en op alle plekken in de samenleving. Naast het schrijven van de column zal ik de ervaring die ik in de afgelopen 25 jaar in de media en 44 jaar als zwarte vrouw in Nederland heb opgedaan, inzetten om op lange termijn mee te denken en te adviseren in hoe diversiteit en alle gevoeligheden daaromheen een permanente plek te geven in het maken van het blad en adresseren van haar lezeressen. Ik ben blij dat een blad als VIVA hiermee de kans grijpt om vooraan te lopen in de mars naar een realistischer beeld van alle Nederlanders en hoe wij ons met elkaar verhouden.”
Viva.nl, 2015
…haar ‘nieuwe programma’ over racisme:
“Ik wil niet de heldenrol op mij nemen, want het gaat ons allemaal aan. Ik wil dat mijn verhaal mensen inspireert er op dezelfde manier over te denken. Begrijp me niet verkeerd, ik wil vooral geen vingertjes wijzen naar ‘racisten’, maar het gaat erom hoe we er met z’n allen mee omgaan.’’
…de rol van de politiek, qua racisme en dat soort dingetjes:
“Iemand in de politiek moet zeggen dat we het niet meer accepteren dat mensen op een vervelende manier met elkaar omgaan. Er moeten maatschappelijke afspraken komen, net zoals we ooit hebben besloten niet meer te roken in de buurt van een baby of hebben afgesproken verstandelijk gehandicapten geen ‘mongooltjes’ te noemen. Kortom, over racisme zijn we als Nederlandse samenleving nog lang niet uitgesproken.’’
www.ad.nl, 2015
