Zogenaamd niemand vindt het Songfestival leuk, maar toch kijken jaarlijks miljoenen mensen. Het horror-evenement enigszins dragelijk maken? Kijk #ESF dan vooral met Twitter op het tweede scherm. ThePostOnline vroeg enkele erkende grappenmakers – bekend en onbekend – waarom het zo leuk is om los te gaan op Twitter tijdens de infantiele zangcompetitie.
Twitterkoningin
“Eigenlijk heb ik nog geen idee of ik ga kijken, maar mijn kinderen willen het waarschijnlijk wel zien. Het Songfestival is ook echt iets voor kinderen en homo’s. Ik vind het ook wel leuk, want veel acts zijn erg slecht. De artiesten gaan vaak bizar gekleed en dan die achtergrondverhalen over hun ‘grote dromen’. Het is van zichzelf al vrij belachelijk, met vergezochte acts. Dan slaat mijn fantasie op hol en kijk ik of ik er iets bij kan verzinnen. Als ik kijk, dan Twitter ik er wel wat over. Uit ervaring weet ik dat mensen het grappig vinden wat ik tweet. Dan word je dus beloond en dat is leuk. Het is alsof je met miljoenen mensen in de huiskamer zit.”
“Voor mij is het verwarring en verbazing, ik vraag me van alles af als ik naar het Songfestival kijk. Zo dacht ik altijd dat er alleen maar amateurs mee mochten doen, maar dat is de laatste jaren veranderd. Hoe zit dat dan? En wat hebben de artiesten nu weer voor rare pakjes aan? Iedereen wil opvallen. Neem bijvoorbeeld die jurk, die opengescheurde vuilniszak van hoe heet ze… Trijntje. Toen lag het hele internet plat omdat iedereen er wat van vond. Op zich is dat prima, zolang je het mens maar niet om zeep helpt en het een geintje blijft.”
Werkt bij Radio2 en volgt ESF al jaren
“Het leuke ten opzichte van eerdere jaren is dat we tegenwoordig drie dagen hebben, met de halve finales erbij. Dan hebben we die avonden tenminste iets te doen, al gaat het natuurlijk nergens over. Het is een soort quilty pleasure. Ik heb op Youtube alvast de nummers geluisterd en daar klinkt het nog wel aardig, maar eenmaal live is er natuurlijk geen houden meer aan. Trijntje kan overigens prachtig zingen, maar toch denk ik dat ze woensdag weer met haar leuke jurk het vliegtuig in kan. Stiekem is het natuurlijk best leuk als ze het niet haalt, dan komt er een mooie rel. Maar het maakt de zaterdag wel minder spannend om te kijken.”
“Het Songfestival is natuurlijk een enorm gay-evenement, maar ik moet er toch niet aan denken om met allemaal homo’s bij elkaar met vlaggetjes te gaan zwaaien. Nico Dijkshoorn is ooit begonnen om alles wat met het songfestival te maken heeft totaal kapot te maken op Twitter. Het is eigenlijk een soort anoniem pesten wat we doen, Twitter is de redding van de avond. Al denken alle mensen tegenwoordig dat ze enorm geestig zijn, terwijl negentig procent van de mensen dat écht niet is. Ik wel? Dat laat ik aan mijn trouwe volgers over, haha. Het gebeurt vaak genoeg dat ik een grap te snel maak en die vervolgens maar weer verwijder omdat niemand erop reageert.”
Zelfbenoemde leuke jongen en bovenal erkend woordkunstenaar
“Het is vergelijkbaar met Boer Zoekt Vrouw. Zonder Twitter is het vreselijk, maar door Twitter is het nog dragelijk om naar te kijken. Ik vind: je kijkt óf met Twitter erbij, of je kijkt niet. Het voelt een beetje als vroeger, dat je met je vrienden op een bankje hangt en bespreekt wie en wat er langs komt wandelen. En het leuke is dat je er niemand kwaad mee doet. Die mensen staan niet voor niets op dat podium. Het is een soort gekkenhuis, maar dan op televisie.”
“Iedereen duikelt over elkaar heen met de grappen en dat moet iedereen ook vooral lekker doen. Ik zit niet in de grapjespolitie, maar de meeste grappen zijn zo voorspelbaar dat je eigenlijk denkt: doe maar niet. Of ik zelf grappig ben? Laat ik politiek correct antwoorden: als ik kijk naar het aantal RT’s en favorites wel. Zo’n avondje songfestivaltwitteren levert vaak zo vijftig nieuwe volgers op.”
Ophefkoning van Twitter, journalist EenVandaag/AvroTros en aanwezig in Wenen
“Ik vind het Songfestival echt ge-wel-dig. Dat is volgens mij toch een beetje dat homovirus, het is zo’n lekker fout glittergala. En helemaal op Twitter is het briljant, iedereen bemoeit zich ermee. Het is één grote bak ellende en het is geoorloofd om alles en iedereen volledig af te zeiken. Normaal doe je dat thuis met je familie, maar het is nog veel leuker met z’n allen. Ik zie Twitter ook echt als de redding van het Songfestival.”
“Dat afzeiken is natuurlijk begonnen met Sieneke. Maar ik moet zeggen, de laatste jaren zenden we steeds vaker goede artiesten in en wordt het niveau ook echt wel beter. Zelf ben ik de hele week in Wenen, waar ik namens AVROTROS de journalist uit mag hangen. Ik zal vanuit de zaal wat minder Twitteren dan normaal, even kijken wat mogelijk is. Of ik me in ga houden nu ik daar aan het werk ben? Ik dacht het niet! Wat je wel vaak ziet is dat die Songfestivaljournalisten halve fans zijn, die met alle artiesten op de foto willen. Dus journalistiek gezien hoop ik er wel wat toe te kunnen voegen.”
Staat Twitter weer aan dit jaar, Frits?
“Is de Paus katholiek? Natuurlijk! Dit is het grootste muziekfestival ter wereld. Ik kijk het al van jongs af aan. Het mooie is dat het altijd een mengeling is van competitie, de onderlinge strijd tussen landen. Het is een potpourri aan smaken, wisselend van prachtige chansons tot smakeloze inzendingen. Het Songfestival is leuk, juist ook omdat het iets fouts heeft. Onder intellectuelen leeft het idee dat er zaken zijn waar je je verre van houdt: André van Duin bijvoorbeeld, en André Hazes. Rondom het Songfestival hangt dat ook een beetje. Dat maakt het éxtra leuk.”
