Politiek

Mensen met een mening – vrijdageditie

22-05-2015 18:21

“Ja, ik ben gezapiger geworden, maar ook voorzichtiger: de sfeer is verhard. Moslims, joden, agnosten, christenen, iedereen is overgevoelig geworden. In mijn teatershow zit een scene waarin mensen foto’s met mij maken in Auschwitz. Je zou zeggen dat mensen op die plek wel wat anders aan hun hoofd hebben, maar dit is echt gebeurd. Voor tv heb ik de foto’s eruit gehaald, bang dat iedereen zegt: Paul maakt een grap over joden.'”

Jawel, het staat er echt. Paul de Leeuw bekent in Linda uit angst aan zelfcensuur te doen.

 

“Eerlijk gezegd zou het mij niet verbazen als Amerika 9/11 heeft geënsceneerd om een reden te hebben Irak binnen te vallen. Net als die aanslag in Parijs, ik weet het niet hoor, maar ik vind het een sterk verhaal: een terrorist laat zijn rijbewijs achter in zijn auto zodat hij onmiddellijk te traceren valt. Wie doet zoiets? Waarom gelooft iedereen dat? Misschien ben ik te veel van de conspiracy-theorieën, maar als ik ergens bang voor ben is dat voor alle halve waarheden die wij klakkeloos slikken.”

Fajah Lourens duidt in Linda de wereldpolitiek.

 

“In de trein zat ik laatst tegenover een jongen die tegen zijn vriendin mopperde over ‘al die buitenlanders’ die weigeren de taal te leren, die niet verder komen dan de laagste beroepen, enzovoort, het ene cliché na het andere. Hij was een jaar of achttien, blank, blond. Het was spitsuur en druk in de trein, maar niemand zei iets. Na een tijdje vroeg ik hem: ‘Vind je dat je dit allemaal moet kunnen zeggen?’ ‘Ja’, antwoordde hij en hij beriep zich op zijn vrijheid van meningsuiting. Ik zei: ‘Maar begrijp je dat je mensen beledigt door dit in het openbaar te zeggen?’ Pas toen ik vroeg of zijn vader trots zou zijn als hij hem zo hoorde spreken, zweeg hij.”

Ook studente Malika Ouacha krijgt het woord in Linda. Vrijheid van meningsuiting is blijkbaar enkel toebedeeld aan de fatsoenspolitie en telt niet voor meningen die Ouacha liever niet hoort.

 

Enkele vaders van omgekomen Syriëgangers klagen de Nederlandse staat aan. Wouke van Scherrenburg vat kort en bondig samen hoe zij daarover denkt.

 

Ook VVD-Kamerlid Han ten Broeke lijkt opvoeding toch meer een taak van ouders dan van de overheid te vinden.

 

Net als GeenStijl-hoofdredacteur Pritt.

 

En zijn collega Bart Nijman.