Blijft toch altijd raar opkijken wanneer je na zijn complexe meesterwerken opeens deze plaat van Captain Beefheart draait. Alsof je een totaal nieuwe band hoort. Wat in zekere zin ook zo is. Don van Vliet alias Captain Beefheart zong in 1974 met een andere Magic Band dan waarmee hij ondersteboven gekeerde avantgardeblues maakte. Die albums kregen weliswaar goede kritieken maar verkochten nauwelijks, al worden ze intussen wel gerekend tot mijlpalen binnen de popmuziek.
Toenemende interne strubbelingen en Van Vliets notoire autoritaire gedrag, leidden ertoe dat hij noodgedwongen moest omzien naar muzikanten waarmee hij niet eerder had samen gewerkt. Met hen nam hij twee platen op waarvan Bluejeans & Moonbeams nu opnieuw is verschenen. Bij herbeluistering valt op dat de muziek bij vlagen doet denken aan de op dat moment populaire southern rock.
De keuze om een nummer van JJ Cale uit te voeren draagt bij aan het gevoel van gemoedelijkheid, waarin we Beefheart meer dan eens betrappen op een melancholieke bui. Observatory Crest is hiervan een fraai voorbeeld. De tekst verwijst naar zijn favoriete hangplek waar hij na het bezoeken van een concert, samen met zijn meisje van het uitzicht over de stad geniet. Lekker het niksdoen vieren in een liedje dat ook muzikaal lui achterover hangt. Zonder een moment zwaar op de hand te worden, roept het album sowieso een gevoel op van herinneringen aan pril geluk dat voorgoed verloren is gegaan. In plaats van zijn raspende sprechgesang gebruikt Beefheart heel toepasselijk zijn ‘gewone’ zangstem. Maar misschien is de belangrijkste herontdekking Dean Smith. De gitarist blijkt een soort voorloper van Mark Knopfler. Met een kristalachtig geluid kleurt hij elke song afzonderlijk in, subtiel accentuerend of solerend.
Van alle persingen die ik in de loop der jaren van Bluejeans & Moonbeams hoorde, is deze van het label Music On Vinyl veruit de beste. Het transparante, geremasterde geluid legt een ongekende dynamiek bloot die het samenspel van de muzikanten een aangename, vitale klank bezorgen.
Hoog tijd dus voor een herwaardering van deze prachtplaat. The White Stripes namen in 2000 het voortouw toen ze met openingsnummer Party Of Special Things To Do eer betoonden. Erkenning komt soms uit onverwachte hoek. “This is the Beefheart album where he writes love songs like nobody else”, aldus fan Kate Bush in een toelichting op een lijstje met haar favoriete platen, waartoe ze Bluejeans & Moonbeams rekent. Ook Beefheartbiograaf Mike Barnes legt in de bijlage nog eens haarfijn uit waarom uitgerekend dit album zo bijzonder is.
