Wat de hippies in Amsterdam nooit lukte met hun witte fietsen-plan, lijkt in Terschelling wel te slagen. Met volwassen bolides ook nog! Hessel here we come!
Goed, het is natuurlijk niet alsof je jonge zeehondjes persoonlijk doodknuppelt, maar het blijft toch iets onbetamelijks houden om je te verplaatsen per brandstofmotor op zoiets ongerepts als een Waddeneiland. Niet voor niets zijn Vlieland (‘t Gooi, maar dan op het Wad) en Schiermonnikoog (Amsterdam-Zuid, maar dan op het Wad) autovrij. Maar tja, zo’n De Waard-tent plus toebehoren, je kids plus toebehoren en een echtgenote plus toebehoren alleen per huurfiets verplaatsen naar de duincamping, is ook weer zo’n logistieke nachtmerrie. Op Terschelling hebben ze daar nu wat op gevonden: een heus deelautoproject met de Nissan Leaf. Even voor leken: dit is een fullblown elektrisch voertuig, dus lokaal is ie volledig emissievrij. Joh, als je een scheet laat ben je stukken vervuilender.
Inmiddels rijden er op het eiland 65 elektrieke Nissan Leaf’s rond. Het gros is in gebruik bij de eilanders, maar toeristen kunnen deze zomer ook deelnemen aan dit duurzaamheidsproject, dat wordt ondersteund door de provincie Friesland (officieel moet je schrijven Fryslân, maar wij van TPO.nl doen even niet mee aan dat separatisme), de samenwerkende Waddeneilanden en de gemeente Terschelling. Een eiland, zo weet initiatief-nemer Hans Werner van Schylge-E-auto, blijkt bij uitstek geschikt voor een deelautoproject. Ten eerste is het wegennet er zo klein, dat er met een elektrische auto, nooit zoiets optreedt als rangeanxiety, hoewel de Leaf (Oftewel: Lief, nomen est omen…) een vrij imponerende actieradius heeft van minimaal 124 en maximaal 183 kilometer.
“Wij verzoeken gebruikers altijd wel vriendelijk de auto weer op te laden als de batterijcapaciteit onder de 20 procent komt”, vertelt Hans, die er aan toevoegt dat de moraliteit op Terschelling, bij zowel inwoners als de bezoekers, zodanig is, dat de auto’s schadevrij en schoon blijven, al is er wel eens een onverlaat die hondenharen achterlaat. “Het is geen Amsterdam, waar ik betrokken was bij een ander deelautoproject”, snuift Hans. “Daar hebben ze alles al meegemaakt. Tot hele motoren toe, die uit de auto’s werden getakeld…”
Niets van dat dus, op Terschelling. Daarnaast maakt de geografische configuratie van een eiland het lastig om zo’n leuke Nissan ongezien naar een Moeland te smokkelen. Werner heeft al gemerkt dat onder eilanders het autobezit is afgenomen, sinds hij het project startte. “Zeker een tweede auto voor moeders hebben ze niet meer nodig.”
Op de veerkade overhandigt Hans TPO.nl een soortement keycard, waarmee wij in theorie elk van de 65 Nissan Leafs high tech kunnen activeren. Dat mag overigens ook via een app op je smartphone, of – als je dat met alle geweld wilt – per old school sms. Het hele deelsysteem hangt namelijk aan het 4G netwerk op het eiland. Zo kan je bijvoorbeeld via de app op een bijhorend kaartje zien, waar een auto staat, of ie beschikbaar is (of beschikbaar komt) en hoeveel accucapaciteit de Leaf nog heeft. Heb je een voertuig geselecteerd, dan satnav’t de app er je met de snelste looproute ook heen. Handig! Als je de auto na gebruik achterlaat, kun je er voor kiezen om hem nog even vast te houden (als je bijvoorbeeld naar de Jumbo op Formerum gaat), of je kan hem met een swipe weer vrijgeven voor de volgende klant. Uiteraard hoef je niet altijd het kaartje te raadplegen. De praktijk leert dat er op Terschelling meestal genoeg Nissan Leaf’s met knipperend groen LED-je (hetgeen – heus – beschikbaar betekent) rondslingeren.
Zeker op zaterdagavond bij Café De Groene Weide in Hoorn, waar Eilanders, de studenten van de Zeevaartschool op West en toeristen massaal per Leaf op de concerten van Hessel afkomen, Terschellings antwoord op Dylan, Springsteen en Bono. Op zondagochtend kan je hier vervolgens bijna de kleur van je deel-Leaf uitkiezen. De drinkers onder het publiek keren ‘s nachts namelijk netjes per taxi terug, daar zorgt de sociale controle op het eiland wel voor. Dat maakt het gelukkig ook lastig, zo glimlacht Hans Werner, voor bepaalde Appelhof-hooli’s om zo’n Leaf te pakken te krijgen. En hoeveel kost een ritje met zo’n Nissan, nadat je bij Schylge-E-auto een account hebt aangemaakt? Welnu, zo’n 32 cent per minuut (officieel 28 cent, ex BTW). Een fideel tarief als je bedenkt dat de verste bestemmingen op het eiland legaal te coveren zijn in tien minuten. Daarnaast vervoert zo’n Nissan vier (desnoods vijf) personen. Het is in elk geval goedkoper dan de bus, die ook nog ‘ns met typische OV-intervallen rijdt.
En die Leaf? Kun je daarmee gezien worden? Rijdt ie een beetje? Zeker! Sterker nog: je denkt al snel ‘zo eentje moet ik thuis ook hebben’. Het is niet voor niets de meest verkochte elektrische auto ter wereld. In Nederland wordt ie fiscaal ook nog gepamperd (slechts 4 procent bijtelling, nul wegenbelasting), dus voordeliger kan je niet rijden. Binnen is ie ruim en het wemelt er – ook op Terschelling – van de handige opties. Het dashboard is spacy digitaal, evenals het centrale beeldscherm, dat geflankeerd wordt door overzichtelijke knoppengallerijen voor de audio, navigatie en je telefoon. De bediening van de airco heeft zelfs een vlindermotief. Het rijden kost daarbij zo weinig moeite, dat zelfs Stephen Hawking zelfstandig met de Leaf zou kunnen cruisen. De Leaf is slim uitgerust met een automatische transmissie met een schakelknop (en geen pook).
Het is allemaal van een Apple-achtige logica en je hebt er al eentje voor onder de 25 mille. Nissan’s E-missie lijkt met dit model geslaagd. Zijnde een elektrische auto, heeft de Nissan Leaf natuurlijk te allen tijde een bult koppel beschikbaar, al heb je dat op Terschelling natuurlijk zelden nodig. Hier kun je gerust permanent de eco-stand aanhouden, waardoor je de meeste landpalen (er komen er steeds meer op het eiland) relaxed voorbij kan tuffen, pardon, rollen. Toegegeven, op het eiland kom je ook autochtonen met stoere Ford F150’s tegen, of Range Rovers, of potige Landcruisers. Dan is het net alsof zij steak eten en jij zeewier, maar jij bent tenminste Leaf en Lenie ‘t Hart is blij met je.
Meer info over dit project via schylge.wego.nu
