In de tv-blaadjes begint het echt te zomeren. Bij RTL en SBS worden nog wel wat nieuwe programma’s gemaakt, maar bij de aloude NPO is het herhaling troef. Daardoor zijn de verhalen in de gidsjes wel wat gezocht, maar de echte tv-liefhebber kan dat initiatief wel waarderen. Beetje jammer van de clichés: Guus is heel gewoon gebleven en Tooske is helemaal vol van War Child.
In Veronica Magazine een aardig duo-interview met de Tilburgse zangers Guus Meeuwis en Kenny B. (van Parijs, jullie weten toch). Meeuwis is blij met de dikke hit van zijn stadgenoot. “Nu hebben we het bewijs dat het niet aan de taal ligt. En dan komt hij ook nog uit Rockcity Tilburg, het Liverpool van Nederland.”
Kenny schreef het nummer Jij bent de liefde, de nieuwe single van Meeuwis. Verder gaat het erover dat ze allebei heel gewoon zijn gebleven. Meeuwis: “Op het moment dat je nep wordt, ben je vertrokken.” En kom er maar in Albert Verlinde, die zich in TROS Kompas opwerpt als de ontdekker van de al aangehaalde Kenny B. In zijn column: “Na het uitkomen van zijn eerste single vroeg ik direct aan de redactie naar hem, want aan dit onbekende talent moesten we aandacht schenken. Dit wordt een hele grote, riep ik.”
Iets spannender in Veronica Magazine is het antwoord van Youri Mulder op de vraag of hij het liever in een bed of in het bos doet. “In het bos natuurlijk. Er is niets mooiers dan op een zonnige dag naar het bos rijden, je vrouw over de motorkap te leggen en haar dan van achter binnen te treden. Waarbij je de prachtige natuur ziet en ook nog eens betrapt kunt worden door een voorbijganger.” Mulder is natuurlijk geen domme jongen, hij veerde een beetje met de vragensteller van de altijd geinige Keiharde Keuzes-rubriek. “Zoiets wilde je horen? Maar er dan wel bij dat een zacht bed ook een fijne plek is.”
Yes, we moesten er even op wachten, maar daar is hij dan eindelijk: Peter van der Vorst heeft een mening. Toegegeven, het is nog niet revolutionair, maar het is toch echt een mening. Hij zal Carlo en Irene missen. “Zelf ben ik een paar keer geweest en het was altijd een ontspannen feestje. Ze verstaan de kunst om je het gevoel te geven dat je thuis aan de keukentafel zit en niet in een studio met 300 man publiek.”
Het zijn even de Tooske-weken. Een maand of twee geleden zat ze nog in moestuintjes te peuren voor de EO, daarna volgde het – alom geprezen – programma over mislukte huwelijken en nu duikt ze helemaal op ‘goed doen’. Volgende week presenteert ze immers de jubileumavond voor War Child.
In de Mikro Gids over haar reis naar Colombia voor de organisatie: “Sinds ik moeder ben, grijpt kinderleed me vreselijk aan (…) Ik dacht dat ik het aankon, totdat ik twee dagen na mijn reis een vriendin op straat tegenkwam die zei blij te zijn dat ze me heelhuids terugzag. Op dat moment schoot ik helemaal vol. Tranen stroomden over mijn wangen.” Nou ja, dat. Jammer dat de scène waarin Robert Jensen een grote koptelefoon opzet als Borsato over War Child niet meer te vinden is op internet anders was het tijd voor een linkje.
In de VARAGids een gezellig onderonsje tussen Dolf Jansen en Lebbis. De laatste show van Lebbis wordt zaterdag op tv namelijk herhaald. Lebbis is nooit zo’n enorme mediafan geweest. “De enige media die ik vertrouw zijn media die niet op winst uit zijn en die gaan failliet dus die zijn er niet.” De twee mannen worstelen een beetje met elkaar via de mail, wel grappig. Jansen vraagt of Lebbis wel eens iets hoort van de KLM, Rabobank en Partij van de Dieren, omdat hij altijd van die goede ideeën voor ze heeft. “Het enige bedrijf waar ik ook iets van gehoord heb is de Illy-koffie nadat ik ze in een stuk had genoemd.”
Ook in de VaraGids: een verhaal over tatoeages. Volgende week is er immers een docu over dit onderwerp, gemaakt door Leon Verdonschot. Schrijver Henk van Straten (lees die gast want hij is goed) is niet zo van de betekenisgeving aan tattoos. “Het is ijdelheid. Waarom zou je daar zo moeilijk over doen? Je kamt toch ook je haren omdat je ijdel vent. Het is lichaamsversiering: Hoe kan dat geen ijdelheid zijn? Van Straten, die onlangs enthousiast werd van een volledig tattoloze verschijning op het strand, gelooft niet dat mensen een lichaamstekening hebben voor het mooie plaatje. “Als je een plaatje zo mooi vindt dat je het vaak wilt zien, kun je het immers ook uitprinten en altijd in je broekzak dragen.”
Verder in het beste tv-blad van allemaal wat sport – check zondag die docu over onze beste basketballer allertijden; Rik Smits – maar daar schijnen jullie allemaal niet van te houden. Dan nog wat aandacht voor de verkiezing van mooiste zin uit een Nederlandstalig lied. Applaus voor nummer 1: “Ik ken de kroegen en kathedralen, van Amsterdam tot aan Maastricht. Toch zal ik elke dag verdwalen, dat houdt de zaak in evenwicht”.
