Voor alles is een markt. Aan veel is geld te verdienen. Aan sommige dingen is zelfs bestaansrecht te ontlenen. Neem antisemitisme, een geliefde volkssport in de betere wijken. ‘Hamas, Hamas, alle joden aan het gas’: zie die lieve gebroeders pelsboord, ze Grettaduisenbergen er lustig op los. Speciaal tegen hen worden joodse instellingen extra beveiligd met politieboomhutten.
Als weerwoord op deze bontbekraagde supporters van antisemitisme hebben we de Anne Frank Stichting. Alleen verliest die stichting zich een beetje in ambitieuze marktdoelstellingen. Want echte jodenhaat is kennelijk niet genoeg, we moeten nu ook ‘joden’ scanderende voetbalkneuzen aanpakken.
Dat bepleit Ronald Leopold, directeur van de Anne Frank Stichting, in het Parool. Hij ziet een schitterende kans het bestaansrecht van zijn club te verstevigen. Want, zo constateert hij, antisemitische spreekkoren bij voetbalwedstrijden komen steeds vaker voor. Oh ja joh?
Voetbalclubs (vermoedelijk tegenstanders van Ajax) doen daar te weinig tegen. Dat komt doordat er in het voetbal een simpele vergelijking geldt die zelfs het schreeuwende tuig op de tribune begrijpt: jood = ajacied.
Zonder beledigend te willen zijn moet ik vaststellen dat het woord ‘joden’ polysemantisch is: één en hetzelfde woord met verschillende betekenissen. Tegenstanders van Ajax die ‘joden’ roepen, proberen daarmee niet subtiel te verwijzen naar de bezoekers van de schitterende synagoge aan het Meester Visserplein. Zij hebben het over Ajax en zijn supporters.
Tenzij mijnheer Leopold anti-ajacidisme een vorm van antisemitisme vindt – wat best ver gaat – is het onzinnig om de twee met elkaar in verband te brengen. Maar het is niet ondenkbaar dat de Anne Frank Stichting in de persoon van supporter Leopold een vurig Ajax-aanhanger is.
Misschien wil mijnheer Leopold daarom meer ‘wettelijke en financiële’ middelen om de aanstichters van spreekkoren aan te pakken: de mensen die eenzaam solerend inzetten en vervolgens knap honderden of duizenden mensen meekrijgen in hun antisemitische ‘of anderszins beledigende’ wijsjes, moeten geïdentificeerd worden door ‘speciale apparatuur’. Jazeker, ‘apparatuur’. Een soort generieke meuk die je bij Conrad koopt.
Tokkieherkenningsapparatuur! Interesseert me niet wat het kost, maar ik wil zoiets bij mijn voordeur.
Of het zo’n goed idee is voor mijnheer Leopold van de Anne Frank Stichting, is dan weer een andere vraag. De markt is verleidelijk (denk aan de vele te rapporteren incidenten), maar hij heeft zijn prioriteiten schokkend slecht afgestemd. Hij zou zich beter meer zorgen maken om de prachtwijken waar zijn achterban niet met keppeltje over straat kan, dan over mensen die ‘ajacieden’ te moeilijk vinden en dat afkorten tot ‘joden’.
