Ook dit jaar is er weer de Kalm Aan Laan. Op zaterdag is deze allang niet meer kalm, hoewel er wel erg kalm gelopen wordt. Tussen de bomen kan men even relaxen in een hangmat en om in te spelen op de foodtrucktrend heeft ook Pinkpop een enorm aanbod aan eettentjes. Van ruige vleeseters tot schattige vega’s, van glutenvrij bier tot goed gevulde pizza’s, iedereen met vreemde eetgewoontes of allergieën kan gewoon zijn of haar eigen eetpatroon blijven volgen. Ook is er een pop up-Bonnefantenmuseum en heeft het KWF een insmeerbar.
Gaz Coombes, ex-zanger van de band Supergrass, opent het festival muzikaal gezien voor een halfvolle tent op het Brand Bier Stage. Die halfvolle tent komt voornamelijk door het weer: mensen zijn nog druk bezig hun kater te verwerken en hun bruinte teint bij te werken. Het veld voor de Mainstage zit dan ook voornamelijk vol met mensen die het nog even rustig aandoen.
Aansluitend op Coombes speelt Causes op afgeladen Stage 4. Frontman Rupert Blackman verruilde Londen in 2008 voor Utrecht en maakt daar sindsdien muziek met zijn band Causes, die je wellicht kent van Teach Me How To Dance en Walk On Water. Het publiek deert het weinig wat de hitjes zijn: die komen hier voor Causes en zijn bereid alles te geven. Blackman krijgt zijn publiek dan ook verrassend gemakkelijk mee. Dansen, meezingen, hij kan Stage 4 ongeveer alles laten doen. Muzikaal gezien is het wat minder, hier en daar is het nog wat rommelig en ook de zang is niet altijd even zuiver. Tot Teach Me How To Dance komt, het is duidelijk dat dit nummer er in zit geramd. Het klinkt vlekkeloos.
Tijdens Jonathan Jeremiah op de 3FM Stage, die voor de gelegenheid een roze shirt heeft aangetrokken, zitten mensen vooral lekker in het zonnetje te genieten van zijn publiek. Het is heerlijke achtergrondmuziek die zuiver klinkt.
De eerste echt spannende show die wij vandaag zien is van de Utrechtse band John Coffey in de Brand Bier Stage. Een uur lang stoppen de mannen alle energie in hun grootste show ooit. Zanger David benadrukt dat nog even en vult aan: “Dat betekent dat jij een uur lang mag doen waar jij zin in hebt. Als je wil dansen, dans. Als je stil wil staan, sta stil. Als je wil stagediven, doe dat voorzichtig.”
Men geeft er al snel gehoor aan en de eerste fan ligt bovenop het publiek.
Ondertussen klimt David in het decor en springt hij halverwege de show het publiek in. Hij kijkt over de zaal uit als er bier wordt gegooid. Nonchalant vangt hij het biertje, slaat ‘m achterover en gaat door met de show alsof er niks gebeurd is.
Op het podium staan twee ballondieren van een meter of drie hoog, een adelaar en een beer. Aan het eind van de show gaan de balondieren het publiek in en wordt er een enorme moshpit gebouwd. Ondanks wat technische problemen (“Fuck it, daar laten wij ons niet door kisten, en jullie ook niet!”, schreeuwt gitarist Chris) geeft John Coffey een show waar nog wel even over nagepraat zal worden.
Ook uit Utrecht is de band Kensington op de 3FM Stage maar die moet iets meer op gang komen. De voorste rijen van het publiek bestaat voornamelijk uit verliefde meisjes, maar ook de rest van het veld is rammend vol met jonge en oude liefhebbers van de band. Bij War verdeelt gitarist Casper het publiek in tweeën en wordt er uit volle borst meegezongen. De stemming zit er eindelijk in en wanneer Let Go komt, wordt er een enorme sitdown gehouden waarna het veld wordt omgeploegd door springende mensen. Er komt confetti, vlammen en vonken aan te pas om de show af te maken. Aan het eind van de show, tijdens een lang outro van Little Light, klimt zanger Eloi van het podium en gooit zich met een gelukszalige in de menigte.
Na Avicii en Eagles of Death Metal (dat heeft weinig met death metal en veel met een vermakelijke show te maken), verzamelen de meeste mensen zich op het veld voor de Mainstage waar Robbie ‘The Ego’ Williams de dag zal afsluiten. The Ego maakt hij waar, maar wel met een vleugje humor. Hij komt op met Carmina Burana om vervolgens af te trappen met Let Me Entertain You. Entertainen doet hij zeker met deze show: de zanger trekt werkelijk alles uit de kast. Zijn grootste hits (Road To Mandeley, Monsoon, Feel, Angels,Come Undone, Kids), andermans grote hits (We Will Rock You, I Love Rock ‘n Roll, Still Haven’t Found, Royals en zelfs een jaren 20-versie van R. Kelly’s Ignition).
Ook het publiek wordt flink betrokken bij de show, regelmatig staat hij midden in het publiek. Voor She’s The One vraagt hij een dame in het publiek hoe ze heet. Ilona Muis is de gelukkige, ze krijgt een serenade. Later wordt Rosanne, een bloedmooie blondine, het podium opgehaald om Robbie tijdens Candy gezelschap te houden. Uiteraard maakt ze nog wel even een selfie voor het nageslacht.
Robbie Williams bouwt vanavond een enorm feest. Niet altijd even zuiver, maar het entertainmentgehalte is onwijs hoog. Het publiek zingt enthousiast mee en met de balans tussen oude en nieuwe eigen hits en covers zet hij een show neer die niet bepaalt verveelt. Sterker nog, als het een uurtje langer had geduurd, was het publiek waarschijnlijk ook hartstikke tevreden geweest.
Beeld: ANP
