Na een succesvolle eerste editie precies een jaar geleden, zijn de Groene Heuvels ook dit jaar weer het decor voor Down The Rabbit Hole. De naam geeft precies aan wat het festival inhoudt: naast muziek staat het festival vol kleine verrassingen waardoor je je in een modern Wonderland waant. Geheime feestjes, een onconventioneel randprogramma en drie podia met nét even wat andere muziek dan je op Lowlands of Pinkpop krijgt.
Voor zover er bij een tweede editie van een traditie gesproken kan worden, opent Down The Rabbit Hole ook dit jaar traditiegetrouw met de parade om het terrein te openen. Waar De Staat vorig jaar in de stromende regen speelde, hebben Blaudzun en zijn band het beter getroffen. Hij maakt de campinggasten in het ochtendzonnetje wakker met zijn muziek, terwijl hij in een kar over het terrein wordt gereden.
Om twaalf uur is hij bij de ingang en wordt het festival geopend. Tijd voor het publiek om het terrein te bekijken. De opzet is hetzelfde als vorig jaar: het Vuige Veld met barbecue’s, speciaal bier en rockmuziek, het Idyllisch Veld met yoga, ijs en wat rustigere muziek en de drie tenten. De aankleding is dit jaar anders, aan alles is weer aandacht besteed om het dezelfde uitstraling te geven zonder exact hetzelfde te doen. Ook voor festivalgangers die er vorig jaar waren, is er weer genoeg te ontdekken.
Blaudzun opent om half drie de Hotot, de tent met de headliners. Als hij de eerste noten speelt, loopt de tent langzaam vol om nogmaals van de zanger en zijn band te genieten. In tegenstelling tot Death From Above 1979 die na een uur pauze volgt. De metalband, alleen bestaande uit gitaar, drum en wat gesamplde intro’s, staat voor een handjevol mensen te spelen. Een paar gaan los en heel soms wordt er gecrowdsurft, maar over het algemeen is het weinige publiek mak. Het werkt ook niet mee dat de twee mannen naar elkaar toegedraaid staan en meer overkomen alsof ze in een repetitieruimte staan dan dat ze voor publiek spelen.
Het Deense electroduo Rangleklods staat om vier uur in een redelijk volle Fuzzy Lop. Helaas staat de band zowel in het boekje als in de app om half zes pas aangekondigd, waardoor we alleen het laatste kwartiertje mee kunnen pakken. Zonde, de band laat de tent dansen op hun ook live uitgevoerd sterke electropop.
Een feestje volgt in de Teddy Widder, waar zZz staat. De band, opgericht in 2001, bestaat uit zang en slagwerk door Bjorn Ottenheim, melodisch ondersteund begeleid door toetsenist Daan Schinkel. Ingebouwd in de synthesizers en orgels produceert het duo genoeg geluid om als een veel meerkoppige band te klinken. Het electronische geluid klinkt als een combinatie van 90’s dance en rockmuziek vergelijkbaar met Editors. In ieder geval is het dansbaar, en dat is precies wat de hele Teddy Widder doet.
Om half tien speelt Patti Smith in de Teddy Widder. De tent en het veld er omheen zitten binnen de kortste tijd vol om de 68-jarige zangeres en haar band te bewonderen. Bij de eerste noten is het even twijfelachtig: klinkt ze vandaag wel zo goed als gisteren op Werchter? Maar na twee zinnen is ‘The Godmother of Punk’ helemaal in vorm. Ze speelt Horses, haar debuut uit 1975. Ook na veertig jaar gaat Smith helemaal op in de muziek en lijkt ze alles om zich heen te vergeten. Behalve haar publiek en de band. Heel even is dit het enige wat telt op deze vrijdag, de muziek uit 1975.
Een volle Hotot volgt direct op Smith, Damien Rice sluit de vrijdagavond af. Alleen met een gitaar staat de zanger op het podium met een prachtige lichtshow. Het nummer 9 Crimes, dat hij uitbracht met Lisa Hannigan, speelt hij vanavond alleen. Het doet niet bepaald af aan de kwaliteit van het nummer, sterker nog, wie niet beter weet zal niet weten dat hij iets mist. Tegen het eind van de show, klinkt Rice alsof hij met een band op het podium staat. Hij zingt verschillende partijen in, speelt hobo en begeleidt zichzelf op gitaar. Stuk voor stuk speelt hij de instrumenten in, die hij loopt waardoor hij klinkt alsof het een hele band is, terwijl er nog steeds één man met een gitaar op het podium staat.
Na It Takes A Lot to Know A Man, is het liveprogramma afgelopen. Het veld bij de Hotot stroomt leeg, op weg naar de Teddy Widder voor Rabbit Radio, pop- en rockhits van alle tijden, of naar de Fuzzy Lop, voor liefhebbers van electro. Ook op het Vuige Veld en het Idyllisch Veld kan worden gedanst, maar een serie flinke regenbuien gooien roet in het eten. In de tenten wordt doorgedanst, op de camping wordt onder de partytenten nog een biertje gedronken. Om vier uur is het langzaam klaar. De eerste dag van Down The Rabbit Hole zit erop.
