Even leek ze woest: Marietje Schaake deed in december aan de Universiteit van Amsterdam een poging uit te leggen wat voor jongeren de voordelen van de EU zijn. De EU is belangrijk voor onderwijs, wist ze te vertellen. Ook doet de EU heel veel voor “het vrije internet”. En alsof dat nog niet genoeg was “is de EU bezig de roamingkosten af te schaffen.”
Ik haalde het in mijn hoofd te vragen wat jongeren precies aan de afschaffing van de roamingkosten hebben. Ik stelde dat deze afschaffing alleen interessant is als je veel in het buitenland bent. “In feite is dit dus vooral interessant voor Europarlementariërs”, suggereerde ik. Voor jongeren veel minder, want die gaan meestal maar eens per jaar op vakantie. Marietje keek boos om zich heen.
De afschaffing van de roamingkosten is voor het Europees Parlement wat het evangelie is in de Rooms-Katholieke Kerk. De afschaffing is heilig en boven elke twijfel verheven. Een tweet met twijfel over de afschaffing levert direct reacties op van Europarlementariërs en hun medewerkers.
Dinsdag werd bekend dat het eindelijk gelukt is in Brussel overeenstemming te bereiken over de afschaffing. Hoe nuttig is dat? Via T-Mobile kunt u al een abonnement nemen waarbij minder roamingkosten worden gerekend. Voor grenswerkers is er dus al een oplossing voor deze idioot hoge kosten. Als er veel vraag naar zo’n abonnement is, zullen andere mobiele providers niet achterblijven.
Het is een lesje economie van de middelbare school: vraag en aanbod. Waarom lost de markt dit niet op? Simpel: de groep mensen die echt last heeft van roamingkosten is heel beperkt. Heel weinig mensen werken in het buitenland en dus hebben de meeste mensen hier hooguit op vakantie last van. Terwijl velen dan ook prima met Wi-Fi uit de voeten kunnen of die paar euro’s zonder mokken betalen. Ze waren toch al geld aan het uitgeven.
Zo gebeurt dus iets vreemds in Europa: economische grenzen tussen lidstaten worden afgebouwd en multinationals krijgen vrij spel. Dit is de algemene strategie. Eurofiele partijen hebben erg veel vertrouwen in de markt, want daar draait de EU om. Bij de roamingkosten werkt de markt prima, want er is nauwelijks vraag. Maar nu vertrouwen eurofielen de markt plotseling niet: er is volgens hen een dwingende regel nodig.
Multinationals hebben gewoon naar hun klantenkring gekeken en gezien dat die roamingkosten voor de meeste klanten niet interessant zijn. De enige reden om de roamingkosten af te schaffen is ideologisch: het is een kleine stap in de vervolmaking van het Europese ideaal dat er geen grenzen meer bestaan, want dat is wat de roamingkosten laten zien: dat die grenzen er wel degelijk zijn.
Zo laten de roamingkosten zien hoe ver de EU is doorgeschoten. Is harmonisatie echt noodzakelijk? Op allerlei punten wel: anders doet je smartphone het niet in het buitenland. Het feit dat je mobiel internet kunt krijgen in het buitenland toont ook aan dat enige harmonisatie echt nuttig is. Leve de internationale samenwerking.
Maar geldt dat ook voor het bepalen van de tarieven, zoals bij de roamingkosten het geval is? Nee, want er is nauwelijks vraag en als die er wel was geweest hadden telecombedrijven allang passende pakketten bedacht. Zo illustreren de roamingkosten de zinloze uitbreiding van Europese regels: niemand heeft er wat aan, maar het is allemaal toch “nodig” omdat anders de interne markt niet “vervolmaakt” wordt. Europarlementariërs houden u vervolgens voor dat u door deze maatregel toch zeker een paar euro bespaart. En dat bij aanvang van de zomervakantie!
Toch jammer dat de roamingkosten de ellende in Griekenland niet echt kunnen compenseren.
