De Griekse tragedie bereikt haar kookpunt. Na maandenlange onderhandelingen tussen de trojka ( EC, ECB, IMF) en de Griekse regering is op 30 juni 24.00 uur de deadline verlopen waarbinnen een akkoord over het lopende hulpprogramma mogelijk had kunnen zijn. Dat akkoord is er niet gekomen, evenmin heeft Griekenland haar aflossing aan het IMF kunnen betalen. Aanstaande zondag zal het Griekse volk zich via een referendum uitspreken over een ja of nee tegen het voorstel van de trojka. Oftewel een ja of nee tegen Europese bemoeienis. Het hele onderhandelingsproces met alle chicanes en eindeloze ultimatums was en is een regelrechte blamage voor de EU en Griekenland.
De Griekse regering onder leiding van premier Alexis Tsipras (Syriza) opereert als een ongeleid projectiel en Europese politici verstenen in uitspraken als “De eurozone zonder Griekenland is ondenkbaar” (EU-voorzitter Jean Claude Juncker) en: “Mislukt de euro, dan mislukt Europa” (bondskanselier Angela Merkel).
Dat de Griekse regering niet ten koste van alles haar zin heeft gekregen mag gezien het dogmatisme van de Europese Commissie een wonder heten, de euro is immers heilig. Dat de komende maanden alsnog alles in het werk zal worden gesteld om Griekenland binnen de euro te houden staat als een paal boven water. Dat laatste nu is het grote verwijt dat de EU gemaakt kan worden.
Griekenland had nooit tot de euro mogen worden toegelaten. Talloze waarschuwingen daarvoor zijn in de wind geslagen, maar met vervalste statistieken heeft de EU willens en wetens Griekenland tot de eurozone toegelaten. De gevolgen kennen we, een economische, financiële en sociale puinhoop. Dat is wat Griekenland rest na meer dan 13 jaar eurolidmaatschap. Het land heeft boven zijn stand geleefd en was niet in staat om te kunnen concurreren met de andere eurolanden vanwege de euro.
Dat de misplaatste toelating van Griekenland tot de eurozone door de praktijk is afgestraft zou een leermoment voor de eurolanden en de Europese Commissie moeten zijn. Het pijnlijke afscheid van Griekenland uit de eurozone zou zowel door Griekenland als de eurolanden omarmt moeten worden.
Geef Griekenland de kans om met een schone lei te beginnen. Scheld alle schulden kwijt, dat geld zien we sowieso niet meer terug, en laat het land terugkeren naar de eigen munt, de Drachme. Na door de zure appel te hebben gebeten kan het land dan weer concurreren. Griekenland kan daarbij gewoon lid van de EU blijven.
Het streven van de Europese Commissie en de eurolanden om Griekenland binnen de eurozone te houden werkt contraproductief en biedt het land geen enkel perspectief. Verder kan het niet zo zijn dat de Europese belastingbetaler tot in lengte van jaren noodlijdende eurolanden blijft steunen, alleen omdat een land niet uit de euro mag. Het wordt tijd dat de EU afstand neemt van haar eigen eurodogma. Met hardleersheid is niemand gediend en Hotel California bestaat niet.
