Vorige week gooide Kamerlid Otwin van Dijk (PvdA) op twitter hoe het vergaderschema er op de laatste dag van het politieke jaar eruit ziet. Tot 6.00 s’ochtends stonden er vergaderingen ingepland vandaag. Daarna moet er nog gestemd worden. Politici laten zich mangelen, want het is waanzin om op die manier te vergaderen. Het is slecht voor de politiek, slecht voor de besluitvorming en het geeft een slecht voorbeeld voor heel Nederland. Ondertussen heeft is er een nieuws schema opgesteld: nu 17.00 uur) staan er slechts tot 22.15 uur 12 uur vergaderingen gepland. En dat zal ongetwijfeld uitlopen.
De laatste dag van het parlementaire jaar zit altijd vol. Er moeten nog talloze spoeddebatten en dergelijke afgewerkt worden, met ontelbare moties die Kamerleden indienen voordat ze met een welverdiende vakantie gaan. Nu loopt het echter de spuigaten uit. Zoveel debatten staan er gepland dat er tot diep diep in de ochtend leek te moeten worden vergaderd. De vraag is waarom de Kamer dat zover laat komen.
Verschillende insiders zeiden al dat het voorzitter Van Miltenburg is die op die manier wilde zorgen dat er verschillende debatten alsnog worden ingetrokken of dat het aantal moties beperkt wordt. Dat heeft blijkbaar gewerkt, maar het is een hele kwalijke zaak. Van Miltenburgs taak is onze volksvertegenwoordiging goed haar werk te laten doen, of het nou gaat over “Ziekenhuiszorg en eerstelijnszorg in krimpregio’s” of over de “Notitie antidemocratische groeperingen”. Het moet allemaal goed behandeld worden. De Kamervoorzitter moet dus geen druk zetten om debatten te laten vallen, maar moet zorgen voor een betere regeling van werkzaamheden.
Ook zonder dat Van Miltenburg dit met opzet zou doen, is het al erg genoeg. Goede debatten en beslissingen worden nooit diep in de nacht gevoerd of genomen, ook niet door onze natuurlijk uiterst capabele volksvertegenwoordigers. En dan later weer raar opkijken als de Kamer iets onuitvoerbaars heeft besloten. Kamerleden zijn daarnaast ook mensen en slaapdeprivatie valt onder marteling. Daar zijn Conventies tegen. Bovendien heeft de Tweede Kamer een voorbeeldfunctie. Als een verpleegkundige gedwongen zou worden tot van tien uur ‘s ochtends tot zes uur ‘s nachts te werken, zouden de Kamerleden – terecht – op hun achterste benen staan. Ook als ze van tien tot twaalf moesten werken. Kamerleden (en ministers, journalisten en niet te vergeten Kamerpersoneel) hebben bovendien ook gewoon een gezin. Met kinderen en partners. Of ze zijn mantelzorger. Hoe kun je van de ene kant vragen zorg goed te verdelen tussen partners en van de andere kant dit voorbeeld geven?
De Tweede Kamer kan overwegen gewoon een of twee extra vergaderdagen in te lassen. Of het hele reces met één week in te korten. Een andere mogelijkheid is anders om te gaan met actualiteiten, gedurende het hele jaar. Schaf het vragenuurtje af en spoeddebatten af (met uitzonderingen) en ruim voortaan iedere week een hele dag in voor actualiteiten. Dan weet je waar je aan toe bent, kun je de rest van de week de reguliere vergaderingen houden.
Aangezien het parlement heel conservatief is, zal dit wel niet op korte termijn gebeuren. Dan moet er maar een daad gesteld worden. Bijvoorbeeld door de kersverse fractieleider van GroenLinks. Jesse Klaver is een jonge vader, hoe mooi zou het zijn als hij, namens de partij die pleit voor een kortere werkweek, zegt om 10 uur s’avonds: het is goed geweest, ik ga naar huis, m’n vrouw wacht op me en mijn kind wordt morgenochtend vroeg wakker, daar wil ik bij zijn. Een beetje fit. Zo’n daad, dat zou gezond zijn. Niet alleen voor Klaver, maar voor de hele Nederlandse politiek.
