Een nette petrogedeformeerde denkt bij “Lola” niet aan ontluikende tietjes. Daar is het nu sowieso te heet voor. Het vervelende is echter dat de schoonste Lola’s uit de T70 series je haren onberoerd lieten omdat ze dicht waren. Wat momenteel zweten geblazen zou zijn. Dan moeten ze iets anders hebben om open te staan voor gesloten zijn. Gelukkig hebben de dichte Lola T70 Mk3 Coupé’s dat. Open einden. In achtvoud. Wat het een eindeloos ogend en klinkend lijnenfeest maakt.
Het achttal is nagenoeg altijd Amerikaans. Gezien het tijdsgewricht (de sixties) betekent dit ongetranspireerd blijven want alles is simpel en begrijpelijk, en gewoon hoofdzakelijk van ijzer met eenvoudig van onderuit nokkend klepspul in duplo. Kortom, Amerikaanse grootliters om rentrekpaarden te krijgen. Zeg 600 stuks uit 5.9 liter bij iets van 7000 tpm.
Lola T70 Mk3B op Silverstone in 2007 (foto: wiki, upload van John Chapman)
Nu was u het ‘bijvoorbeeld’ in de subtitel niet ontgaan, wat betekent dat er ander blikken zijn om dicht in te blijven. Zoals de Porsche 917K, die alhier al eens op het menu stond, maar best op herhaling mag. Zeker auditief. Daar krijg je bovendien extra in door meer met minder. De platte twaalfcilinder luchtgekoelde 5 liter boxer in de 1969 917K geeft 630 pk. Bij 8300 tpm, wat wel knap veel roterende inspanningen zijn. Inspanningen die vermeden moeten worden volgens het Hitteplan.
Gulf Porsche 917K (foto van- en meer bij conceptcarz)
Nee, met dat plan in de hand is er eigenlijk maar één ‘dichte’ auto verantwoord om in te stappen. Een Ferrari 330 P4 Spyder uit het zwoele jaar 1967. Met naast de rode rondingen een fijn twaalftal van 4 liter met 450 pk bij 8000 tpm om voor in te stappen. Volledig gelijnd, en toch een beetje open.
1967 Ferrari 330 P4 (foto van- en meer bij conceptcarz)
Diverse prettig klinkende open einden (♫-keurmerk)
Lola T70 Chevrolet
Porsche 917K
Ferrari 330 P4
Titelfoto: 1969 Lola T70 Mk3B (foto: wiki-commons, upload van Nathan Bittinger)
