‘Griekenland laat zien hoe kwetsbaar een samenleving binnen de EU is voor economische malaise en het politieke machtsspel’
Chris Aalberts voert sinds een week een crowdfundingcampagne op Yournalism.nl; hij heeft een bedrag van 5000 euro nodig om in Brussel aan de slag te gaan, in het centrum van de Europese macht. We belden even met Chris om zijn plannen door te spreken en vooral ook om eens na te gaan waarom journalistiek in Brussel juist nu zo belangrijk is.
We beperkten hem tot 10 redenen:
1 Europa begrijpen
“Als je niet begrijpt wat Europa is, weet je ook niet of je er meer of minder van wil
‘Meer Europa, minder Europa’ – je hoort het vaak genoeg. Maar wat is meer Europa als we niet eens goed weten wat Europa überhaupt is? ‘Minder’ is misschien nog wel het onbegrijpelijkst. Minder wat? Minder afspraken tussen Europese landen? Minder infrastructuur?”
2 Het is een rommelig proces van rare compromissen
“Europa is een bureaucratie ten top: eindeloze dossiers, rapporten, commissies en instellingen. De EU overlegt en bespreekt álles tot in detail. Het enige wat we in het nieuws meekrijgen, is de einduitkomst van dit hele proces. Hoe een besluit of wet tot stand komt, daar is geen verslaggeving over. Daarom lijkt de EU van buitenaf haast dictatoriaal: we weten niks van alle vergaderingen, plenaire discussies en debatten die vooraf gaan aan een besluit. En we kunnen er dus ook niet over meepraten.”
3 We hebben geen idee of Europa wel democratisch is
“Wie besluit er echt in Europa? We weten het niet, maar we denken dat we het wel weten. Het Europees Parlement heeft bijvoorbeeld niks te zeggen over belangrijke zaken zoals de schulden van Griekenland. Verslag doen van debatten van het parlement is alsof je in de Eerste Kamer gaat filmen om te weten wat er in de Tweede Kamer gebeurt.”
4 Niemand die weet wat Nederlandse parlementariërs daar eigenlijk uitvoeren
“De PvdA komt weg met een ‘dappere’ stem tegen ISDS [bekritiseerde commissies die geschillen tussen staten en investeerders beslechten, red.] maar zijn in tegenstelling tot de achterban nog steeds niet tegen het hele TTIP-verdrag. Europarlementariër Marietje Schaake (D66) is oncontroleerbaar en ontloopt journalisten zelfs letterlijk. En dan zijn er nog al die politieke slapers. De ChristenUnie wil in de Tweede Kamer nog weleens wat zeggen of voor hun mening opkomen. In Europa bekennen ze geen enkele kleur. En de PVV? Die zijn alleen al historisch en uniek omdat ze helemaal niets uitvoeren.”
5 Journalisten in Brussel worden automatisch pro-Europa
“Als nieuweling in Brussel krijg je misschien nog geïrriteerde reacties op je kritische vraag maar na drie maanden kennen de Brusselse parlementariërs een journalist wel. Het gevolg? Kritische journalisten worden gemoedelijk genegeerd terwijl meedenkers wel een antwoord krijgen. Daarom zijn er nauwelijks freelancers laat staan onafhankelijke journalisten in Brussel.”
6 Chris Aalberts is een journalistieke pleister op de wond, niet voor de mond
“Spreekt voor zich.”
7 Eindelijk duidelijkheid over lobbyisten
“Is de EU er, zoals de SP zegt, voor de grote bedrijven en niet voor de burgers? Is het bedrijfsleven dan de machtigste partij? En lobbyen de grote Nederlandse bedrijven voor onze belangen? Dat moet eens goed worden onderzocht. In ieder geval heeft het lobby-apparaat een unieke agenda. Wist je dat de banken van London massaal lobbyen tegen een Brexit? Nu nog uitzoeken waarom.”
8 Altijd dezelfde voorbeelden
“Olijfolieflesjes! Niet nog meer over Olijfolieflesjes. Er zijn veel meer voorbeelden van zaken die Europa heeft verandert, bijvoorbeeld de krommingsgraad van komkommers en de lengte van ladders.”
9 Een tipje van de sluier: wie vertegenwoordigt wie in het Europees Parlement?
“De pot verwijt de ketel in Brussel. Wie kent wie en wie vertegenwoordigt wat? Spreken parlementsleden voor zichzelf, voor hun partij of voor een netwerk van belangen? Een beetje parlementariër heeft minstens één lucratieve nevenfunctie of bijverdienste. Wordt hij daardoor beïnvloed?”
10 Griekenland
“En toen was daar Griekenland! Eindelijk een debat en opwinding. En eindelijk eens nieuws ter plaatse, in plaats van opnieuw achteraf te horen dat de Grieken miljarden krijgen (of niet). Maar er is nog een veel belangrijkere reden om Griekenland in de gaten te houden: het laat zien hoe kwetsbaar een samenleving binnen de EU is voor economische malaise en het politieke machtsspel. We moeten goed in de gaten houden hoe dit land voor de Trojka gespannen wordt, omdat Nederland geen enkel risico moet lopen om in eenzelfde situatie terecht te komen. Geen gesloten banken, rantsoenering van geld en pensioen, geen bevroren lonen. En al helemaal geen regering van ongekozen bureaucraten”
