Zaterdagmiddag was de jaarlijkse Canal Parade, de botentocht van homo’s, lesbo’s en transgenders door de Amsterdamse grachten. Het is het jaarlijkse hoogtepunt van de Amsterdam Gay Pride. De Canal Parade kan beschreven worden in tien stappen.
Eerst moet je op zoek naar een boot. Welke organisaties meedoen wordt mede door loting bepaald, dus het is het handigst je aan te sluiten bij een club die al ingeloot is. Ik wilde bij D66 en hoewel ik flink mijn best deed, kwam men met de smoes dat pers niet welkom was. Een PvdA-wethouder lief aankijken leverde daar ook al geen plek op. En dus kwam ik na een interne loting bij GroenLinks uit.
Organisator Rocco van GroenLinks is meteen heel duidelijk: je moet je houden aan de kledingrichtlijn. Slechts drie kleuren mogen: wit, roze en rood. En dus ben je gedwongen je half in het nieuw te steken want wie heeft er nu een witte broek of roze polo in de kast hangen? De kleding mag best opvallend zijn en de GroenLinksers geven daar massaal gehoor aan: sommigen durven met hun roze pakjes niet door de stad maar kleden zich bij het beginpunt om.
Alleen kleren in de juiste kleuren is niet genoeg. Je moet je extra optutten en dus heeft GroenLinks een groot aantal stickers met hartjes laten aanrukken. Ook zijn er capes, bodypaint-achtige verf en een heuse glitterspuitbus. Je loopt bovendien de kans een bord met een GroenLinks-spreuk in je handen gedrukt te krijgen zoals ‘Love wins’ en ‘De wereld is van iedereen’. Milieuvriendelijk is het allemaal niet, maar de troep deert vandaag niemand.
De Canal Parade duurt vooral lang. Als je aan het einde meevaart – zoals GroenLinks gisteren – zit je twee uur op het water te wachten voordat je aan de eigenlijke tocht begint. Het rondje door de stad blijkt bij nader inzien maar de helft van de route, want ook op het IJ moet een heel stuk gevaren worden, waarvan een deel in een soort file. De Canal Parade blijkt een enorme logistieke organisatie. Ongeduldige mensen kunnen beter thuisblijven.
Voor de 45 euro inschrijfgeld van GroenLinks krijg je niet alleen de boottocht, maar ook vier consumptiebonnen. Een jongen is er druk mee de zeventig man de hele tijd van bier en wijn te voorzien. Bij de Canal Parade moet je rustig aan doen met de drank. Niet alleen omdat de mannen-wc verstopt zit en we daardoor alleen een genderneutraal toilet inclusief rij hebben, maar vooral omdat velen op de rand van de boot staan en er bij het minste of geringste vanaf kunnen kukelen. Wat aan het eind dus ook bijna gebeurt.
De belangrijkste uitdaging zijn de vele bruggen onderweg. Sommigen zijn laag en dan moet je bukken. In combinatie met dronkenschap is dat minstens onhandig. Maar ook als je op het juiste moment goed bukt, blijft er een aandachtspunt over: direct na de brug moet je achterom omhoog kijken omdat de mensen op de brug anders alleen maar ruggen zien.
De Canal Parade is ook een media-evenement. Al voordat we op de Prinsengracht varen worden we van de exacte locatie van de televisiecamera’s op de hoogte gesteld: bij de Westerkerk aan de rechterkant. We worden er de brug voor de Westerkerk nog eens aan herinnerd door onze GroenLinks-roerganger, en tevens met een plakkaat op de brug waar het met koeienletters op staat. Ook de organisatie wil mooie plaatjes.
Het gaat bij de Canal Parade om jezelf. Denk niet dat het gaat om partijprominenten, want die komen niet. Nu heeft GroenLinks al weinig prominenten, maar vandaag schittert echt iedereen die hiervoor zou kunnen kwalificeren van afwezigheid: de partijvoorzitter, de Europarlementariërs, Tweede Kamerleden en de Amsterdamse fractievoorzitter. De belangrijkste prominenten zijn gemeenteraadsleden uit een stad als Alkmaar en de voorzitter van de afdeling Amsterdam. De aanwezigen moeten het dus van zichzelf hebben.
Op de boot is het belangrijk om contact te maken met de mensen op de kade. Roerganger Rocco meldt dat de mensen er al uren staan, dus we moeten flink zwaaien en laten zien dat we het leuk vinden dat men er is. Wat zeker niet mag, is opzichtig twitteren vanaf de rand van de boot want dan maak je geen contact met het publiek op de kade. Twitteren mag alleen als je verdekt midden op het dek gaat staan. Wat ik dus ook maar meteen doe.
Als we aankomen bij het eindpunt is er eindelijk tijd voor de belangrijkste vraag: wat is nu precies de boodschap? Het GroenLinks-thema ‘Love wins’ is dermate algemeen dat het eigenlijk nauwelijks een thema genoemd kan worden. Welke specifieke boodschap wil GroenLinks vandaag uitdragen? Deze vraag blijkt nooit te worden gesteld. Bij de Canal Parade is er sprake van een holistische benadering met een vage metaboodschap: ‘homo’s feesten omdat het kan.’
Of er echt niets specifiekers te verzinnen valt, is na de vele debatten van afgelopen week over veiligheid, ouderen, hiv-medicijnen en asielzoekers te betwijfelen.
De crowdfunding-actie van ThePostOnline is verlengd: stuur Chris Aalberts vanaf september naar Brussel om twee keer per week verslag te doen van Europese politiek. Je kunt ook bijdragen aan deze actie. Lees hier meer.
