Bonita Avenue was het debuut van het lijdend voorwerp van deze Zomergasten. Recensent dezes heeft het niet gelezen. Peter Buwalda is ook columnist bij de Volkskrant. Van die columns heb ik er maar één gelezen: twee dagen na de slachting op de burelen van Charlie Hebdo begin dit jaar schreef Buwalda “Gewoon een beetje oppassen met grappen over Zwarte Piet, kanker, Anne Frank en kennelijk ook de Profeet, en alles komt vanzelf goed. Is het u trouwens opgevallen dat die cartoons uit Charlie Hebdo er nogal ouderwets uitzien? Ze deden me denken aan good old Dik Bruynesteyn. Alleen was die best geestig, op z’n tijd.” Bovenaan het schrijfsel de kop: Gewoon een beetje rustig aan met de Profeet . Prikkelende column: de dweil moest namelijk nog over het cartoonisten-bloed in rue Nicolas Appert.
“I’m like a Mississippi bullfrog sitting on a hollow stump”, zong Elvis. “Ik kan naar huis nu. Dit was mijn favoriete fragment”, zei Buwalda.
Maar nee. Vervolgens beklaagde hij zich over Barack Obama. Over de Amerikaanse president die Amazing Grace inzette, zei de schrijver: “Eerder een performer dan een president. En dat wringt een beetje.” Hier had de redactie duidelijk een steek laten vallen. Aan de ongetwijfeld scripted gospel van Obama ging namelijk een toespraak van ruim een half uur vooraf. Een zorgvuldig – mede door Obama – voorbereide toespraak die bij nadere beschouwing direct teruggrijpt op de kern van het gedachtengoed van de president. Het lijkt er op dat Buwalda – die zich op de borst slaat voor zijn research – dat element had gemist.
Vervolgens lauwerde hij Robert Caro die al decennia bezig is met een voortdurend uitdijende biografie over die ándere Amerikaanse president Lyndon B. Johnson. Om af te sluiten met een daverend: “Ik hou helemaal niet van politiek eigenlijk.”
En zo werd er verder geleuterd. Het fragment met komediant Ricky Gervais die een illusionist interviewde die een stuk staal door zijn arm stak bleek een groot mysterie, de violiste die Beethoven speelde werd gebombardeerd tot een eigentijdse Jimi Hendrix. TV-series worden overschat en dat vond Philip Roth ook en dat leidde tot de conclusie: ‘Het scherm is te lekker, te aangenaam. (-) En dat kan de dood van de roman betekenen.” En de snacks op tafel waren eigenlijk ‘kreupele eierkoeken’.
“Ik zit hier eigenlijk veel te vroeg. Eén boek is geen boek.”, zei de schrijver.
En toen sloten we af met The Rolling Stones. Einde.
Slechte Zomergasten? De redactie van het programma probeert middels voorgesprekken, diners en heel veel e-mails samen met de gast altijd een rode draad te vinden, een thema zo u wilt. Maar dat is deze keer niet gelukt. Buwalda bleek een man van ideeën. Hij bood een kijkje in het brein van zijn schrijverschap maar wist zelf niet wat hij precies wilde uitdragen. Dus we zagen een shitload geleuter. Onderwijl probeerde presentator Wilfried de Jong zijn wijsvinger tussen de gelichte schedel te krijgen maar dat lukte niet.
Deze zondagavond zagen we het voorgesprek met Peter Buwalda; de échte aflevering moet nog komen.
