Het kortetermijndenken van onze politici maakt het erg onzeker of we voorbereid zijn op de grote uitdagingen die ons te wachten staan. Hoe zal de massa-immigratie zich verder ontwikkelen? Hoe draaglijk zullen de gevolgen zijn van de klimaatopwarming en de luchtverontreiniging? Komen er terroristische aanvallen met massa-destructiewapens? In welke mate zal de intolerantie toenemen als de rijken steeds rijker worden en de armen armer?
Het poldermodel heeft lange tijd perfect gewerkt. Via rationeel overleg worden telkens nieuwe compromissen bereikt. De samenleving zit echter ingewikkelder in elkaar. Menselijk gedrag is niet altijd rationeel. Vooral als de basisveiligheid en de vitale behoeften in het geding zijn, kunnen biologische krachten onbeheersbaar worden. Duitsland heeft het geweten en de gevolgen zijn bekend. Hoe kunnen we ons voorbereiden op mogelijke calamiteiten, waarbij het gevaar bestaat dat het volk zich opnieuw laat opzwepen door een charismatische leider die de instincten van het volk wakker schudt?
De beschamende vertoning in Calais bewijst hoe onmachtig onze Europese politici zijn. Illegale immigranten, lieden die de legale weg met de voeten treden, blijven met honderdduizenden toestromen. Gewone Nederlanders die op de wachtlijst staan voor een sociale huurwoning zijn hier de dupe van. De mensen voelen zich niet meer thuis in hun eigen wijk. Hoeveel verborgen haatgevoelens liggen er als een smeulend vuurtje in de harten van de mensen?
Zolang de oorzaken van de massa-immigratie niet worden aangepakt komt er geen einde aan. In zwart Afrika en in de meeste islamitische landen is het onderwijs van een lamentabel niveau. Het zal nog generaties duren vooraleer de educatie van deze volkeren op peil zal zijn. Dit betekent helaas dat vanuit economisch oogpunt investeren in die landen de komende honderd jaar zinloos is. Het blijft daar nog heel lang armoe troef.
Ook hoe de nationale en internationale politiek met de milieuvervuiling omgaat is een lachertje. Na de farce van de koolstofkredieten, volgt het ene verdrag na het andere met voornemens die over twintig of dertig jaar gerealiseerd moeten zijn. In de praktijk betekent dit dat voorlopig niets wordt gedaan.
Ondanks terroristische aanslagen in het Westen en ISIS die een beestachtige terreur uitoefent in het Midden-Oosten en in Afrika, komen er steeds meer potentiële terroristen Europa binnen. Ook hier weet niemand een antwoord op.
Een vierde uitdaging waar we ooit, wellicht op korte termijn, een antwoord op moeten weten is de toenemende onrechtvaardige verdeling van de rijkdom. De ’rijke’ landen hebben zo’n enorme schuldenlast, dat er nauwelijks speelruimte is voor sociaal beleid. Gepensioneerden zijn er ondertussen al meer dan tien procent op achteruit gegaan. De ziekenzorg wordt onbetaalbaar. Er moet gekort worden op bijstands- en werkloosheidsuitkeringen. Met lede ogen zien we hoe verschrikkelijk veel geld de opvang van asielzoekers kost, terwijl de meesten gelukzoekers zijn.
Als via rationele weg geen oplossing wordt gevonden en de mogelijke calamiteiten niet worden verhinderd door preventieve maatregelen, dan zijn er slechts twee mogelijke oplossingen. De eerste is via de biologische krachten binnen de samenleving of, met andere woorden, een ’struggle for life’ en ’the survival of the fittest‘. Dit is de methode van extreem-rechts. Eigen volk eerst en de rest mag stikken. Deze biologische krachten zijn in bepaalde omstandigheden onbeheersbaar. In een dergelijke situatie zal er hoe dan ook, noodgedwongen een Führer opstaan.
De tweede weg loopt via de intuïtie. Als we via de Rede geen uitweg zien, dan biedt de intuïtie inzicht. De intuïtie is de stem van het geweten. Voor sommigen is het geweten datgene wat geopenbaard is door een goddelijk wezen of in een trance. Anderen houden het bij een persoonlijk geraakt worden door het lot van de medemensen. In beide gevallen gaat het om persoonlijke betrokkenheid en verantwoordelijkheid. Hoe kunnen we deze intuïtieve krachten in de samenleving mobiliseren?
Het is de taak van de politici om de burgers te inspireren voor verantwoordelijk gedrag. Hiertoe moeten eerst en vooral de politieke doelstellingen grondwettelijk worden vastgesteld. Ik geef hiervan een paar voorbeelden. Ten eerste ligt de toekomst van Europa niet in de multiculturele samenleving. Multiculturaliteit is veel te gevaarlijk gezien de biologische krachten die op de loer liggen. Bovendien lost dit niets op voor de landen van herkomst. Het politieke doel moet zijn dat de immigranten massaal terugkeren om hun verantwoordelijkheid op te nemen in de landen van herkomst. In eerste instantie zouden de teruggekeerden in het onderwijs en de ziekenzorg tewerkgesteld worden. Om hen hierbij te ondersteunen wordt een IMF opgericht voor educatie, zorg en welzijn.
Een tweede voorstel om de burgers te inspireren betreft de noodzaak om sober te leven. Lokale productie en vakmanschap, biologische landbouw en lokale culturele en sportieve activiteiten moeten worden gestimuleerd. Massa-toerisme moet worden afgeremd. Internationale sportevenementen worden niet meer gesubsidieerd. Waar mogelijk wordt een maximum inkomen vastgesteld. Als de politici zelf voorbeeld zijn van soberheid en milieubewustzijn zal de massa vanzelf volgen.
Deze bijdrage is een korte versie van een essay dat u hier kunt lezen.
