De tweede avond feesten breekt een gedeelte van het Lowlandspubliek op. Toch is er een klein aantal festivalgangers dat om tien uur het terrein al opstruint. De één voor yoga, de ander voor Llowgenda, even wakker worden met ‘dwarsdenkers’, zoals Lowlands ze noemt.
Om één uur opent Jacco Gardner de Heinekentent. De tent pakt zich nog niet echt vol voor de 27-jarige zanger. Hij doet het dan ook beter in Amerika en Engeland dan in Nederland, waar hij vandaan komt. Hoe dat kan is een raadsel: Gardner speelt psychedelische rock, ergens tussen Pink Floyd, Tame Impala en The Mamas and The Papas in. Zijn band is de afgelopen jaren gegroeid, wat zorgt voor een kwalitatief goed optreden. Erg spannend om naar te kijken is het niet, maar dat is ook niet nodig met deze muziek. Een betere manier om even wakker te worden is er bijna niet.
Als iedereen wakker is, kan er een feestje worden gevierd bij de Lima. Die is dit jaar verplaatst en staat verstopt achter de Alpha. Een nieuwe traditie lijkt er te ontstaan: de constant opzwepende bands zorgen niet alleen voor een dansende menigte, de planten worden geplukt en door de lucht gezwiept tijdens de optredens. Zo ook bij Kasba, een Nederlands/Marokkaanse band met idealen. Iedereen is gelijk, grenzen zijn onzin. Dat verpakt in een feestelijke muziek die een combinatie van reggea, funk en een vleugje rock. Maakt idealisme ineens een stuk minder geitenwollensokken.
The Bohicas staan om tien over vijf in de India om voor een flinke portie rock ‘n’ roll te zorgen. Het geluid is belabberd, maar dat weerhoudt de vier mannen uit Londen er niet van om een flink potje te stampen. Ondanks dat ze zang slecht verstaanbaar is en de gitaarsolo’s niet goed hoorbaar, gaat de tent aardig los. Uiteraard doen XXX en Swarm, de hitjes, het het beste, maar het oude nummer Bloodhound doet het ook goed.
ANP
Na een uurtje is het gedaan met de rust in de India, na The Bohicas speelt Father John Misty. Joshua Tillman, drummer van de Fleet Foxes, heeft een flinke baard, een wilde bos haar en staat met zijn zonnebril in een pak op zijn akoestische gitaar te spelen. Tillman is een geboren entertainer. Hij maakt grappen, sloopt het podium, gooit zijn gitaar af en toe weg en valt op zijn knieen alsof hij in een Amerikaanse kerk staat te preken. Tijdens Bored in the USA pakt hij de telefoon van een meisje dat hem staat te filmen en filmt zichzelf. “Wacht, dat ging niet goed.” De band zet het nummer nog een keer in. Halverwege het eerste couplet stoppen ze abrupt. “Oké, we hebben ‘m!” waarna hij terugklimt op het podium. De show is een aaneenschakeling van dit soort taferelen, droge grappen en het belachelijk maken van alles en iedereen. Een uurtje is veel te kort.
De nacht kan men in met drag queen shows in de Oh Mega!, er kan worden gelachen in de Juliet met Comedy Train en de mannen van Daily Paradise Late Night nemen in een humoristische talkshow de dag door in de Romeo. In de Bravo wordt techno gedraaid en in de Hacienda kun je terecht voor hitjes. De zaterdag is nog lang niet afgelopen voor menig bezoeker.
Beeld: Jelmer Visser
