Chris Aalberts schreef vorige week een artikel over de lezing die oud-PVV Europarlementariër Lucas Hartong hield bij een bijeenkomst van bij het Forum voor Democratie in Amsterdam. ThePostOnline kreeg vervolgens een mailtje van Hartong: “Onderstaand mijn korte speech, die jullie gerust als ingezonden op TPO mogen plaatsen. Kunnen de lezers voor zichzelf beslissen of het klopt wat Aalberts orakelde. Overigens, maar dat geheel terzijde, heb ik gevraagd of ik verstaanbaar was in de prima gevulde zaal. Dat was het geval. Er was een geluidsinstallatie aanwezig, maar die bleek niet correct te werken. ” Hierbij.
Amsterdam, de stad die voor mij voor altijd verbonden zal zijn met Hans Jansen. Sadly missed. Ik zal mijn inleiding vanavond kort houden -ik ben geen Fidel Castro- en wat vertellen over mijn ervaringen als oud-europarlementslid.
Ik ben helaas niet optimistisch gestemd over de toekomst van ons mooie continent Europa. De huidige, razendsnelle ontwikkelingen die zich op dit moment voor onze ogen afspelen zijn daarvan een gevolg. De oorzaak ligt veel dieper en werd onder andere uitstekend beschreven door Bat Ye’or (Giselle Littman) in haar boek ‘Eurabia; the Euro-Arab axis’. Daarin toonde zij aan dat er verdragen tussen het Midden-Oosten en de toenmalige EU zijn gesloten met als kenmerk: goedkope olie in ruil voor onbeperkte migratie van daar naar hier. Opmerkelijk was dat toen ik als één van mijn eerste daden als europarlementslid de onderliggende officiële stukken van dat boek bij de EU opvroeg, er direct iemand van de beveiliging aan de lijn hing waarom ik die stukken wilde inzien. Ik kreeg ze niet van de EU. Uiteindelijk bleken ze in een grote bibliotheek in Engeland te rusten.
Een ander belangrijk en visionair boek dat de oorzaken aangeeft van de vele problemen in Europa van vandaag is het boek van good old Samuel Huntington: ‘Botsende beschavingen’. Een belangrijk aspect wat hij naar voren brengt is, dat er na de ineenstorting van het nazisme en communisme weinig grote ideeën overbleven in Europa. Het Westen met haar consumentisme en liberalisme was dan wel gezellig bezig, maar nationale identiteiten waren aan razendsnelle erosie onderhevig en het individualisme rukte op waardoor een samenhangende nationale identiteit afbrokkelde. Dat mócht ook eigenlijk niet meer, gezien de uitermate slechte ervaringen met het Duits volksnationalisme. Vandaar ook dat Duitsland tot op de dag van vandaag niet om kan gaan met rationele overwegingen in het migratiedebat. Het mag niet. Nog steeds niet.
Huntington betoogt dat de ineenstorting van de nationale ideologieën leidde tot een heropleving van de godsdiensten. Het christendom verviel echter in een soort schuldig navelstaren ten opzichte van de joden en zichzelf, en dat zien we vandaag weerspiegeld in de houding van deels CDA, maar met name ChristenUnie richting migranten. De islam echter was sinds haar oprichting gekoppeld aan de staat, voor zover daarvan gesproken kon worden en dat is altijd zo gebleven. Islam en staat zijn níet te scheiden en dat zorgde én zorgt voor veel wapengekletter. Botsende beschavingen, waarvan wij vooral niet mogen zeggen dat de één beter is dan de ander, aldus premier Rutte. En de Nederlander bestaat al helemaal niet, aldus koningin Maxima.
Een nationale identiteit en een beschaafd Idee van de Samenleving is echter essentieel voor een goed functionerend land als het onze. Dat is precies wat er ontbreekt in het Europees Parlement. Er wordt uit alle macht getimmerd aan een grauwe rijstebrij van pan-Europees universalisme. De natte droom van socialisten als EP voorzitter Schulz, christendemocraten als fractievoorzitter Joseph Daul en liberalen als Guy Verhofstadt is “Eén volk, één EU, één leider”. Doet u dat ergens aan denken? En vergis u niet: tijdens alle commissie vergaderingen en plenaire sessies in Straatsburg wordt dit mantra op elke mogelijke manier herhaald.
Het behartigen van het Nederlands belang in het Europees Parlement werd mij ernstig verweten. Dat hóórde niet. Ik werd geacht mij te schikken naar de grillen van de grote bazen in het parlement en in de pas te lopen. Omdat ik dat niet deed, kreeg ik geen enkele serieuze mogelijkheid om op enig niveau mee te praten. Oh ja, ik mocht amendementen indienen en kreeg spreektijd zoals ieder ander, maar dat was slechts voor de Bühne. De amendementen werden niet op inhoud beoordeeld, maar bijna standaard afgestemd omdat ze namens de PVV waren ingediend. Foute man, die Hartong. De spreektijd was altijd beperkt tot één, hooguit twee minuten. Wel eens geprobeerd om een genuanceerd, inhoudelijk verhaal neer te zetten in zo korte tijd? Dat het desondanks regelmatig lukte was een wonder.
Het gaat om persoonlijke privileges, het spel, de knikkers (heel erg véél knikkers!) en de rauwe macht. Het gaat volstrekt niet om inhoud en het niveau is schrikbarend laag. Oersaaie apparatchiks houden oeverloze zwetsverhalen in de commissies en topambtenaren draaien hun obligate, nietszeggende praatjes af waardoor je geneigd bent te denken dat er niets gebeurt. Er gebeurt echter van alles: de burgers van Europa worden belogen, bedrogen en verraden. Het draait daadwerkelijk slechts om één doel: de politieke EU Eenheidsstaat moet er komen!
De christendemocraten van het CDA werkten onder leiding van Corien ‘sixpack’ Wortman alvast enthousiast mee aan de totstandkoming van de economische staat EU. Waarom? Omdat zij menen dat een sterke EU een sterk christelijk Europa zal betekenen waarin zij een rol kunnen spelen. Het CDA en de Europese christendemocraten hebben echter volstrekt niet door dat hun rol al lang is uitgespeeld. Voor de Bühne mogen zij nog mee doen, maar de hoop dat bijdragen aan een inhoudsloze EU met geen enkel groot Idee meer zal leiden tot een glorieus christelijk Europa is een dwaasheid. Socialisten en liberalen trekken gezamenlijk op in het verraad van de historische wortels van ons continent. Alles mag, behalve een nationale identiteit, joods-christelijke wortels en een wereldbeeld, dat staat voor beschaving en correcte tolerantie. De christendemocratie snapt namelijk wél dat je tolerant moet zijn voor de toleranten, maar is vergeten dat je intolerant moet zijn voor de intoleranten. Tot grote schade, zoals we ook zien bij het hele dossier van de toetreding van Turkije tot de EU. Corien is trouwens sinds kort bestuursvoorzitter van Stichting Pensioenfonds ABP. Zo rolt onze politieke elite namelijk.
De AK partij van islamist Erdogan mocht intussen waarnemend lid worden van de AECR, de Alliantie van Conservatieven, waarin ook de partij van David Cameron zit. U weet wel, de grote vriend van premier Rutte. Die Conservatieve fractie is een vreemd allegaartje van ‘ik weet eigenlijk ook niet meer waarin ik moet geloven’. Zo zitten de Deense Volkspartij, Ware Finnen, NVA én ChristenUnie gebroederlijk naast elkaar. Ik kan mij niet voorstellen dat Peter van Dalen ook maar iets gemeenschappelijk heeft met Timo Soinen, maar in Brussel kan het allemaal. Van Dalen doet alsof de Nederlandse visserij hem aan het hart gaat, maar met even groot gemak strooit hij miljoenen euro’s richting Cabo Verde en Verweggistan om de visserij aldaar te besproeien met rijkelijke EU steun. En de islam? Van Dalen bestreed mij hoogstpersoonlijk, zodra ik die bekritiseerde.
Goed. Die EU dus. De EU is geen vertegenwoordiger van het Europa dat wij lief hebben. Hoe kunnen wij desalniettemin blijven strijden voor een beter Europa? Door ons land nooit en te nimmer in de steek te laten. Ik citeer Daniel Huntington: “De westerse samenleving wordt op de proef gesteld door groepen binnen westerse samenlevingen. Eén van die uitdagingen komt van migranten uit andere wereldbeschavingen die de assimilatie verwerpen en de waarden, gebruiken en cultuur van hun landen van oorsprong trouw blijven en uitdragen. Dit fenomeen is het opvallendst bij moslimmigranten. In Europa wordt de westerse beschaving ook ondermijnd door de verzwakking van haar centrale component, het christendom.“ Opmerkelijk!
Het Westen ziet momenteel een moreel verval, culturele en nationale zelfmoord en politieke onenigheid van ongekende omvang. Dat hebben we lang niet gezien in onze geschiedenis. Er is een toename van asociaal gedrag (zie: Lil’ Kleine), misdaad en gebruik van geweld in het algemeen. Tegelijkertijd neemt de toewijding aan excellent onderwijs en intellectuele inspanning zienderogen af. Als de toelatingseisen van de lerarenopleiding iets worden opgetrokken valt gelijk éénderde van de aanmeldingen af. Wat een trend!
Bij de EU en het Europees Parlement in het bijzonder, waar wij volksvertegenwoordigers zouden moeten vinden die het volk vertegenwoordigen, is totaal geen sprake van urgentie op juist deze gebieden. Zij laten het volk in de steek en zitten alleen voor zichzelf en hun mooie baantje in Brussel en Straatsburg, een enkele goede uitzondering daargelaten. De unieke karaktertrekken van onze Europese beschaving worden verkwanseld. Welke zijn dat? Christendom, tolerantie, individualiteit, rechtstaat, beschaafde vrijheid, mensenrechten en uiteindelijk de democratie zelf. Die maken onze westerse beschaving uniek. Belangrijk daarbij is om te beseffen dat culturen relatief zijn, maar ethiek absoluut. De mensheid kan niet zonder een Natuurwet, de Lex Naturalis. Zoals de u wellicht bekende Thomas Jefferson al zei: “De God die ons leven gaf, gaf ons vrijheid. Kunnen de vrijheden van een natie veilig zijn als we de overtuiging hebben verwijderd dat deze vrijheden de gave Gods zijn?”Vergis u niet: de strijd om Europa is een strijd van religies, van diepgewortelde normen en waarden, van identiteit. Van beschaving tegen chaos. Dit aspect wordt teveel buiten beschouwing gelaten in het discours. Ad Verbrugge verwoordt het echter prima in zijn belangrijke boek ‘Tijd van onbehagen’. Europa kent momenteel tegenover de militante islam een identiteitscrisis en existentiële leegte. God mocht niet meer in de EU grondwet, dus werd het ‘iets anders’. Europese zelfontplooiïng! Vrijheid! Dus de hoofddoek was prima, want vrijheid van keuze, nietwaar?
Het ultieme relativisme diende zich aan. Relativisme is OK! Multiculti maar wat aan! Vrijheid, blijheid… maar vrijheid moet verankerd in waarden, anders ontaardt zij in complete chaos en dat zien wij nu letterlijk gebeuren. Vrijheid in Europa schreeuwt om besef van verantwoordelijkheid, om bewaking, bewaring. Het vraagt om politici die weten waarmee zij bezig zijn, waarom conservatisme en historisch, nationaal besef belangrijk zijn. Dat is er nauwelijks in Brussel. Vandaar ook de huidige problemen waarvan wij allen getuige zijn.
Europa heeft geen behoefte aan een eenheidsstaat, maar aan een democratisch geborgd continent van prachtige, nationale identiteiten die in vrede en voorspoed met elkaar samenleven. Dat vraagt om aanpassing, assimilatie van de nieuwkomers in die democratische rechtsorde, die wij samen door de tijd heen hebben opgebouwd. Die moet ook bewaakt worden, zo nodig met kracht. De Amerikaanse oud-president Ronald Reagan zei zeer terecht: “Peace through strength”, vrede komt pas door betoon van kracht. Europa moet opnieuw centraal stellen waarvoor zij staat, wat zij belangrijk acht, wat haar kracht is en ieder cultuurrelativisme van zich afschudden. Wij mogen trots zijn op wat is bereikt en op wie wij zijn. Dat heeft de Hongaarse premier Orbán stukken beter begrepen dan onze eigen premier Rutte.
Journalist Aart Brouwer heeft ooit eens gezegd: “De EU (en haar grondwet) is niet de uitdrukking van de politieke wil van een volk; het is de uitdrukking van de wil van een politieke kaste die op zoek is naar een bijbehorend volk”. Beter kan ik het niet samenvatten. Ik hoop dat de EU nooit zal slagen in haar aanslag op onze mooie democratie. Commissievoorzitter Juncker deed vandaag in Straatsburg, tijdens zijn State of the Union, weer een verwoede poging om ons zelfbeschikkingsrecht bij het grof vuil te zetten. Hij vergeet echter één ding: het volk, dat zijn u en ik! Wij zijn het volk, niet dat wat Brussel wil. Mon Dieu, ayez pitié.
