Ze werden uitgeroepen tot 3FM Serious Talent, speelden op Noorderslag en deden een uitgebreide clubtour door Nederland, Denemarken en Duitsland. Afgelopen weekend brachten ze het tweede album Zilch uit die ze presenteerden in Bitterzoet. Op het terras van het Amsterdamse café Skek, in hun thuisstad, vertellen Tom Meijer en Seppl Kretz over het nieuwe album, nieuwe ambities, een nieuw geluid en volwassen worden.
A Polaroid View bestaat nu een jaar of zes en vormde zich op het Conservatorium in Amsterdam. Vlak na de EP kregen de jongens de kans om veel te touren en belandden uiteindelijk in het voorprogramma van The Naked & Famous. Dat regelden ze op eigen houtje: “We hebben zelf Tivoli gemaild of we in het voorprogramma mochten spelen. Zo deden we dat eigenlijk de hele tijd, podia mailen of we in voorprogramma’s mochten spelen,” vertelt Tom. “Het duurde heel lang maar uiteindelijk mocht het toch. Vlak daarna had ik ineens een voicemailbericht van iemand van Mojo. De band had onze muziek gehoord en vond het heel vet. Ze hadden ook geen voorprogramma in Berlijn, Hamburg en Brussel, de vraag was of wij dat ook wilden doen. Ze belden op vrijdag, maandag, dinsdag en woensdag moesten we meteen spelen.”
“We hebben onze spullen in de bus gegooid en zij gegaan,” vertelt Seppl verder. “Zij hadden een dikke nightliner met luxe bedden, wij moesten snel op zoek naar hostels enzo.” Tom: “We zijn nog bestolen tijdens die tour!” Seppl: “Ja, we moesten in Brussel in Le Botanique spelen. Héle mooie plek. We liepen heel even weg, raampje van de bus ingeslagen en heel veel wel. Tom’s laptop, tassen, kleding. Gelukkig lagen de instrumenten er nog, ze hadden alleen de achterbank leeggehaald. En toen moesten we nog optreden. Er werd gehuild en een half uur later stonden we op het podium.” Tom: “Nu is het gelukkig gewoon een grappig verhaal.”
Het tweede album Zilch is kent zijn oorsprong in het oude Kytopia, dat toen nog aan de Utrechtse Zeedijk zat. “Kytopia was echt top! Simon Akkermans had een studio daar, en die ging op vakantie. We konden daar met z’n vieren zitten, zonder producer, daar hebben we heel veel kunnen experimenteren,” zegt Tom enthousiast. Seppl: “We zijn daar leeg heengegaan, we hadden nog niks geschreven en bedacht van tevoren. We hadden alles opgesteld en daar waren we dan wekenlang achter elkaar. Dan gewoon jammer.” Tom: “We moesten onszelf opnieuw uitvinden. Niet alles wat we daar hebben opgenomen, hebben we gebruikt op de plaat. Het was een belangrijk moment om een nieuwe richting te vinden. Als je dan helemaal vrij bent, dat is echt heel fijn. Daardoor zijn we heel erg gegroeid.”
Tom: “Kytopia is een hele inspirerende plek. We kwamen daar mensen tegen, of we leenden wat. En we hebben veel tafelvoetbal gespeeld daar. Het is echt een hele vette plek.” Seppl: “Omdat je ook wat anders kunt doen en midden in Utrecht zit, dat is heel chill. En heel af en toe kwam er iemand langs, bijvoorbeeld de chauffeur die ons naar Duitsland heeft gereden. Die ging dan even luisteren, maar meer om even te chillen. Het was nog niet heel concreet, of we waren niet tevreden. Toen we daaruit kwamen, hebben we pas besloten om een producer te zoeken. Met Thijs van der Klugt werd het pas echt serieus. Die kon ons zeggen hoe we sommige dingen beter konden schrijven.”
De muziek is vooral volwassener geworden en minder autobiografisch. Tom: “Zowel muzikaal als qua teksten hebben we onszelf opnieuw uitgevonden. Muzikaal hebben we vooral veel in Kytopia gedaan. We zijn op zoek gegaan naar nieuwe manieren op liedjes in te vullen. Qua teksten was de eerste plaat heel erg direct, liedjes hadden één onderwerp en daar ging het dan over. Op Zilch zijn we meer uit gaan zoomen op situaties en meer gaan kijken naar periodes in ons leven. Op die manier is het wel heel erg anders geworden. Het is een stuk minder autobiografisch.”
“Het leek ons heel belangrijk dat mensen niet alleen naar ons verhaal luisteren, maar dat we met ze meeleven,” zegt Tom. Seppl: “Er zit meer symboliek in de teksten. Het is meer een gevoelsplaat, ook qua sound en sfeer. Veel meer dan bij de eerste plaat. Juist ook doordat we in Kytopia zaten, en laten in een hele vette studio in Haarlem. Dat was ook heel sfeervol steeds. Dat hoor je terug.” Tom: “Het is allemaal wat rustiger. Het voelt voor mij ook iets botter, het is iets duidelijker. Niet perse makkelijker, wel sfeervoller en duidelijker. En vooral volwassener.”
“We zijn nu meer ons eigen persoon. Het eerste album ging nogal over studeren, op kamers gaan, een plaat maken en de spanning van dat alles. We waren aan het uitzoeken wie we waren en wat we wilden. Het oeuvre is een soort coming of age-verhaal aan het worden!”
Bij het eerste album riepen de jongens dat ze de wereld wilden veroveren. Die ambitie is veranderd. Tom: “De ambitie is er nog steeds, maar hij is wel veranderd. Toen zaten we met een soort branie. Nu is het meer dat we de coolste en beste muziek die we kunnen maken willen maken. Die dromen zijn realistischer geworden. We willen heel veel spelen over de hele wereld.”
Seppl: “Dat zeiden we ook echt omdat we alles in het buitenland verreweg het leukst vinden. In Nederland spelen is ook heel erg leuk, maar het buitenland ook. We keken al snel hoe we dat konden doen. We hebben liever dat we in allemaal landen komen en daar de Paradiso’s uitverkopen dan dat we heel hard concentreren op Nederland en vervolgens een Ziggo Dome uitverkopen. Ook niet erg, maar die sfeer van kleinere zalen vinden we veel vetter. En dat past ook veel beter bij onze muziek. We waren misschien iets naïever ambitieus dan vroeger. We weten nu beter waarom we muziek maken.”
