Met Rhythm And Repose debuteerde The Frames-frontman Glen Hansard in 2012 op zijn 42e succesvol als soloartiest. Het 25-jarige jubileum van zijn band wordt in stilte gevierd, want de Ier had zijn handen vol aan zijn nieuwe album Didn’t He Ramble. Daarop moest elke song in zijn ogen perfect zijn: “In het verleden vertrouwde ik vaak op spontane creativiteit. Maar als je niet hard werkt aan een idee, zakt het zo in elkaar.”
Glen Hansard richt in 1990 The Frames op in Dublin, maar wordt een jaar later bekend door zijn rol in de muziekfilm The Commitments. Hansard zegt later spijt te hebben van de rol omdat hij zijn band belangrijker vindt. The Frames maken zes albums maar breken nooit echt door. Dat doet Hansard wel met de Tsjechische Markéta Irglová, waarmee hij Falling Slowly voor de film Once schrijft. Dat nummer wint in 2008 een Oscar voor beste filmsong. De twee maken als het duo The Swell Season twee albums. Pas in 2012 debuteert Hansard als soloartiest met Rhythm And Repose.
Een thema op Didn’t He Ramble is Hansards haat-liefdeverhouding met het muzikantenbestaan, vertelt hij: “Er is iets raars aan een man die zijn familie achterlaat en de wereld over trekt om zijn liedjes voor vreemden te zingen. Maar het is wel zijn werk. Het is een mooi leven waar wat glamour bij komt kijken, maar je moet er veel voor opofferen. Je laat vrienden, familie en geliefden achter voor je werk.”
De 45-jarige Ier zegt dat hij de afgelopen jaren veranderd is als songschrijver. Dat had zijn weerslag op Didn’t He Ramble. “Spontane ideeën zijn leuk, maar als je er geen werk insteekt valt het resultaat vaak tegen. Deze keer wilde ik dat de songs volledig af waren. Als ik alleen een tekst lees, wil ik precies begrijpen wat ik probeer te zeggen. Als ik een specifiek iemand in gedachten heb, moet ik het voor die persoon kunnen zingen. Het moet écht iets betekenen. Ik heb veel meer aan teksten geschaafd dan vroeger. Het was gewoon hard werken.”
Hansard was zo perfectionistisch dat hij de titelsong Didn’t He Ramble niet op de plaat heeft gezet. “Die heeft me veel hoofdpijn bezorgd. Uiteindelijk vind ik dat ik daarop mijn punt niet goed genoeg maak. Maar het idee achter de song betekent veel voor me, daarom werd het de albumtitel. Het beschrijft het zwervende bestaan van een muzikant, van een troubadour.”
