Als gevolg van de bezuinigingen door de opeenvolgende regeringen Rutte I en II is er in Nederland een groot tekort aan betaalbare huurwoningen.
De bezuinigingen betreffen de ouderenzorg en de maatschappelijke opvang van mensen met een beperking waardoor ouderen langer thuis blijven wonen en mensen met een sociaalpsychische beperking de huurmarkt betreden, vaak als urgentiegeval. Voeg daaraan toe de vluchtelingen met een verblijfstatus en werkende jongeren met een flexcontract, die geen hypotheek kunnen krijgen en daarom zijn aangewezen op een huurwoning, en het is overduidelijk dat de vraag naar betaalbare huurwoningen veruit groter is dan het aanbod.
Door het woningbeleid van minister van Wonen Stef Blok (VVD) heeft de overheid zichzelf in de voet geschoten. De op zich verstandige beperkingen voor het verkrijgen van een tophypotheek en het langzaam afbouwen van de hypotheekrenteaftrek werken echter niet als woningzoekenden vervolgens in de kou worden gezet omdat er onvoldoende alternatieven zijn in de vorm van betaalbare huurwoningen.
Ook het instellen van de verhuurdersbelasting door minister Blok werkt contraproductief. Immers door het instellen van deze belasting voor woningcorporaties kunnen er onvoldoende nieuwe huurhuizen gebouwd worden. Dat is niet alleen zuur voor de bouwsector en aanverwante bedrijven, verhuizen jaagt de economie aan, maar ook desastreus voor woningzoekenden. Ook het stimuleringsbeleid van de overheid om corporaties aan te sporen meer huurhuizen te verkopen werkt averechts.
Op dit moment komen alle negatieve ontwikkelingen samen in een ‘Perfect Storm’ op de huurmarkt. Gemeenten zitten met de handen in het haar en woningzoekenden die al jaren op een wachtlijst staan zien de vrijgekomen woningen voor een belangrijk deel toegewezen worden aan urgentiegevallen, waarvan er steeds meer zijn. Door toedoen van het beleid van onze regering is er een voorzienbare chaos ontstaan op de huurmarkt.
Nog erger is het dat het kabinet alle problemen over de schutting heeft gegooid en dat gemeenten en woningbouwcorporaties met de door diezelfde overheid opgelegde bezuinigingen het woningtekort nauwelijks kunnen oplossen waardoor de woningzoekenden de dupe zijn. Sinds de jaren vijftig van de vorige eeuw heerst er in Nederland een vorm van woningnood. Vijfenzestig jaar later is het probleem alleen maar groter geworden. Het lijkt er op dat bij de overheid de linker hand niet weet wat de rechter doet.
