Soms kun je de droom vanwege goede herinneringen beter koesteren, dan de werkelijkheid na te jagen. Dat gevoel bekruipt je bij de film J. Kessels naar een novelle van P. F. Thomése.
J. Kessels is een vermakelijke road movie – met reizen, drank, seks en eten – over dromen en wat er van over blijft. En waarin de Hamburgse hoerenbuurt en de rivaliteit tussen Breda en Tilburg een rol spelen.
Op verzoek van Bertje, een vriend van Thomése gaat de auteur samen met zijn favoriete personage J. Kessels uit Tilburg naar Sankt Pauli, de hoerenbuurt van Hamburg om daar iemand op te halen, de partner van Bertje’s zus Birgit. De partner is een vrouwenhandelaar en komt uit Breda. Tilburger J. Kessels heeft er niet veel mee op en u snapt hem al: de rivaliteit tussen Tilburg en Breda komt uitvoerig ter sprake in de film.
Birgit is als sinds Thomése’s puberteit zijn fantasie. Al sinds hij – zelf een sullig jongetje met een brilletje – haar als meisje zag flipperen in de cafetaria van haar vader, was hij geobsedeerd door haar kont. En die kon hij niet vergeten, ook niet nadat hij dezelfde ’magische heupbewegingen’ maakte terwijl ze stond te flipperen. Hij maakte contact met haar, waarop het meisje naar haar vader riep dat hij dat vieze jong weg moest halen. Wat de vader terstond deed, door hem flink voor paal te zetten. Maar al die jaren zat Birgit nog volop in zijn hoofd.
De drie, Thomése, J. Kessels en Bertje belanden in de Toyota Kamikaze van J. Kessels via de Hamburgse hoerenbuurt, – waar volgens Thomése bij de live shows een echte kutlucht hangt. Ze krijgen ruzie met een pooier die als lijk in de kofferbak belandt. Direct nadat ze dat zien, krijgen ze te maken met de politie. Ze kruipen door het oog van de naald en ze vinden de partner van Birgit tussen de hoeren in het publiek – Sankt Pauli wordt immers omarmd door de omgeving van de Reeperbahn. Uiteindelijk komen ze aan in Breda. Daar valt het Thomése op dat Birgit haar schoonheid kwijt is terwijl haar dochter een exacte kopie is van de jonge Birgit. Birgit zelf blijkt Thomése niet vergeten, getuige het feit dat ze al zijn boeken heeft. Onder de muziek van Hot Buritto #1 van The Buritto’s ondergaat Thomése het signeert boeken en maakt zich later uit de voeten.
Het is een vermakelijke road movie. Met de absurde monologen en dialogen in het boek weet cineast Erik de Bruyn goed raad. De flashbacks naar de jeugd, het camerawerk, de snelle montages en de snelle dialogen maken de film een genot om naar te kijken, alhoewel er even een punt komt dat het even lijkt , alsof de vaart even weg is en de film lijkt te verzanden. Wat mij betreft zijn boek en film even goed. De film eindigt overigens hoog in de lijstjes van de publiekslievelingen.
Vanaf 1 oktober in de bioscopen.
