Hoe maak je jezelf een beetje belangrijker dan je in het echt bent? Een pleidooi voor de mensenrechten doet het in Brussel altijd goed. Immers: mensenrechten gelden voor iedereen en dus mag iedereen altijd en overal de mensenrechten aan de orde stellen. Niemand zal zeggen: ‘houd je mond dicht’. Zie hier de reden waarom het Europees Parlement graag over de mensenrechten praat.
Woensdagochtend is er een persconferentie in het Europees Parlement om op te roepen politieke gevangenen uit het Baskische conflict vrij te laten. Dit is een raar Spaans onderonsje in Brussel: de vijftien mensen in de megalomane zaal zijn allen Spaans en zijn druk met het fotograferen en filmen van het gebeuren. Het Spaanse karakter wordt vooral duidelijk uit het feit dat hier helemaal geen tolken aanwezig zijn. Raar, want de persconferentie is half in het Spaans. Deze politiek marginale persconferentie heeft dus geen enkele intentie een internationaal publiek van journalisten te bereiken.
De Spanjaard Jou Juaristi Abaunz van de fractie Verenigd Links (zitten SP en Partij voor de Dieren ook in) spreekt ons toe. Daarna neemt de Ierse Martina Anderson, eveneens van Verenigd Links, het woord. Zij spreekt kennelijk ook geen Spaans, want opeens gaan we over op het Engels. Door Anderson begrijpen we dat het hier gaat om de campagne “Free Otegi” voor het vrijlaten van Arnaldo Otegi die sinds 2009 wordt vastgehouden in Spanje. Otegi is politiek leider van de partij Sortu die op geweldloze wijze wil komen tot een onafhankelijk Baskenland.
Zijn arrestatie is opmerkelijk, weet Anderson, omdat een vredesinitiatief van Otegi juist op brede instemming mocht rekenen. Maar hij zit nog steeds vast. Er kan volgens Anderson nooit vrede komen als er geen vrijlating komt van de politieke gevangenen, zo weet zij uit eigen ervaring. Zij was zelf ooit eveneens politiek gevangene. Mark Demesmaeker, een Belg uit de conservatieve ECR-groep (zitten ChristenUnie en SGP ook in) vult haar aan. De EU is altijd met mensenrechten overzee bezig, weet hij, maar als de mensenrechten geschonden worden binnen de EU-lidstaten zegt niemand iets.
Na Anderson en Demesmaeker keren we terug bij de Spanjaarden die nog allerlei onverstaanbare aanvullingen maken. De Spanjaard die ons toespreekt blijkt lid voor een beweging die deels is voortgekomen uit die van de gevangen genomen Otegi. Hij wil dat meer mensen tekenen voor zijn vrijlating. Een groot aantal Europarlementariërs heeft dat al gedaan, maar velen moeten nog over de streep worden getrokken, leren we. De vraag of dit erg zinvol is, komt niet aan bod. Het Europees Parlement kan immers niet bepalen wie er wel of niet wordt vrijgelaten. De actie is dus grotendeels symbolisch.
Of is het gewoon PR? Deze persconferentie is op voorhand zinloos omdat het merendeel van de EU geen Spaans spreekt. Dat lijkt ook de bedoeling niet: hier worden alleen Spaanse kiezers bediend. Die willen vooral horen dat hun Europarlementariër iets concreets doet voor Otegi. En dat doet hij want er is een persconferentie, er is internationale steun uit Ierland en België en er wordt opgeroepen tot vrijlating. Of het allemaal wat uithaalt, maakt veel minder uit. Niemand stelt daar kennelijk ooit een vraag over.
Dit jaar doet Chris Aalberts onder de titel Bruslog – Brusselse logica – verslag van Europese politiek in Brussel en Den Haag. Voor zijn verslaggeving is ook jouw financiële steun essentieel.
