Hoe verbaasd moeten we nog zijn over de totaal eenzijdige en misleidende berichtgeving betreffende de geweldsescalatie in Israel? Zelfs toen een landelijk tv-journaal donderdag berichtte over de propaganda van Abbas over de ‘executie van een Palestijnse jongen’ (het was geen executie; hij werd uitgeschakeld nadat hijzelf een Joodse jongen had neergestoken en ligt nu in een Israelisch ziekenhuis), concludeerde men relativerend en misleidend: “Beide partijen verspreiden geruchten en halve waarheden”.
De website van een grote landelijke kwaliteitskrant kopte afgelopen zondag: Zwangere vrouw en dochtertje gedood bij Israëlische aanval, en meldde even later:
“Het is de laatste dagen bijzonder onrustig in Israël. Zo werden zaterdag twee Palestijnse jongens doodgeschoten door Israëlische soldaten. In totaal zouden in twaalf dagen vier Israëliërs en 22 Palestijnen zijn gedood bij steekpartijen en andere onlusten.”
Om ermee te eindigen dat Abbas ‘opriep tot kalmte’…
In een reportage in de papieren versie van dezelfde krant werd bericht over het vluchtelingenkamp Aida nabij Bethlehem. De vader van een zojuist omgekomen tiener verzuchte: ‘
“‘Het moest er wel van komen, na bijna 7 decennia bezetting’. Hij heeft ook begrip voor de stenengooiende jongeren, en hoopt dat ze sterker worden.”
Ook een andere landelijke kwaliteitskrant was in Aida langs geweest, en ook in deze krant een verhaal over wanhoop en onrecht: van het machtige Israel tegenover zielige, onschuldige Palestijnen, die niks anders kunnen doen dan met stenen gaan gooien en met messen steken. Israel knijpt de Palestijnse economie af, Abbas doet alles om het geweld te beteugelen en Israel heeft ‘zomaar’ een onschuldige Palestijnse jongen in het kamp gedood; dus logisch dat men kwaad is.
Het begint al veeltekenend met de kop:
“Er is geen hoop, dus vechten ze”
“Israël en Palestina zitten in een greep van geweld. Er kwamen al 26 Palestijnen en vier Israëliërs om.”
Je zou met evenveel of zelfs meer recht kunnen zeggen: ze vechten en daarom is er geen hoop. Bijna de helft van die 26 omgekomen Palestijnen waren terroristen die met messen of ander wapentuig Israeli’s doodden of dat probeerden, en de anderen kwamen om in schermutselingen bij het hek rond Gaza of elders. Geen enkele onschuldige Palestijn is moedwillig door de Israeli’s gedood, puur omdat hij een Palestijn is, terwijl alle Israelische doden en gewonden moedwillig en willekeurig werden aangevallen. Het is een cruciaal verschil dat de media stelselmatig weglaten of verdoezelen in de berichtgeving.
Ook maakt men vaak überhaupt niet duidelijk wie de dader is wanneer Palestijnen Israeli’s aanvallen. Zo berichtte een landelijk persbureau afgelopen week:
“Door een steekincident in Israël zijn donderdag vijf mensen gewond geraakt. Ze werden aangevallen door een man in Tel Aviv. Een militair schoot de dader dood.”
En na een vreselijke steekpartij waarbij een Palestijn wild om zich heen stak en daarbij twee Israeli’s doodde en twee andere verwondde, kopte een populaire Nederlandse nieuwssite:
“Doden en gewonden bij steekincident Jeruzalem”
In de eerste alinea lezen we vervolgens dat “twee personen de bus zouden hebben betreden” en even later dat “een persoon met een auto is ingereden op een groep Israeliërs die bij een bushalte stonden. Vijf personen raakten gewond, waarvan een later overleed aan zijn verwondingen”.
In een ander artikel luidde de kop:
“Opnieuw man doodgeschoten na steekpartij Jeruzalem”
“Er is een man doodgeschoten nadat hij een andere man had neergestoken”
Een genuanceerd landelijk dagblad is ook nogal cryptisch over wie nu wie aanvalt:
“Bij twee nieuwe steekpartijen in Jeruzalem zijn minstens drie mensen gedood en twintig anderen gewond geraakt. Ook in de centraal gelegen stad Raanana vonden twee steekincidenten plaats.”
Waarna men vervolgt:
“In Jeruzalem schoten en staken twee personen buspassagiers neer. Beiden werden aangehouden, een van hen werd gedood, schrijft persbureau AP. Bijna tegelijkertijd vond er een steekpartij plaats bij een bushalte in een ander deel van de stad.”
‘Mensen’ werden gedood nadat ‘personen’ schoten en staken, waarna één van die ‘personen’ zelf werd gedood. Knappe kop die hier nog wat van snapt.
De Palestijnen zelf zijn heel wat minder cryptisch. De uit Rafah afkomstige geestelijke Mohammed Salah zei een paar weken geleden in een gebedsdienst:
“Mijn broeders op de Westelijke Jordaanoever: steek! Steek de mythes van de Talmoed in hun geesten. Steek de mythes over de Tempel in hun harten. (….) Broeders op de Westelijke Jordaanoever, vorm steekploegen. Val met drie of vier aan. Sommigen houden het slachtoffer in bedwang terwijl anderen hem met bijlen en slachtmessen te lijf gaan. Val ze in groepen aan en snijd ze aan stukken.”
Op 9 oktober zei Hamas woordvoerder Mushir Al Masri voor een jubelende menigte:
“We moeten ons nu allemaal in de Jeruzalem Intifada verenigen, alle facties. Werd het zuivere bloed niet gezegend? Werden de trotse wapens niet gezegend? Werden de heilige stenen niet gezegend? Werden de messen niet gezegend? Vandaag zeggen we tegen Netanyahu en de andere leiders van de bezetting: dat is onze keuze. Het mes is onze keuze! Het mes symboliseert de slag om de Westoever en om Jeruzalem.”
Abbas zelf zei vorige maand op de Palestijnse tv:
“Wij zegenen iedere druppel bloed die voor Jeruzalem is gevloeid, omdat het schoon en puur bloed is, bloed dat voor Allah is gevloeid, als Allah het wil. Iedere martelaar zal in het paradijs komen, en iedereen die gewond is zal worden beloond door Allah. De Al Aqsa Moskee is van ons, de Heilige Grafkerk is van ons, en zij hebben geen recht die te ontheiligen met hun smerige voeten. Dat zullen we niet toestaan, en we zullen alles in onze macht doen om Jeruzalem te beschermen.”
Dit zijn slechts enkele voorbeelden uit een voortdurende stroom aan opruiende toespraken, mediaberichten en cartoons, waarin telkens dezelfde boodschap klinkt: de aanvallen op Joodse burgers worden geprezen en als heilige plicht of heilige strijd voor Allah voorgesteld. Na aanvallen jubelen Palestijnen en wordt vuurwerk afgestoken of snoep uitgedeeld. Nergens in Palestijnse media of door Palestijnse organisaties is een duidelijke afkeuring van dit brute geweld tegen burgers te bespeuren. Ook Abbas kreeg geen enkele veroordeling over zijn lippen, iets wat bij eerdere Palestijnse aanslagen, hoe ongemeend ook, wel gebruikelijk was.
Gevraagd naar de reden van het plotselinge Palestijnse geweld wijzen commentatoren graag op de ‘uitzichtloze situatie’ waarin de Palestijnen zitten. Ze beweren dat er ‘meer Joden op de Tempelberg komen’ en zich ‘provocatief gedragen’, en dat de Palestijnen bang zijn hun rechten daar te verliezen. Het afgelopen jaar kwamen er 12.000 Joden naar de Tempelberg tegenover 200.000 christenen en 4 miljoen moslims (aldus Leon de Winter in Elsevier).
Of men wijst op de slecht lopende Palestijnse economie of de bezetting in het algemeen. Slechts één correspondent heb ik (op de Belgische tv) horen wijzen op de totaal ongefundeerde geruchten, verspreid door Palestijnen en Arabieren in Israel, dat Israel de Al Aqsa Moskee zou willen vernietigen om er de Derde Tempel te bouwen. Het is een oud gerucht waarmee al voor de stichting van Israel door de toenmalige moefti van Jeruzalem de Arabieren succesvol tegen de Joden werden opgehitst, met vele doden en gewonden tot gevolg.
Waar het Israel betreft informeren de media nauwelijks, maar misleiden met, jawel, halve waarheden. Met als gevolg dat de haat tegen Israeli’s en Joden toeneemt. Wat weer als gevolg heeft dat we stedenbanden met Moskou, Peking, Casablanca of Istanboel prima vinden, maar met het open en progressieve Tel Aviv niet. Dat Israelische theatervoorstellingen worden verstoord, en het op sociale media bon ton is om Joden te beledigen en te bedreigen, en Joodse instellingen zwaar moeten worden beveiligd.
Het is gemakzuchtig alleen de allochtonen of ‘de linkse kerk’ hiervan de schuld te geven; onze eigen voornamelijk door ‘blanken’ volgeschreven zogenaamde ‘kwaliteitsmedia’ spelen hier ook een kwalijke rol in, zowel ter linker- als ter rechterzijde.
